Full text of "Liahona (Dutch)"

See other formats

104E JAARGANG NUMMER 10 DE KERK VAN JEZUS CHRISTUS VAN DE HEILIGEN DER LAATSTE DAGEN • OKTOBER 2004

■

;■■■ •■ ■

v ■! '.

™f

&-**».

■ ■ ■

Het gezin versterken,
p. 48

Eeuwige liefde, p. 34

Mijn evangelienormen,
p. K8

fc!

N. '\

104E JAARGANG NUMMER 10 DE KERK VAN JEZUS CHRISTUS VAN DE HEILIGEN DER LAATSTE DAGEN • OKTOBER 2004

'4'

1. 4

r 'T»

t ■

OP DE OMSLAG

Foto Robert Casey,
geënsceneerd.

. ' ;'a>' '

OMSLAG VAN

■«'-■• ,%*ï *ï

DE KINDERVRIEND

Nancy Seamons Crookston

Ik vraag me af wanneer
Hij terugkomt; kopiëren

niet toegestaan.

, -. •*.-'. ■'

ZIE 'DE ENIGE
OVERLEVENDE', p. 16

;*>

VOOR DE VOLWASSENEN

2 Boodschap van het Eerste Presidium: onze kinderen
onderrichten President Thomas S. Monson

8 Een gehandicapt kind grootbrengen Marleen S. Wïlliarm

16 De enige overlevende Joelt Kalougata

20 Eeuwige patronen Ouderling Earl C. Tingey

25 Huisbezoekboodschap: de liefde van de Heer voelen door
nederigheid

26 Ervaringen van heiligen der laatste dagen

Ik was atheïst Nicole Germe

Een vlucht in de sneeuw W Ward Holbrook

Dat gij Mij nimmer verlaat Terri Free Pepper

48 Het gezin versterken
Wat is een gezin?
Het gezin: een proclamatie aan de wereld

VOOR DE JONGEREN

13 Een bijeenkomst in Ghana Michael en Marged Kirkpatrick

30 Vraag en antwoord: waarom neemt de Heer de verleidingen
niet weg die ik al jarenlang heb weerstaan?

33 Poster: droomafspraakje

34 Eeuwige liefde Janet Thomas
39 Je tempelhuwelijk plannen

42 Verkering voor de wind Susan W Tanner
47 Wist je?

DE KINDERVRIEND: VOOR DE KINDEREN

K2 Luister naar de stem van een profeet: heilige priesterschapszegens
President James E. Faust

K4 Participatieperiode: volg de profeet Sheila E. Wilson

K6 Uit het leven van president Heber J. Grant: harde werker

K8 Mijn evangelienormen

K10 Van vriend tot vriend: rechtschapen verlangens
Ouderling Clate W Maskjr.

K12 De jeugdwerkdeken Chelsey en Wendy Ellison

K15 Bijzondere getuige: eerlijkheid Ouderling David B. Haight

KI 6 Lied: bekering Sylvia Knight Lloyd en Robert P Manookin

^.- • \ ■

ZIE 'DE LIEFDE
VAN DE HEER |v-

VOELEN DOOR f -

NEDERIGHEID', p. 25 ,.»,:

ZIE 'EEN
BIJEENKOMST
IN GHANA', p. 13

- v;

^L * 'f* ■■

> ■

£?*J

* ..'s

'*hï '£.y:r«':-Jj ,

- *

1*^

■<&,

t ■"

«s«ws

<* ■ ■-*;

Oktober 2004 104e jaargang Nummer 10
LIAHONA 24990-120

Officiële Nederlandstalige uitgave van De Kerk van
Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen

Het Eerste Presidium: Gordon B. Hinckley, Thomas S.
Monson, James E. Faust

Raad der Twaalf: Boyd K. Packer, L. Tom Perry, David B.
Haight, Neal A. Maxwell, Russell M. Nelson, Dallin H.
Oaks, M. Russell Ballard, Joseph B. Wirthlin, Richard G.
Scott, Robert D. Hales, Jeffrey R. Holland, Henry B. Eyring

Verantwoordelijk redacteur: Jay E. Jensen
Adviseurs: Monte J. Brough, W. Rolfe Kerr

Hoofddirecteur: David Frisch knecht

Directeur redactie en planning: Victor D. Cave

Directeur grafische vormgeving: Allan R. Loyborg

Directeur tijdschriftenredactie: Richard M. Romney
Hoofdredacteur: Marvin K. Gardner
Redactiemedewerkers: Col lette Nebeker Aune, Susan
Barrett, Ryan Carr, Linda Stahle Cooper, LaRene Porter
Gaunt, Shanna Butler, Jenïfer L. Greenwood, R. Val
Johnson, Carrie Kasten, Meivin Leavitt, Sally J, Odekirk,
Adam C. Olson, Judith M. Palier, Vivian Paulsen, Don L.
Searle, Rebecca M. Taylor, Roger Terry, Janet Thomas, Paul
VanDenBerghe, Julie Wardell, Kimberly Webb, Monica Weeks

Leidinggevend art-director: M. M. Kawasaki

Art-director: Scott Van Kampen

Productiemanager: Jane Ann Peters

Medewerkers ontwerp en productie: Kei li Allen-Pratt,

Howard G. Brown, Thomas S. Child, Reginald J. Christensen,

Kathleen Howard, Denise Kirby, Tadd R. Peterson, Randall J.

Pixton, Kari A. Todd, Claudia E. Warner

Marketing manager: Larry Hiller
Oplagedirecteur: Craig K. Sedgwick
Distributiedirecteur: Kris T Christensen

Vertaling:

CPB Vertaalbureau

Heschepad 1, NL-5341 GS Oss

Telefoon: 0412-Ó90490; Fax: 0412-690266

Nieuwsredactie:

Nieuwsredacfeur: Frans Heijdemann

Grovestins 64

NL-7608HN Almelo

Telefoon: 0546 865984

Kopij liefst op diskette, of per e-mail naar

nieuws@liahona.nl.

Abonnementenadministratie:

Klantenservice distributiecentrum Frankfurt
Tel. 00800 32324357
Fax 0049 6172 492860

Abonnementsprijs:

EUR 1 5,00. Het jaarabonnement kan elk gewenst moment
ingaan. Bij voorkeur bestellen via uw unit. Bij rechtstreeks
besteilen uw creditcardnummer vermelden.

Bijdragen:

Stuur manuscripten en vragen aan:

Liahona, Room 2420, 50 East North Temple Street,

Salt Lake City, UT 841 50-3220, USA; of per e-mail naar:

cur-liahona-imag@ldschurch.org

De Liahona (een woord uit het Boek van Mormon dat
'kompas' of 'aanwijzer' betekent) wordt gepubliceerd in
het Albaans, Armeens, Bulgaars, Cambodjaans, Cebuano,
Chinees, Deens, Duits, Engels, Ests, Fijisch, Fins, Frans,
Haïtiaans, Hongaars, Indonesisch, Italiaans, Japans,
Kiribati, Koreaans, Kroatisch, Lets, Litouws, Malagassisch,
Marshalleilands, Mongools, Nederlands, Noors, Oekraïens,
Pools, Portugees, Roemeens, Russisch, Samaraans,
Samoaans, Singalees, Sloveens, Spaans, Tagalog, Tahitiaans,
Tamil, Telugu, Thai, Tongaans, Tsjechisch, Vietnamees,
IJslands en Zweeds. (Frequentie verschilt per taal.)

Uitgever:

Tekst- en beeldmateriaal in de Liahona mag gereproduceerd
worden voor incidenteel, niet-commercieel gebruik in de kerk
of thuis. Beeldmateriaal mag niet gereproduceerd worden als
de bronvermelding dat aangeeft. Voorvragen kunt u zich rich-
ten tot het Intellectual Property Office, 50 East North Temple
Street, Salt Lake City, UT 841 50, USA; telefoon: 001 801 240
3959; e-mail: cor-intellectualproperly@ldschurch.org.

U kunt de Liahona in vele talen terugvinden op het internet
onderwww.lds.org. Engelstalige lectuur staat onder
'Gospel Library'. Voor andere talen, klik op de wereldkaart.

For Readers in the United States and Canada:

October 2004 Vol. 104 No. 10. LIAHONA (USPS 31 1-480)
Dutch (ISSN 1522-91 73) is published monthly byThe
Church of Jesus Christ of Latter-day Saints, 50 East North
Temple, Salt Lake City, UT 841 50. USA subscription price
is $1 0.00 per year; Canada, $1 6.00 plus applicable taxes.
Periodicals Postage Paid at Salt Lake City, Utah, and at
additional mailing offices. Sixty days' notice required for
change of address. Include address label from a recent
issue; old and new address must be included. Send USA and
Canadian subscriptions to Salt Lake Distribution Center at
address below. Subscription help line: 1-800-537-5971.
Credit card orders (Visa, MasterCard, American Express)
may be taken by phone. (Canada Poste Information:
Publication Agreement #4001 7431)

POSTMASTER: Send address changes to Salt Lake
Distribution Center, Church Magazines, PO Box 26368,
Salt Lake City, UT 841 26-0368.

DE LIAHONA GEBRUIKEN

Ideeën voor de
gezinsavond

'Het gezin: een proclamatie
aan de wereld', op de binnen-
zijde van de achteromslag:
In deze proclamatie van het
Eerste Presidium en het Quorum der
Twaalf Apostelen, die oorspronkelijk in
De Ster van januari 1996 en november
1995 werd gepubliceerd, staat de leer
van onze hemelse Vader wat het gezin
betreft. Bestudeer de proclamatie met
uw gezin, en bespreek wat voor doe-
len u kunt stellen om uw gezinsleven
meer in overeenstemming te brengen
met de raad in dit door God geïnspi-
reerde document.

'Eeuwige patronen', p. 20: ouder-
ling Earl C. Tingey bespreekt zes
patronen die jonge mensen moeten
volgen om de rijke zegeningen van de
Heer te kunnen ontvangen. Bespreek
deze ideeën met uw kinderen. Vraag
hen hoe ze deze patronen in hun
eigen leven kunnen toepassen.

'Verkering voor de wind', p. 42: als
u tieners hebt, kunt u deze bouwste-
nen van een sterke en eeuwige relatie
bespreken. Zorg ervoor dat uw kinde-
ren begrijpen dat vriendschap op de
eerste plaats moet komen, en dat een
intieme relatie pas ontwikkeld hoort
te worden als de tijd en de omstandig-
heden daar geschikt voor zijn.

'Vraag en antwoord', p. 30: vraag
de gezinsleden hoe zij deze vraag
zouden beantwoorden. Bespreek ver-
volgens de beginselen in het artikel.

'Heilige priesterschapszegens',

p. K2: als u een vergrootglas hebt,
gebruik dat dan als aanschou-
welijk onderwijs. Laat zien
hoe het voorwerpen vergroot. Leg
uit dat priesterschapszegens op een
soortgelijke manier werken — zij kun-
nen onze talenten en onze kennis
vergroten.

'Harde werker', p. Kó: lees geza-
menlijk dit verhaal uit het leven van
president Heber J. Grant. Vraag de kin-
deren wat zij thuis en in hun omgeving
kunnen doen om net als president
Grant harde werkers te zijn. Vertel iets
over iemand die een harde werker is,
en praat over de zegeningen die we
ontvangen als we goed ons best doen.

rj. i

-\, , %

-. . i

Wfe

ONDERWERPEN IN DEZE UITGAVE

»,

K=De Kindervriend;

Kinderen 2, 8, 48, bao

.,(*# * V..

bao= binnenzijde

Kuisheid, 20, 42

''V-\'

achteromslag

Liefde, 25, 34, 47

'\-^Sn

Algemene conferentie, 26,

Muziek, 26, K1 6

•V-.- •'■

Nederigheid, 25

Bekering, 16, 26, 30, K16

Normen, 20, 42, K8

Dienstbetoon, 20, K10,

Onderwijs, 1, 2

K12

Opleiding, 20

Doop, 16

Ouderschap, 2, 8, 48, bao

. ■" *

Eerlijkheid, K1 5

Priesterschapszegens, K2

: .;■

Fatsoen, 47

Profeten, K4, K6

Gebed, 2, 26

Sabbat, 20

Gezin 2, 48, bao

Tempels, 13, 34, 39

■ ■ * .

Gezinsavond, 1

Tiende, 20

;l ,

Handicaps, 8

Verkering, 34, 42

Huisbezoek, 25

Verleiding, 30

Huisonderwijs, 7

Voorbereiding, 20, 39

4 '•

Huwelijk, 20, 33,34, 39,

Vriendschap, 42, 47

■ . • T

42, 47, 48, bao

Werk, 20, K6

Jeugdwerk, K4,K1 2

Woord van wijsheid, 26

*•-.

Jezus Christus, 25

Zendingswerk, 16, K10

-;.A. w. m

ï. . *

- ê, ', v .. ■-

2 * \

'S*.

ir*

'- -f

. » 'LIAHONA OKTOBEinOO*- . A &'-.}

%$/

/\ 0*

▼»*

BOODSCHAP VAN HET EERSTE PRESIDIUM

Onze kinderen

onderrichten

u
o

T.
(J

PRESIDENT THOMAS S. MONSON

Eerste raadgever in het Eerste Presidium

Er is weinig bekend over de kinderja-
ren van Jezus. We zouden kunnen
veronderstellen dat zijn geboorte zo
opzienbarend was dat de verslagen van zijn
kinderjaren erdoor overschaduwd zijn. We
verbazen ons over de volwassen wijsheid van
de jongen die, nadat hij Jozef en Maria had
verlaten, in de tempel werd gevonden, 'waar
hij zat te midden der leraren'1, en hen in het
evangelie onderrichtte. Toen Maria en Jozef
zeiden dat ze zich ongerust over Hem had-
den gemaakt, stelde Hij hun de indringende
vraag: 'Wist gij niet, dat Ik bezig moet zijn
met de dingen mijns Vaders?'2

In het heilige verslag staat over Hem:
'En Jezus nam toe in wijsheid en grootte en
genade bij God en mensen.'3 In een minder
bekende tekst wordt zijn overgang van kind
naar man beschreven: 'Hij is rondgegaan,
weldoende.'4

Door Jezus Christus is de wereld veran-
derd, is de goddelijke verzoening tot stand
gebracht, is de prijs voor zonde betaald, en
maakt de vreselijke aanblik van de dood
plaats voor het licht van de waarheid en de
zekerheid van de opstanding. Hoewel de

jaren voorbijgaan, blijven zijn geboorte, zijn
bediening en zijn nalatenschap de bestem-
ming van alle mensen die Hem volgen, bepa-
len. Dat is ook zijn uitdrukkelijke uitnodiging.

Iedere dag — ieder uur — worden er kin-
deren geboren uit moeders die, met hun
hand in die van God, door een dal van diepe
duisternis gaan om een zoon of dochter op
aarde te brengen, waardoor een gezin, en
in zekere zin een deel van de aarde, wordt
gezegend.

In die eerste jaren wordt er een band tus-
sen ouders en kind geschapen. Elke glimlach
wordt opgemerkt, elke angst verdreven en
elke honger gestild. Het kind groeit stap
voor stap op. Een dichter heeft kinderen
beschreven als 'een lieve, nieuwe bloesem
van de mensheid, pasgevallen uit Gods thuis
om op aarde te bloeien.'5

Het kind groeit in wijsheid en gestalte, het
liefst met de hulp van rechtschapen ouders.
Leren en handelen worden prioriteiten die
aangepakt moeten worden.

Sommige ouders leggen die ouderlijke
taken naast zich neer in de overtuiging dat
die later wel aan de orde komen, als het kind
ouder wordt. Het is echter bewezen dat dat
niet juist is. De beste tijd voor onderricht

We verbazen ons over
de volwassen wijsheid
van de jongen die,
nadat hij Jozef en
Maria had verlaten,
in de tempel werd
gevonden, 'waar hij
zat te midden der lera-
ren', en hen in het
evangelie onderrichtte.

LIAHONA OKTOBER 2004

gaat snel voorbij. Mogelijkheden zijn vergankelijk. De
ouder die zijn verantwoordelijkheid als leerkracht uitstelt,
kan in de latere jaren tot de bittere vaststelling komen dat
de volgende woorden van Whittier toepasselijk zijn: 'Van
alle droeve woorden, gesproken of geschreven, zijn deze
wel het droevigst: "Het had zo mooi kunnen wezen. " '6

Dr. Glenn Doman, een vooraanstaand auteur en ver-
maard wetenschapper, heeft zijn leven van wetenschappe-
lijk onderzoek als volgt samengevat: 'Wat in de eerste zes
jaar van het leven in de hersenen van een kind wordt
opgenomen, zal er waarschijnlijk blijven. (. . .) Als wij [in
die periode] verkeerde informatie in zijn hersenen stop-
pen, is het uitermate moeilijk om die uit te wissen.'7

Door dat bewijs zouden alle ouders gemotiveerd moe-
ten zijn om beter hun best te doen: 'Ik moet met de dingen
mijns Vaders bezig zijn.' Kinderen leren door zachtaardige
aanwijzingen en overtuigend onderricht. Ze zoeken naar
voorbeelden die ze kunnen imiteren, naar kennis, naar din-
gen die ze kunnen doen, en naar leerkrachten die ze tevre-
den kunnen stellen.

Ouders en grootouders vervullen de rol van leerkracht.
Net als de broers en zussen van het opgroeiende kind. Ik
wil de mensen die kinderen onderwijzen vier eenvoudige
ideeën ter overweging geven:

1. In het gebed onderwijzen,

2. Geloof opwekken,

3. De waarheid naleven, en

4. God eren. .

Ten eerste, in het gebed onderwijzen.

Bidden is d' eenvoud van een kind,
voor 't hemelrijk geschikt;
d'ontroering van een eed'le geest
op wie God lief d' rijk blikt.8

Wij leren bidden door te bidden. We kunnen talloze
uren de ervaringen van andere mensen bestuderen, maar
niets dringt beter tot het hart van de mens door dan een
persoonlijk, vurig gebed en het antwoord daarop uit de
hemel.

Dat was de ervaring van de jonge Samuël. Dat was de
ervaring van de jonge Nephi. Dat was het verreikende
gebed van de jonge Joseph Smith. Dat kan de zegen zijn
van iemand die bidt. Onderwijs in het gebed.

Vervolgens, geloof opwekken .

Wij kunnen veel leren van de pioniers, die hun proble-
men en verdriet met vastberaden moed en bestendig geloof
in de levende God onder ogen zagen. Jaren geleden heeft
Bryant S. Hinckley, de vader van onze president, een boek
samengesteld met de titel TheFaith of Our Pioneer Fathers
[Het geloof van de pioniers] . Door dergelijke goed geschre-
ven verslagen kunnen de leden overal ter wereld terugkij-
ken naar de pioniers die hun zijn voorgegaan. Onder de
duizenden pioniers die handkarren trokken en duwden of
die het pad van de pioniers volgden, bevonden zich jonge-
ren en kinderen, net als ze zich tegenwoordig onder de
heiligen bevinden die in hun eigen gebied in de wereld pio-
nieren. Ik denk dat er momenteel geen leden van de kerk
zijn die niet door de verslagen van de pioniers vanouds zijn
geraakt. Zij die zoveel ten behoeve van anderen hebben
gedaan, hadden zeker als doel om geloof op te wekken. En
zij hebben hun doel op fantastische wijze bereikt.

Ten derde, de waarheid naleven.

Soms zijn de doeltreffendste lessen wat betreft het nale-
ven van de waarheid dicht bij huis en bij onze dierbaren te
vinden.

Bij de begrafenis van een edel algemeen autoriteit,
H. Verlan Andersen (1914-1992), sprak een van zijn zoons
een eerbetoon uit. Het is altijd en overal van toepassing.
Het is het voorbeeld van persoonlijke ervaring.

De zoon van ouderling Andersen vertelde dat hij jaren
eerder op een zaterdagavond een bijzonder afspraakje op
school had. Hij leende de auto van zijn vader. Toen hij de
autosleutels kreeg en naar de deur liep, zei zijn vader: 'Je
moet nog wel even tanken. Zorg ervoor dat je de tank vol-
gooit voordat je naar huis komt.'

De zoon van ouderling Andersen vertelde toen dat hij
een heerlijke avond had gehad. Zijn vrienden waren er, er
waren versnaperingen, en iedereen had veel plezier. Maar
in zijn enthousiasme vergat hij de opdracht van zijn vader
om te tanken voordat hij naar huis ging.

Het werd zondagmorgen. Ouderling Andersen zag dat
de benzinemeter op leeg stond. Bij de familie Andersen
thuis was de sabbat een dag van aanbidding en dankzeg-
ging, niet om aankopen te doen. De zoon van ouderling
Andersen zei: Tk zag mijn vader zijn jas aandoen, afscheid
van ons nemen, en de grote afstand naar het kerkgebouw
te voet afleggen om een vroege vergadering bij te wonen.'

De plicht riep. De waarheid werd geen slachtoffer van het
gemak.

Aan het eind van zijn grafrede zei de zoon van ouderling
Andersen: 'Geen zoon is ooit doeltreffender door zijn
vader onderricht dan ik bij die gelegenheid. Mijn vader
kende niet alleen de waarheid, hij was er een levend voor-
beeld van.' Wij moeten de waarheid naleven.

Ten slotte, God eren.

Niemand die dit doel nastreeft kan het voorbeeld van
de Heer Jezus Christus overtreffen. De vurigheid van zijn
gebed in Getsemane is duidelijk: 'Vader, indien Gij wilt,
neem deze beker van Mij weg; doch niet mijn wil, maar de
uwe geschiede!'9 Zijn voorbeeld aan het wrede kruis van
Golgota spreekt boekdelen: 'Vader, vergeef het hun, want
zij weten niet wat zij doen.'10

De Meester verkondigde aan iedereen die wilde luiste-
ren een eenvoudige, maar diepzinnige waarheid, die in
Matteüs is te vinden. We leren dat toen Jezus en zijn disci-
pelen van de berg van verheerlijking afkwamen, zij even in
Galilea verbleven en toen naar Kapernaüm gingen. De dis-
cipelen zeiden tegen Jezus: 'Wie is wel de grootste in het
koninkrijk der hemelen?

'En [Jezus] riep een kind tot Zich, plaatste dat in hun
midden,

'en zeide: Voorwaar, Ik zeg u, wanneer gij u niet bekeert
en wordt als de kinderen, zult gij het koninkrijk der heme-
len voorzeker niet binnengaan.

Wie nu zichzelf gering zal achten als dit kind, die is de
grootste in het koninkrijk der hemelen.

Het werd zon-
dagmorgen.
De benzine-
meter stond op
leeg. Ouderling
Andersen deed
zijn jas aan, nam
afscheid van zijn
gezin en liep de
grote afstand naar
de kerk.

'En een ieder, die zulk een
kind ontvangt in mijn naam, ont-
vangt Mij.'11

Ik vind het opmerkelijk dat
Jezus zo hield van de kleintjes,
die nog maar zo kort daarvoor uit
het voorsterfelijk bestaan naar de
aarde waren gekomen. Kinderen
toen en nu zijn een zegen voor
ons, wekken onze liefde op en
zetten ons aan tot goede daden.

Daarom is het ook geen won-
der dat de dichter Wordsworth als
volgt over onze geboorte spreekt:

In wolken van heerlijkheid,
Komen wij van God ■■ — ons

thuis.
De hemel omringt ons in onze

kinderjaren!12

Thuis geven we vorm aan onze
houding en onze diepgewortelde
overtuigingen. Thuis wordt hoop
gekoesterd of vernietigd. Dr.
Stuart E. Rosenberg heeft in zijn
boek The Road to Confidence
[De weg naar zelfvertrouwen]
geschreven: 'Ondanks alle
nieuwe uitvindingen en heden-
daagse ontwerpen, rages en obsessies, heeft nog niemand
iets uitgevonden, en zal ook niemand iets uitvinden, om
het gezin op bevredigende wijze te vervangen.'13

Wij kunnen iets van onze kinderen en kleinkinderen
leren. Zij kennen geen angst. Zij twijfelen niet aan de liefde
die onze hemelse Vader voor hen heeft. Zij hebben Jezus
lief en willen op Hem lijken.

Onze kleinzoon, de toen zesjarige Jeffrey Monson Dibb,
bleef een keer met zijn vriendje van zes bij een tafeltje in
ons huis staan waar een foto van ouderling Jeffrey R.
Holland op stond. Het vriendje van onze kleinzoon wees
op de foto en vroeg: 'Wie is die man?'

Jeff antwoordde: 'O, dat is ouderling Jeffrey Holland van

het Quorum der Twaalf Apostelen. Hij is naar mij vernoemd!'

Diezelfde naamgenoot van ouderling Holland was een

LIAHONA OKTOBER 2004

keer met zijn vriendje buiten aan het spelen. Ze liepen
naar de voordeur van een huis. Ze wisten niet wie daar
woonden en wat voor relatie ze met de kerk hadden. Ze
belden aan en een vrouw deed open. Zonder enige aarze-
ling zeijeff Dibb tegen haar: 'Wij zijn de huisonderwijsbe-
zoekers. Mogen we binnenkomen?' Ze werden naar de
huiskamer gebracht en mochten plaatsnemen. Vol geloof
vroegen de kinderen aan de vrouw: 'Hebt u iets lekkers
voor ons?' Wat kon ze doen? Ze gaf ze iets lekkers, en ze
hadden een gezellige tijd. De zogenaamde huisonderwijs-
bezoekers vertrokken en zeiden oprecht: 'Dank u wel.'

'Kom nog maar eens langs', hoorden ze de vrouw met
een glimlach op haar gezicht zeggen.

'Dat doen we', was het antwoord.

De ouders van de twee kinderen hoorden wat er was
gebeurd. Ik weet zeker dat ze de kinderen niet wilden ont-
moedigen. Misschien moesten ze wel aan de woorden uit
de Schriften denken: 'En een kleine jongen zal ze hoeden.'14

Als we kinderen horen lachen en blij horen spelen,
kunnen we de indruk krijgen dat de kinderjaren vrij van
zorgen en verdriet zijn. Dat is niet zo. Een kinderhart is
kwetsbaar. Ze hebben behoefte aan andere kinderen. In

het beroemde Victoria and Albert Museum in London
hangt een meesterwerk. Het is eenvoudigweg getiteld:
Ziekte en gezondheid. Er staat een meisje in een rolstoel
op afgebeeld. Haar gezicht is bleek en ze ziet er verdrietig
uit. Ze kijkt naar een orgeldraaier en naar twee meisje die
zorgeloos en gelukkig op zijn muziek dansen en springen.

Iedereen krijgt met verdriet en problemen te maken,
ook kinderen. Maar kinderen zijn veerkrachtig. Zij aan-
vaarden moedig de last die zij moeten dragen, wellicht
wordt die deugd in de volgende prachtige psalm beschre-
ven: 'Des avonds vernacht het geween, tegen de morgen

is er gejuich.'15

Ik wil u graag een voorbeeld
geven van zo'n situatie. In

Zonder enige Boekarest (Roemenië) probeerde
aarzeling zei Dr. Lynn Oborn, die in een wees-
ïe ff Dibb huis vrijwilligerswerk verrichtte,

onder enige
aarzeling zei
\jeffDibb
tegen haar: 'Wij
zijn de huisonder-
wijzers. Mogen we
binnenkomen?'

de kleine Raymond te leren lopen.
Raymond was met ernstige klomp-
voetjes geboren en was helemaal
blind. Na een orthopedische ope-
ratie door Dr. Oborn waren zijn
klompvoetjes gecorrigeerd, maar
Raymond kon zijn benen nog niet
gebruiken. Dr. Oborn wist dat een
looprekje Raymond zou helpen,
maar zo'n rekje was in heel
Roemenië niet te krijgen. Ik weet
zeker dat deze arts vurig heeft
gebeden. Hij had alles gedaan wat
hij kon doen om deze jongen te
helpen. Blindheid kan een kind
hinderen, maar niet kunnen
lopen, rennen en spelen, kan
zijn waardevolle geest schaden.

Laten we nu naar Provo (Utah)
kijken. Het gezin van Richard
Headlee had van het leed in
Roemenië gehoord en had met
de hulp van anderen een contai-
ner van twaalf meter gevuld met
achttienduizend kilo hulpgoede-
ren, waaronder voedsel, kleding,
medicijnen, dekens en speelgoed.

De einddatum van het project naderde, en de container
zou die dag vertrekken. Niemand die aan het project mee-
deed, wist van de specifieke behoefte aan een looprekje
voor een kind. Maar op het allerlaatste moment bracht een
gezin een looprekje en zette het in de container.

Toen de langverwachte container bij het weeshuis in
Boekarest aankwam, stond Dr. Oborn klaar om die te ope-
nen. Alles in de container zou onmiddellijk in het weeshuis
gebruikt worden. Toen de familie Headlee zich aan Dr.
Oborn voorstelde, zei hij: 'Ik hoop dat u een looprekje
voor Raymond hebt meegebracht! '

Een van de familieleden antwoordde: 'Ik kan me vaag
een looprekje herinneren, maar ik weet niet hoe groot het
is.' Een ander familielid werd naar de container gestuurd
om tussen alle dozen kleding en voedsel naar het loop-
rekje te zoeken. Toen hij het gevonden had, hield hij het
omhoog en riep: 'Het is een kleintje!' Er werd gejuicht —
gevolgd door tranen — want iedereen wist dat het een
hedendaags wonder was.

Er kunnen mensen zijn die zeggen: 'Er vinden tegen-
woordig geen wonderen plaats.' Maar de arts die zijn gebed
verhoord zag, zei: 'Jazeker wel, en Raymond loopt!' De
vrouw die geïnspireerd werd om het looprekje te schenken
was een gewillig werktuig, en is het daar zeker mee eens.

Wie was de reddende engel die door de Heer werd
geïnspireerd om zo'n belangrijke rol in dit menselijk
drama te spelen? Haar naam is Kristin, en ze was net als
haar jongere zus Erika met een open rug geboren. De
twee kinderen hadden lange dagen en bange nachten in
het ziekenhuis doorgebracht. Door de hedendaagse medi-
sche wetenschap en de hulp van onze hemelse Vader kon-
den ze een bepaalde mate van mobiliteit bereiken. Geen
van beiden is terneergeslagen. Allebei inspireren ze ande-
ren om door te zetten. Kristin woont nu op zichzelf en
studeert aan de universiteit, en Erika is een actieve middel-
bare scholier.

Ik was een keer in de gelegenheid om tegen Kristin, die
het looprekje had geschonken, te zeggen: 'Bedankt dat je
naar de Geest van de Heer hebt geluisterd. Je was een
werktuig in de handen van de Heer om het gebed van een
arts te verhoren, en de wens van een kind in vervulling te
doen gaan.'

Later heb ik zelf God bedankt voor kinderen, gezinnen
en wonderen in onze tijd.

Laten we oprecht zijn advies opvolgen: 'Laat de kinde-
ren tot Mij komen, verhindert ze niet; want voor zodani-
gen is het koninkrijk Gods.'16

God, onze Vader, heeft ons op aarde dierbare kinderen
toevertrouwd. Mogen wij ten behoeve van hen in het
gebed onderwijzen, geloof opwekken, de waarheid
naleven en God eren. Dan zullen wij een hemels thuis en
een eeuwig gezin hebben. Wat meer kunnen we verlan-
gen? Om welke grotere zegen kunnen wij bidden? Geen
enkele! ■

NOTEN

1. Lucas 2:46.

2. Lucas 2:49-

3. Lucas 2:52.

4. Handelingen 10:38.

5. Naar Gerald Massey, 'Wooed
and Won', in The Home Book
of Quotations, verzameld door
Burton Stevenson (1934),

p. 121.

6. Naar John Greenleaf Whittier,
'Maud Muller,' The Complete
Poetical Works of Whittier
(1892), p. 48; cursivering
toegevoegd.

7. How to Teach Your Baby to
Read (1964), p. 46-47.

8. 'Wat is 't gebed?', lofzang 100.

9. Lucas 22:42.

10. Lucas 23:34.

11. Matteüs 18:1-5.

12. Naar William Wordsworth,
'Ode: Intimations of
Immortality from Recollections
of Early Childhood', The
Complete Poetical Works of
William Wordsworth (1924),
p. 359.

13- The Road to Confidence
(1959), p. 121.

14. Jesaja 11:6.

15. Psalmen 30:5.

16. Marcus 10:14.

VOOR DE HUISONDERWIJZERS

Bereid u met gebed voor. Bespreek deze boodschap
dan op een manier die deelname van het gezin stimuleert.
Hieronder staan enkele voorbeelden:

1 . Vertel in het kort iets over de pioniers en hun beproe-
vingen. Vraag de gezinsleden of zij mensen kennen die in
deze tijd pionieren. Vraag wat we van hun voorbeeld kunnen
leren.

2. Vertel in het kort het verhaal van ouderling Andersen,
die zijn zoon het goede voorbeeld gaf. Vraag de gezinsleden
of zij zich een voorval kunnen herinneren dat hun ouders of
leerkrachten een goed voorbeeld voor hen waren.

3. Vertel het verhaal van Kristin die haar looprekje naar
Roemenië liet sturen. Laat de gezinsleden iets vertellen over
mensen die zij kennen die anderen tot zegen zijn geweest
door naar inspiratie te luisteren.

LIAH0NA OKTOBER 2004

Een gehandicapt
kind grootbrengen

Ik ben erg
dankbaar
dat ik weet dat
de geest van
mijn kind niet
gehandicapt is.

MARLEEN S. WILLIAMS

Hoogleraar psychologie en counseling,
Brigham Young University

k kan me nog goed herinneren dat ik
mijn dochter Nikki voor het eerst in
mijn armen had. Ze zag er prachtig
en volmaakt uit. Mijn hart en verstand
werden vervuld van liefdevolle dro-
men over haar opvoeding. Ik keek
ernaar uit om mijn liefde voor boe-
ken, muziek en kunst met haar te
delen. Ik zou geen moeite sparen
om haar te helpen bij het ontwikke-
len van haar talenten.

Ik kon me op dat moment niet voorstellen
dat ze nooit in staat zou zijn om goed te
lezen, meer dan eenvoudige berekeningen
te maken of auto te leren rijden. Pas na zes
moeilijke jaren vol angst, frustratie, medische
onderzoeken en psychologische testen kwam
ik erachter dat Nikki verstandelijk gehandi-
capt was.

Eraan wennen dat je een gehandicapt kind
hebt, is geen gebeurtenis, maar een proces.
Tien procent van alle kinderen hebben een
handicap of een chronische ziekte. Hoewel
een handicap vrij vaak voorkomt, zijn de
meeste ouders er niet op voorbereid om te
horen: 'Uw kind heeft een ernstige afwijking.'
Er is tijd nodig om te leren omgaan met de
verwarring, de lichamelijke behoeften, het

gedrag, de extra kosten en de gevoelens van
onbehagen en eenzaamheid. Als u dit gewen-
ningsproces hebt ervaren of er middenin zit,
is het belangrijk dat u weet dat veel van uw
reacties normaal zijn.

Shock

Misschien vindt u het aanvankelijk erg
moeilijk om de informatie dat uw kind gehan-
dicapt is, te verwerken, "wellicht hebt u wat
tijd nodig om te begrijpen wat de diagnose
betekent. We hebben allemaal een beeld en
een voorstelling van kinderen met verstande-
lijke handicaps of psychische aandoeningen.
De diagnose komt wellicht niet overeen met
wat wij in ons kind zien, vooral als het kind er
normaal uitziet. Het is nuttig om meer over
de handicap te leren. Probeer zoveel mogelijk
informatie over de diagnose van uw kind te
verzamelen. Haal uw informatie uit betrouw-
bare bronnen, zoals professionele organisa-
ties die zich op die specifieke afwijking
concentreren.

Ontkenning

Ontkenning is een psychologisch afweer-
mechanisme dat we gebruiken als we ons
overweldigd voelen en niet in staat om met
de situatie om te gaan. In zekere zin kan ont-
kenning een gave zijn waardoor we in staat
worden gesteld om de waarheid stukje bij

Q
O

z
s
s

I—

beetje te aanvaarden en draaglijk te maken. Ontkenning
komt vaak uit angst voort — angst over de onzekere toe-
komst of bezorgdheid over de invloed die het kind op de
andere gezinsleden zal hebben. Ontkenning kan tot een
uitzinnige zoektocht naar genezing leiden. Sommige
ouders geloven dat als ze maar de juiste arts, het juiste
medicijn, het juiste programma of het juiste leersysteem
kunnen vinden, het kind weer 'normaal' zal worden. Zo'n
zoektocht kan nuttig zijn om hulpmiddelen te vinden om
uw kind, uzelf en uw gezin te helpen. Maar vroeg of laat
moet u niet alleen de beperkingen van uw kind accepte-
ren, maar ook uw eigen onvermogen om de handicap te
genezen. U moet ook andere mensen van die verantwoor-
delijkheid ontheffen.

Spanning

Als u de realiteit van de handicap erkent, kunt u zich
gespannen voelen. Spanning is de reactie van het lichaam op
angst en op het verzamelen van hulpmiddelen. Als er een
groot beest in uw kamer komt, voelt u zich waarschijnlijk
gespannen. Uw lichaam maakt adrenaline aan, en u bent
klaar om te vechten, te vluchten ofte verstijven. Dat zijn
normale reacties als mensen op de een of andere manier
bedreigd worden. Als u begint te beseffen dat uw kind bij-
zondere zorg en bescherming nodig heeft, kunt u die gevoe-
lens van spanning gebruiken om de nodige hulpmiddelen te
mobiliseren. Verzamel informatie. Praat met andere ouders.
Bid en praat met priesterschapsleiders. Roep professionele

LIAHONA OKTOBER 2004 9

hulp in. Activiteiten die het gevoel van onmacht verminde-
ren, zijn goede manieren om die energie te gebruiken.
Zelfzorg is ook belangrijk om de spanning te verwerken.
Slaap voldoende, eet goed en neem de tijd voor activiteiten
om te ontspannen en van het leven te genieten. Ouders
hebben af en toe een onderbreking nodig van de zware ver-
antwoordelijkheid om voor een gehandicapt kind te zorgen.

Schuldgevoelens

Door geloof in een rechtvaardige wereld
kunnen we onterechte schuldgevoelens krij-
gen. We willen graag geloven dat onze wereld
voorspelbaar en beheersbaar is. Door dergelijk
geloof beschermen we ons tegen angst. We
overtuigen onszelf dat slechte dingen alleen
slechte mensen overkomen en dat goede din-
gen voor goede mensen zijn. Dat lijkt recht-
vaardig. De keerzijde van die overtuiging is dat
als ons iets overkomt, we het gevoel hebben
dat het onze eigen schuld is. Opmerkingen
van weimenende, maar gevoelloze mensen
kunnen dergelijke gevoelens aanwakkeren.
Door opmerkingen als 'Je hebt deze ervaring
waarschijnlijk voor je eeuwig heil nodig',
kunnen ouders pijnlijke en ongegronde
schuldgevoelens krijgen. Ze vragen zich dan
af: 'Waarom ik? Ben ik zo slecht dat ik zoiets
ernstigs nodig had om vooruitgang te kunnen
maken? Ik wilde alleen maar een goede ouder
zijn.' U kunt ook vragen krijgen van mensen
die geloven dat ze zichzelf tegen dergelijke
ervaringen kunnen beschermen door erachter
te komen wat u 'verkeerd' hebt gedaan.

U moet uw eigen geestelijke betekenis aan
pijnlijke gebeurtenissen geven en anderen niet de kans
geven om hun antwoorden aan u op te dringen. Volledig
begrip kan jaren duren, en soms komen we er in dit leven
niet achter. Vertrouw erop dat onze hemelse Vader een lief-
devolle God is, die zich er niet in verheugt om u te straffen.
Op die manier zult u in staat zijn om de tegenspoed in uw
leven een plaats te geven.

Verdriet en leed

Als we iemand verliezen, gaan daar sterke emoties mee
gepaard. Als u een gehandicapt kind krijgt, hebt u misschien

Vaak is het wange-
drag van een kind
slechts een poging
om een ander pro-
bleem het hoofd te
bieden, zoals toen
we merkten toen
Nikki niet naar bed
wilde en haar licht
de hele nacht wilde
aanlaten.

het gevoel dat u het kind dat u dacht op te voeden bent
kwijtgeraakt. U voelt zich verdrietig omdat u zich het ideale
gezin had voorgesteld. Dan zult u uw definitie van een ide-
aal gezin moeten bijstellen.

Toen ik als jonge moeder vier kinderen had, was mijn
man bisschop. Het was een heerlijk gevoel om deel uit te
maken van een ideaal mormoons gezin. Maar toen over-
leed mijn man aan kanker en bleef ik met de kinde-
ren achter. Ik moest mijn studie afmaken en aan
het werk gaan. Ik moest mijn beeld van een
ideaal mormoons gezin bijstellen. Later
trouwde ik met een man die zes kinderen
had, en toen hadden we een gecombineerd
gezin met tien kinderen. Opnieuw moest ik
mijn definitie van het ideale mormoonse
gezin bijstellen.

Als we verdriet leren verwerken en vervol-
gens met ons leven verdergaan, kunnen
we kracht ontwikkelen. Als we de pijnlijke
gevoelens kunnen erkennen en verwerken,
ontwikkelen we emotionele, geestelijke en
psychologische vaardigheden waar we ook
op andere gebieden van ons leven iets aan
hebben. Ons inlevingsvermogen kan bijvoor-
beeld groeien als we zelf verdriet hebben
ervaren.

Boosheid

Wat we als onrechtvaardig beschouwen,
moeten we op de een of andere manier door-
gronden. Als we een gehandicapt kind moe-
ten opvoeden, worden we met de wrede
aspecten van het leven geconfronteerd. Maar
als we een nieuwe definitie van eerlijkheid en
rechtvaardigheid bedenken, kunnen we onze boosheid
verminderen. Toen mijn dochter bijvoorbeeld tien jaar
oud was, ging ze naar een activiteit van de zondagsschool.
Ze kwam onder de schrammen en het bloed thuis. Een
van de jongens uit haar klas had haar een 'stomme debiel'
genoemd en haar op de grond gegooid. Ik was woedend
omdat iemand mijn kind pijn had gedaan. Boze gevoe-
lens kunnen een aanwijzing zijn dat er iets gedaan moet
worden. Door boosheid kunnen we gewaarschuwd wor-
den voor gevaren, problemen of beledigingen die om
correctie vragen. We kunnen echter beslissen hoe we op

Nikki (boven met haar moeder, gezin, neven, en haar broer
op een dansavond) leert ons dat liefde, vriendelijkheid en
barmhartigheid niet alleen voor gezonde en normale mensen
belangrijk zijn.

dergelijke gevoelens reageren. We kunnen op positieve
wijze met boosheid omgaan.

Mijn man en ik bezochten het gezin van de jongen. We
spraken met de jongen en zijn ouders en legden uit wat het
woord debiel eigenlijk betekent. We vroegen de jongen hoe
hij zich zou voelen als hij niet in staat zou zijn om te doen
wat hij leuk vond. Deze jongen werd een van de grootste
bondgenoten van onze dochter. Door die ervaring kon
iemand anders een bepaalde groei doormaken. Dat leek
'eerlijk'. Wraak had geen rechtvaardig resultaat gehad.
Hoewel boosheid uit gevoelens van onrechtvaardigheid
kan voorkomen, kunnen we er voor onszelf en anderen
een goede ervaring van maken.

Universele wetmatigheid

Voor gehandicapte kinderen is het moeilijker om
bepaalde gedragingen en handelingen onder de knie te
krijgen. En de ontwikkeling van emotionele vaardigheden
is nog moeilijker. Ze ervaren meer frustratie dan andere
kinderen. Als de handicap de hersenfuncties beïnvloedt, zal
het moeilijker zijn om problemen rationeel te benaderen.

Mijn man noemt gedrag dat uit dergelijke moei-
lijke omstandigheden voortkomt, 'een universele wetmatig-
heid'. Als je er niet over kunt praten, ga je ernaar handelen.
Met andere woorden, wat je niet verbaal kunt uiten, wordt
op de een of andere manier toch naar buiten gebracht, ook
al is het alleen maar door wat maagpijn. Vaak is het wange-
drag van een kind slechts een poging om een ander pro-
bleem het hoofd te bieden.

Toen mijn dochter bijvoorbeeld achttien was, wilde ze
niet naar bed en wilde ze haar licht de hele nacht aanlaten.
Ze werd erg boos en zei: 'Ik wil niet naar bed omdat er
zendelingen zijn die zich in mijn kast verstopt hebben.'
Ik beschouwde dat als een waandenkbeeld.

Maar in plaats van boos te worden, probeerde ik haar
te begrijpen. Waarom zou ze zo bang zijn? Toen ik erover
nadacht, besefte ik dat veel van haar vriendinnen gingen
trouwen. Ze was naar bruiloften geweest waar prachtige
cadeaus werden overhandigd, die natuurlijk in een kast
werden opgeborgen. Zij gingen trouwen, lieten haar ach-
ter en waren niet meer beschikbaar als haar vriendin. Ze
verlangde naar dezelfde ervaringen en maakte zich zor-
gen: 'Zal ik ooit trouwen? Zal er ooit iemand zijn die van
mij houdt? Zal ik ooit prachtige cadeaus op mijn bruiloft
krijgen?' Haar vriendinnen waren met teruggekeerde zen-
delingen getrouwd. Ze kon zien dat teruggekeerde zende-
lingen goede echtgenoten waren. Op de een of andere

LIAHONA OKTOBER 2004 11

manier had het allemaal met elkaar te maken. Ze was er
zich ook schrijnend pijnlijk van bewust dat ze niet de
vaardigheden bezat om aan de vereisten van een huwelijk
te voldoen. Ze was niet in staat om deze tegenstrijdige
gevoelens verbaal uit te drukken of zelfs maar volledig te
begrijpen, dus wij hoorden alleen maar het waandenk-
beeld over de zendelingen in haar kast. Toen ik eenmaal
haar gevoelens begon te begrijpen, was ik in staat
om er met haar over te praten. We werkten
samen om haar gevoelens onder woorden te
brengen en haar verdriet te verwerken omdat
ze niet in staat was om te trouwen. Er kwam
een einde aan de gedragsstoornis en ze was
in staat om rustig te slapen.

Wangedrag

Ouders vinden het soms moeilijk om te
achterhalen wat de bron van het wangedrag
van het gehandicapte kind is. Verschillende
handicaps veroorzaken verschillende proble-
men. De eigen aard en de sterke en zwakke
punten van kinderen verschillen. De omstan-
digheden waarin wangedrag plaatsvindt, zijn
in ieder gezin uniek. Deze factoren maken het
moeilijk, maar als we de oorzaak van het wan-
gedrag kunnen vaststellen, kunnen we erach-
ter komen welke problemen opgelost moeten
worden. Het werkt averechts als we boos op
het kind worden en gefrustreerd raken, want
door dergelijke reacties zijn ouders over het
algemeen niet in staat om de bron van het wangedrag vast
te stellen.

Een veel voorkomende bron van wangedrag is aandacht
trekken. Het kind probeert misschien uw aandacht te trek-
ken omdat het honger heeft, zich verveelt, of moe, bang,
overactief, gefrustreerd of ziek is. Misschien heeft het een
allergische reactie op voedsel of de omgeving. Als het kind
niet in staat is om erover te praten, zal het zich ongema-
nierd gaan gedragen. Dat geldt vooral voor kinderen met
afwijkingen die de hersenfuncties beïnvloeden, zoals ADHD,
verstandelijke handicaps, bipolaire stemmingsstoornissen of
schizofrenie. Het kind kan zich overweldigd voelen en niet
in staat zijn om zijn verdriet onder woorden te brengen.
Ouders moeten in de gaten houden wat er in het leven van
het kind gebeurt waardoor het om aandacht vraagt.

Methoden die niet goed zijn om wangedrag te verbete-
ren: (1) regels vaststellen en er niet de hand aan houden;
(2) schreeuwen — het kind leert alleen te luisteren
als iemand schreeuwt; (3) beledigen en uitschelden,
waardoor het kind zich alleen maar schaamt; (4) straffen
die niets met het wangedrag te maken hebben; (5) licha-
melijke of geestelijke mishandeling van het kind.
Door dergelijke methoden neemt het wangedrag
alleen maar toe en leert het kind niet hoe het met
moeilijke situaties en gevoelens moet omgaan.

Door Nikki leren
andere mensen
naastenliefde en
begrip. Ik ben dank-
baar voor al het
goede dat ze voor
ons gezin en voor
veel anderen tot
stand brengt.

Zegeningen

Als we een gehandicapt kind grootbren-
gen, krijgen we veel zegeningen. Ik besef
maar al te goed wat een enorme invloed
Nikki op mijn persoonlijke en geestelijke
groei heeft gehad. Ik heb vaak moeten neer-
knielen omdat ik meer instructies van een
wijze hemelse Vader nodig had. Ik heb mijn
hart leren openstellen voor de waarheden die
ik nodig had om meer begrip te krijgen. Ik
heb nog steeds niet alle antwoorden op de
vragen 'Waarom ik?' en 'Waarom zij?' Maar ik
begrijp nu wel veel meer beginselen — en
die kennis is bijzonder waardevol voor mij.
Ik ben erg dankbaar dat ik weet dat de
geest van mijn kind niet gehandicapt is. Ik
heb gemerkt dat zij een rijk geestelijk leven
leidt. Ze is vaak de eerste in het gezin die op
heilige momenten de Heilige Geest voelt. Ze
vertelt vaak over geestelijke ervaringen die niet uit haar
beperkte verstand kunnen voortkomen.

Toen Nikki haar patriarchale zegen ontving, kreeg ze te
horen dat ze door de grootsheid van haar ziel deze bijzon-
dere aardse ervaring onderging. Door haar leren andere
mensen naastenliefde en begrip. Ik ben dankbaar voor al het
goede dat ze voor ons gezin en voor veel anderen tot stand
brengt. Nikki leert ons dat liefde, vriendelijkheid en barm-
hartigheid niet alleen voor gezonde en normale mensen
belangrijk zijn, maar ook voor de mensen met moeilijkhe-
den. Ik heb de vaste hoop op een eeuwige relatie met Nikki.
Ik weet dat als ze uiteindelijk van haar handicap verlost zal
zijn, ik nog meer van haar geweldige ziel kan leren. ■

Marleen S. Williams is lid van de wijk Hillcrest 8, in de ring Orem,
Hillcrest (Utah).

EEN BIJEENKOMST IN

MICHAEL EN MARGED KIRKPATRICK

e grove stof van de harmattan blies
over een menigte vol verwachting
in Accra (Ghana). Duizenden heili-
gen der laatste dagen zaten rustig, maar vol
verlangen, te wachten. Ze hadden gewerkt
en zich voorbereid, en nu waren ze gereed.
Het was tijd. De profeet was er.

De opwinding van de jongeren in Ghana
was al maanden eerder begonnen, toen pre-
sident Gordon B. Hinckley had verzocht om
de jongeren en de kinderen bij de inwijding

van de Accratempel te betrekken, de eerste
tempel in West-Afrika.

Voor de jongeren in Ghana betekende dat
urenlang liederen en dansen instuderen en
er dan een geheel van maken om niet alleen
de grootste jeugdactiviteit ooit in Ghana te
organiseren, maar ook een spectaculair cul-
tureel evenement voor de profeet en de
inwoners van Ghana.

Zo'n duizend jongeren, zevenhonderd
jeugdwerkkinderen, en alle voltijdzendelingen

Jongeren in Ghana
(linksboven) zingen en
dansen in klederdracht
om de nieuwe tempel
en het bezoek van
president Gordon B.
Hinckley te vieren. Als
onderdeel van de vie-
ring zingen jeugdwerk-
kinderen in het wit
gekleed (linksonder) 'Ik
ben een kind van God'.

LIAHONA OKTOBER 2004

in het gebied verzorgden een optreden in
het grote stadion in Accra voor president
Hinckley en zijn vrouw, Marjorie; ouderling
Russell M. Nelson van het Quorum der Twaalf
Apostelen; leden van het presidium van het
gebied Afrika-west en hun vrouw; de Ga stam-
raad; leden van de kerk; en andere toeschou-
wers. President Hinckley werd in het Engels,
Frans, Twi en met trommels welkom geheten.

De zendelingen begonnen de opvoering
met 'Uitgekozen Hem altijd te dienen' (lof-
zang 167), en toen namen de jongeren het
over. In klederdracht waren zij in ringen en
districten georganiseerd om de verschillende
gebieden en dorpen te vertegenwoordigen.

Desmond Ahwireng, een jongere,
speelde Anansi, een legendarische spin uit
de Afrikaanse folklore. Op het podium ging
Anansi van dorp tot dorp op zoek naar het
goede in de wereld, zodat hij dat voor zich-
zelf kon bewaren, in een kalebas die hij op
zijn hoofd droeg. Toen hij in ieder dorp

kwam, zongen en dansten de jongeren voor
hem en gaven hem goede dingen, zoals
moed, dienstbetoon, liefde, muziek en
familie.

Aan het eind van zijn reis vond Anansi de
Accratempel. Door de pracht van de tempel
kwam hij tot de conclusie dat hij al het
goede niet zelf mocht houden. Dus gooide
hij zijn kalebas leeg zodat anderen er ook
iets aan hadden. De goede daad van Anansi
werd begroet door zevenhonderd jeugd-
werkkinderen, die in het wit gekleed 'Ik ben
een kind van God' (lofzang 195) zongen.

De jongeren in Ghana zullen de inwijding
van deze tempel nooit vergeten. Net als
Anansi kijken ze graag naar de tempel en
hopen ze dat ze al het goede dat ze hebben,
met anderen kunnen delen, terwijl ze ernaar
streven de raad van de profeet te volgen. ■

Michael en Marged Kirkpatrick zijn onlangs
ontheven als pr-bestuurders in het gebied Afrika-
West. Ze zijn lid van de wijk Holladay 26, in de
ringHolladay (Salt Lake).

President Hinckley
(bovenaan) staat bij
de hoeksteen van de
tempel. De reizen van
Anansi (boven), een
spin uit de Afrikaanse
folklore, waren de
omlijsting voor enkele
uitvoeringen op het
podium (links en
daarboven).

LIAHONA OKTOBER 2004

**»&

^:-,r ■■ e é'-'''-.

De enige

OVERLEVENDE

Ze//s toen ik van de verdrinkingsdood gered was,
moest ik nog altijd verlost worden.

-t

JOELI KALOUGATA

'et was een bewolkte ochtend in december 1973,
maar het weer was geen weerspiegeling van mijn
.humeur. Ik stond met mijn ouders en mijn jongere
broer en zus op het dek van een vrachtschip. Ik was heel
enthousiast toen we van ons kleine eiland in Oceanië ver-
trokken. Het schip heette de Uluilakeba, en het was op
weg naar Suva, de hoofdstad van Fiji.

Voor een twaalfjarige jongen van het eiland Ono-i-Lau
was een reis naar de grote stad geen dagelijkse gebeurte-
nis. Samen met mijn ouders en broertje en zusje hadden
we naar deze dag uitgekeken. Met z'n vijven zouden we
naar Suva gaan om ons te laten dopen in De Kerk van
Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen.

Op zoek naar de waarheid

Op buitengewone wijze scheen het licht van het her-
stelde evangelie voor het eerst bij ons thuis. Mijn vader,
Mosese, was als methodist opgevoed. Maar na jarenlange
studie van de Bijbel was hij tot de conclusie gekomen
dat de ware kerk van Jezus Christus, die in de heilige
Schriften staat beschreven, niet in ons land te vinden was.
Hij liet ons nooit naar een kerk gaan, maar we lazen wel
dagelijks samen uit de Bijbel. Door zijn jarenlange studie
van de Schriften raakte mijn vader er steeds meer van

overtuigd dat de ware kerk van Jezus Christus niet
bestond.

Dus bleven we in duisternis ronddolen totdat onze
neef Siga in 1971 bij ons op bezoek kwam. Siga was naar
Hawaï verhuisd. We waren enthousiast over zijn onver-
wachte bezoek. Mijn moeder zette meteen een pot thee,
maar tot onze verbazing sloeg hij de thee af. Hij legde uit
dat hij zich in Hawaï had laten dopen en lid van de mor-
moonse kerk was geworden, en dat hij geen thee meer
dronk. Omdat hij nog nooit van zo'n godsdienst had
gehoord, vroeg mijn vader: 'Wat voor kerk is dat?' Siga
stelde voor om het in het woordenboek op te zoeken.
Onder het woord 'Mormon', las mijn vader, 'De Kerk van
Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen.'

Mijn vader stond meteen op en sloeg met zijn vuist op
tafel. De Heilige Geest had onmiddellijk tot hem getuigd
dat dit de kerk was waar hij al zo lang naar op zoek was.
Zijn hele gelaatsuitdrukking veranderde toen hij aan Siga
vroeg om hem over deze kerk te vertellen. Er volgde een
lang gesprek, en ze begonnen het vierde hoofdstuk van
Efeziërs te lezen, waar wordt gesproken over 'één geloof,
één doop' (vers 5), en over de behoefte aan apostelen en
profeten. Siga stelde aan mijn vader voor om voor meer
informatie contact met de zendelingen op te nemen.

En toen hoorden we voor het eerst iets over De Kerk

z
o

van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Mijn
vader begon te corresponderen met president Ebbie L.
Davis van het zendingsgebied Suva (Fiji), die ons een
exemplaar van het Boek van Mormon stuurde. Al snel
volgden er andere boeken en brochures over de leer van
de kerk. Mijn vader verslond ze en vond antwoorden op
zijn vragen. Al snel wilde hij met heel zijn hart dat ons
gezin zich zou laten dopen. Maar de kerk was niet op ons
eiland gevestigd. We beseften dat als we ons wilden laten
dopen, we ergens heen moesten waar de kerk was. En
voor ons was dat Suva.

Tussen de woeste golven

En eindelijk, na twee jaar plannen en voorbereiden,
was de dag aangebroken en gingen we aan boord van de
Uluilakeba. Er hing veel energie in de lucht toen we met
de andere passagiers aan boord gingen. We werden

met hoop en opwinding vervuld toen we op het vertrek
stonden te wachten.

Op maandag 10 december 1973 vertrok het schip om
acht uur 's morgens. Door alle opwinding lette ik niet
op de stormachtige wind en de dreigende wolken in de
verte. Maar toen het schip de haven uitliep, werd het
weer slechter. Al snel kwamen er berichten binnen dat
er een tropische storm op komst was. Ondanks de waar-
schuwingen had onze kapitein vertrouwen in een veilige
reis. We voeren verder, terwijl om ons heen de zee steeds
woester werd en het steeds harder begon te regenen.
Al snel moesten alle passagiers naar binnen, terwijl de
bemanning het schip door het woeste water
navigeerde.

De kapitein was familie van mijn
vader, en hij gaf ons zijn eigen hut
om tijdens de storm in uit te

^mk

Na
een eeuwig
heidkwam
de zon weer op, en
ik hield het nog
een dag en een
nacht uit. Uitein-
delijk werden we
op woensdagmid-
dag rond vijf uur
door een reddings-
boot gered.

rusten. Daar zaten we als gezin opeen-
gepakt te wachten. Ondanks het schud-
den van het schip vielen mijn broer, zus
en ik al snel in slaap.
Het leek wel of we nog maar net in
slaap waren gevallen toen we door een
schreeuw van mijn moeder wakker werden.
Er stroomde water door een kleine patrijs-
poort naar binnen. Ik ging rechtop zitten en
zag dat mijn vader er niet meer was. Ik ver-
onderstelde dat hij aan dek was gegaan. Ik
liet mijn moeder, mijn broertje en mijn zusje
achter. Het was vrij moeilijk om het dek op
te klimmen, hoewel ik door de paniek niet
besefte waarom. Ik had niet in de gaten dat
er teveel water in het schip was gelopen en
dat we zonken. Toen ik het dek bereikte,
begon de Uluilakeba te kapseizen en viel ik
in het woeste water.

Mijn enige instinct was overleven. Wanhopig
zwom ik met al mijn kracht om boven de
enorme golven uit te blijven. Binnen enkele
minuten zag ik een oudere man die zich aan

twee drijvende zakken met kokos-
noten vasthield. Ik kon naar hem
toe zwemmen en smeekte hem
om een van de zakken. Barmhartig
gaf hij me er een. Ik greep de zak
en klampte me eraan vast.
Zo gingen er minuten
voorbij totdat ik mijn
moeder zag. Ze zag mij
ook, zwom naar me toe
en we omarmden elkaar. Met
woorden die ik nooit zal verge-
ten, zei ze dat ik me ondanks
alles aan die zak moest blijven vast-
houden, want daardoor zou mijn leven
gered worden. Nadat ze me een kus op mijn
wang had gegeven, liet ze me achter om naar
mijn broer en zus te zoeken. Daarna heb ik
mijn moeder nooit meer gezien.

Terwijl de storm bleef voortrazen, dacht ik
niet aan wat er gebeurd was. Ik vocht alleen
om boven de golven uit te blijven. Terwijl ik
in de zee op en neer ging, zag ik veel andere
mensen, maar geen leden van ons gezin.
De uren kropen voorbij alsof het een
nachtmerrie was. Het werd avond en we ble-
ven in de duisternis rondzwemmen. Na een
eeuwigheid kwam de zon weer op, en ik hield
het nog een dag en een nacht uit. Uiteindelijk
werden we op woensdagmiddag rond vijf uur
door een reddingsboot gered.

Er waren ruim twee volle dagen voorbijge-
gaan. Van de 120 passagiers die aan boord
waren gegaan, werden er slechts 35 levend
in het water gevonden. We werden naar
Suva gebracht en in het ziekenhuis opgeno-
men. Daar hoorde ik wat er precies gebeurd
was. Binnen vier uur nadat we de haven had-
den verlaten, waren we in de cycloon Lottie
terechtgekomen. De Uluilakeba is nooit
meer gevonden. Ik hoorde ook dat ik de
enige overlevende van onze vijf gezinsleden
aan boord was. De plannen van ons gezin om

ons te laten dopen, waren in de diepten van
de oceaan gezonken.

Verloren en gevonden

De tijd verstreek en ik bleef op het eiland
Viti Levu, het voornaamste eiland van Fiji. Ik
bleef daar bij mijn oudere zus, die jaren daar-
voor al op zichzelf was gaan wonen. Door de
chaos van de ramp kon president Davis mij
niet vinden, en ik verloor het contact met de
kerk. Toen hij hoorde dat ik de ramp over-
leefd had, gaf hij de zendelingen opdracht
om naar mij op zoek te gaan. Ze zochten
maandenlang vergeefs naar mij. De zending
van president Davis liep ten einde, en hij gaf
de zoekopdracht aan zijn opvolger door.

De jaren gingen voorbij en door de slechte
communicatiemiddelen kon ik niet gevonden
worden. Het gezin waar ik woonde had geen
interesse in het evangelie, dus ik had weinig
hoop om in mijn tienerjaren de kerk te vin-
den. Ik worstelde met het verlies van mijn
gezinsleden en vroeg me af waarom ik alleen
was overgebleven. Maar in mijn hart had ik
de waarheden die mijn ouders mij bijge-
bracht hadden. Hoewel ik af en toe aan zwak-
heden en verleidingen toegaf, vergat ik nooit
het getuigenis dat mijn vader van Jezus
Christus en zijn ware kerk had. Uiteindelijk
ging ik trouwen en vestigde ik me op Vanua
Levu, het noordelijke eiland van Fiji.

In maart 1985 was ik niet ver van de
hoofdweg het gedroogde kiemwit van
kokosnoten aan het snijden, toen er een
ouder echtpaar in een kleine auto aan de
kant stopte en me riep. Ze vroegen of ik
een man kende die Joeli Kalougata heette.
Voordat ik zei dat ze hem gevonden had-
den, vroeg ik waarom ze hem zochten. Ze
stelden zich voor als ouderling en zuster
Kimber, en legden uit dat ze zendelingen van
De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen
der Laatste Dagen waren. Eindelijk hadden ze

me gevonden! Het was een geweldig moment.
Na zes zendelingenlessen in twee dagen liet ik
me op 18 maart 1985 samen met mijn vrouw,
Elenoa, dopen. Ons leven is vanaf dat moment
voor goed veranderd.

Ik kijk terug op de vele zegeningen die
mijn hemelse Vader mij in mijn leven gegeven
heeft. Ik zal altijd dankbaar zijn voor mijn lief-
devolle ouders en de beginselen en waarhe-
den die ze mij bijgebracht hebben. Door het
voorbeeld van mijn ouders zijn mijn vrouw,
mijn kinderen en ik nu lid van de ware kerk
van Jezus Christus.

In 1998 zijn Elenoa en ik naar Tonga
gevlogen om in de Nuku'alofatempel heilige,
eeuwige verbonden te sluiten en de tempelver-
ordeningen voor mijn ouders en mijn broer en
zus te verrichten. Enkele jaren later zijn onze
kinderen in de nieuwe Suvatempel aan ons ver-
zegeld. Als ik nu naar mijn gezin kijk — mijn
eeuwige gezin — bedank ik de Heer dat Hij
mij niet vergeten was en dat Hij het evangelie
terug in mijn leven heeft gebracht. ■

Joeli Kalougata is lid van de gemeente Nabua, in het
district Labasa (Fiji).

Ouderling
en zuster
Kimber leg-
den uit dat ze zen-
delingen van De
Kerk van Jezus
Christus van de
Heiligen der
Laatste Dagen
waren. Eindelijk
hadden ze me
gevonden! Het
was een geweldig
moment.

Eeuwige
patronen

Als jongvolwassenen
hebben jullie de
opdracht om de
weg van de Heer te
kennen, te begrijpen
en te volgen.

OUDERLING EARL C. TINGEY

Van het Presidium der Zeventig

Er zijn enkele beslissingen die we maar
een keer hoeven nemen. Als we die
beslissing eenmaal genomen hebben,
hoeven we ons niet meer af te vragen hoe
we in de toekomst in zo'n situatie zullen han-
delen. Door beslissingen te nemen ontwikke-
len we gewoonten of patronen. Het woord
patroon is de beste omschrijving van de raad
die ik de jongvolwassenen van de kerk wil
geven. Het is belangrijk dat jullie, op jullie
leeftijd en met jullie levenservaring, weten
hoe je patronen ontwikkelt die tot eeuwig
geluk leiden.

Velen van jullie hebben waarschijnlijk wel-
eens een patroon gebruikt om een nieuwe
jurk of een modelvliegtuig te maken. Patroon
kan ook betekenen dat we een beschreven
route of formule vergelijken, imiteren of
navolgen.

De Heer gebruikte het woord patroon in
een openbaring die Hij in 1831 aan de pro-
feet Joseph Smith gaf. 'En verder zal Ik u een
voorbeeld [patroon] in alle dingen geven,
opdat gij niet moogt worden misleid; want
Satan gaat rond in het land, en hij gaat voort
de natiën te misleiden' (LV 52:14).

Toen die openbaring werd gegeven, was
de kerk nauwelijks een jaar oud, en waren
er bepaalde manifestaties van valse en mislei-
dende geesten. Daarom gaf de Heer in deze

afdeling duidelijke aanwijzingen dat er een
vastgesteld patroon is dat bij alle procedures,
verordeningen en activiteiten gevolgd moet
worden. Met behulp van dit patroon konden
de heiligen de dingen op de manier van de
Heer doen.

Het is onze opdracht om de weg van de
Heer te kennen, te begrijpen en te volgen Hij
heeft beproefde patronen gegeven waardoor
wij, als wij die volgen, gelukkig worden en in
aanmerking komen voor het eeuwige leven.
De profeet Joseph Smith heeft gezegd: 'God
verblijft in de eeuwigheid en ziet de dingen
niet zoals wij die zien.'1 Als wij de dingen kun-
nen gaan zien zoals onze hemelse Vader die
ziet — en dat gebeurt als we de Schriften
bestuderen, de profeten volgen en persoon-
lijke openbaring ontvangen — kunnen we de
patronen van de Heer volgen en bepaalde
tegenslagen vermijden.

Laten we zes goddelijke patronen bekijken
die we van de Heer behoren te volgen.

Zedelijke reinheid

Wees rein. Al meer dan tien jaar moedigt
het Eerste Presidium de jongeren van de
kerk aan om de beginselen in de prachtige
brochure Voor de kracht van de jeugd na te
leven. In deze brochure staan de normen die
je geest en lichaam tegen de zonden van de
wereld beschermen.

Hoewel de brochure bedoeld is voor de

uj
Q

Z
<

o
z

jeugd, zou het voor alle jongvolwassenen
goed zijn om de raad erin op te volgen. Ik
wil graag over een persoonlijke ervaring met
Voor de kracht van de jeugd vertellen.

Mijn vrouw en ik woonden in Afrika. Ik
was naar Burundi gezonden, een klein land
in oostelijk Centraal-Afrika. Er waren daar
enkele getrouwe gezinnen die thuis kerk-
diensten hielden, en zij wilden dat er zende-
lingen zouden komen om hen te helpen.

Ik sprak met een fijne man die de rege-
ring vertegenwoordigde. Ik legde uit wie we
waren, wat we predikten, en waarom de vesti-
ging van onze kerk in zijn land het volk tot
zegen zou zijn. Toen ik klaar was, zei hij: 'Ik
geloof niet dat u mij iets verteld hebt wat wij
in ons land niet hebben. Ik zie geen reden
om uw verzoek in te willigen en zendelingen
toe te laten.'

Ik was diep geschokt. Ons onderhoud was
zo goed als voorbij en ik zou elk moment
naar buiten geleid worden. Ik bad stilletjes
wat ik moest zeggen. Plotseling
schoot me iets te binnen. Ik
deed mijn portemonnee
open en haalde er de bro-
chure Voor de kracht
van de jeugd uit, die
ik altijd bij me heb.
In de resterende :y
minuten van
ons bezoek,
vertelde ik

hem snel dat alle jongeren in onze kerk een
exemplaar van deze brochure hadden. Ik las
voor welke onderwerpen erin stonden en
legde uit dat wij onze jongeren die patronen
bijbrengen.

Hij vroeg: 'U bedoelt dat u van de jonge-
ren in uw kerk verwacht dat zij deze normen
naleven?'

Ik antwoordde: 'Ja, en dat doen ze ook.'
'Dat is verbazingwekkend', zei hij. 'Kunt
u me enkele van die brochures opsturen,
zodat ik die aan de jongeren in onze kerk
kan geven?'

De overheidsfunctiona-
ris zei: 'Ik zie geen
reden om uw verroek
in te willigen en zende-
lingen toe te laten/ Ik
bad wat ik moest zeg-
gen. Plotseling schoot
me een gedachte te
binnen. Ik pakte de
brochure Voor de
kracht van de jeugd.

Toen ik weer in
Johannesburg was,
stuurde ik zo'n vijf-
honderd Franse en
Engelse exemplaren naar
hem toe. Ongeveer een
maand later kregen we
officiële erkenning van
de regering van Burundi,
en kreeg onze kerk toe-
stemming om zich in dat
land te vestigen.

Ik weet niet in hoeverre ik in die gebeurtenis een aan-
deel heb gehad, maar ik weet zeker dat de brochure Voor
de kracht van de jeugd door die goede man snel als iets
van grote waarde werd herkend, en waarschijnlijk tot de
officiële erkenning heeft bijgedragen.

Ik raad ieder van jullie aan om een eigen exemplaar van
deze brochure te hebben en de regels en normen die erin
beschreven staan na te leven, zodat jullie de zegeningen
kunnen ontvangen die het Eerste Presidium heeft beloofd.

'Dit beloven we je: als je je aan deze regels houdt en de
waarheden in de Schriften naleeft, zul je je levenswerk met
meer wijsheid en bekwaamheid doen. Ook zul je beproe-
vingen moediger doorstaan. Je zult hulp krijgen van de
Heilige Geest. Je zult je goed voelen over jezelf en een posi-
tieve invloed op anderen hebben. Je zult waardig zijn om in
de tempel de heilige verordeningen te ontvangen. Deze en
vele andere zegeningen liggen binnen jouw bereik.'2

De sabbatdag

Houd de sabbatdag heilig. Het is nu de tijd om een
patroon voor de rest van je leven vast te leggen. Het
patroon van de sabbatdag werd al in de tien geboden dui-
delijk vastgelegd. (Zie Exodus 20:8-11.)

De Heer herhaalde die raad in deze bedeling in een
openbaring aan de profeet Joseph Smith:

'En opdat gij uzelf meer onbesmet van de wereld moogt
bewaren, moet gij op Mijn heilige dag naar het huis des
gebeds gaan en uw sacramenten opofferen;

'Want voorwaar, dit is een dag, die u is toegewezen om
van uw arbeid uit te rusten en de Allerhoogste uw toewij-
ding te betonen' (LV 59:9-10).

Zorg ervoor dat het patroon dat je vestigt in overeenstemming

is met de manier van de Heer, door de sabbat te heiligen

en tiende en andere gaven te betalen.

In de wereld van
vandaag die zoveel
nadruk legt op com-
mercie, is het moei-
lijk om onderscheid te
maken tussen de zondag
en de andere dagen
van de week. Als je niet
oppast, zul je merken dat
je stilletjes en onmerk-
baar de heilige sabbat
geweld aandoet en wel-
dra je eigen patroon vestigt (niet dat van de Heer), dat
op den duur moeilijk te doorbreken is.

Als student kun je je afvragen wat je norm betref-
fende studeren op de sabbat behoort te zijn. Ik spreek
uit ervaring. Ik heb op drie universiteiten gestudeerd
en onder meer een studie rechten en een specialisatie
bedrijfsrecht afgesloten. Een deel van die tijd ben ik
bisschop geweest en heb ik in New York als jurist
gewerkt. Ik kwam in de verleiding en had alle kansen
om op de sabbat te studeren, maar ik maakte er een
kwestie van geloof en principe van dat ik studeren
op zondag zou vermijden. Ik denk dat de Heer me
daarvoor gezegend heeft. Ik was in staat om mijn hele
opleiding af te maken en uit te blinken waar dat nodig
was.

De sabbat kan een prachtige dag worden om goed
te doen. Je kunt naar de kerk gaan, aan het avondmaal
deelnemen, vasten, het evangelie bestuderen, de behoef-
tigen bezoeken, zendelingen een briefschrijven, goede
boeken lezen, en de tijd nemen om te mediteren, na te
denken en te overwegen waar je heen gaat en wat je van
je leven wil maken.

Ouderling Mark E. Petersen (1900-1984) van het
Quorum der Twaalf Apostelen heeft gezegd: 'Het al dan
niet heiligen van de sabbat is een feilloze maatstaf voor
onze houding ten opzichte van de Heer en zijn lijden in
Getsemane, zijn dood aan het kruis en zijn opstanding
uit de dood. Het is een indicatie of we werkelijk christen
zijn, of dat onze bekering zo oppervlakkig is dat het
herdenken van zijn zoenoffer weinig of niets voor ons
betekent.'3

x
u

z
<

z
o

Tiende en gaven

Betaal je tiende en andere gaven. Het is belangrijk dat
jullie een patroon ontwikkelen waarbij je een tiende deel
van je inkomen als tiende betaalt. Ook behoor je de tien-
devereffening bij te wonen, zodat er een duidelijk verslag
van je offergaven in de officiële verslagen van de kerk
wordt bijgehouden.

Velen van jullie hebben als student een heel laag inko-
men. Anderen beginnen al een goed inkomen te verdie-
nen. In ieder geval vereist het groot geloof om tiende te
betalen. Ik getuig nederig dat je gezegend zult worden
als je die gewoonte nu al ontwikkelt. Je kunt onmogelijk
bevatten hoeveel goeds je daardoor in de eeuwigheid
ontvangt.

Velen van jullie hebben nog niet de gewoonte ontwik-
keld om vastengaven te betalen. Velen van jullie hebben
ouders die vastengaven betaalden toen jullie opgroeiden.
Als jullie een 'gezin' of een 'huishouding' vormen, moet
je je aanwennen om een eerlijke vastengave te betalen
zodat de bisschop de armen en behoefügen van de kerk
kan helpen.

Dienen in de kerk

Dien in de kerk wanneer je daartoe wordt geroepen. De
kerk kent een patroon van onbetaald leiderschap waarbij
iedereen in het koninkrijk een roeping heeft. President
Gordon B. Hinckley heeft gezegd dat een roeping een van
de belangrijkste ingrediënten is om pasgedoopte leden te
behouden.

Mijn raad is om elke roeping te aanvaarden — en die
goed te vervullen. Ik wil

einde van mijn diensttijd, toen we ons voorbereidden om
naar Utah terug te gaan, werd ik geroepen als bisschop van
de wijk Manhattan in New York City.

We hadden toen drie van onze vier kinderen. Het was
een volkomen onverwachte roeping waarmee ons geloof
op de proef werd gesteld. Ik moest opnieuw examen doen
om in de staat New York als advocaat te kunnen werken.
We zouden met onze kinderen in het drukke New York
moeten wonen, een soort leven dat ons vreemd was.

Maar omdat ik mijn hele leven de raad had gekregen
om roepingen in de kerk te aanvaarden, en omdat ik het
gevoel had dat ik dit nu moest doen, werd ik bisschop van
een grote wijk met zo'n duizend leden.

Toen ik bijna zeven jaar bisschop was, maakte ik me grote
zorgen omdat we al tien jaar getrouwd waren, vier kinderen
hadden en nog steeds in een gehuurd appartement woon-
den. Omdat we vonden dat het beter zou zijn om wat actief
vermogen in een eigen huis op te bouwen, overwogen we
om van de stad naar een buitenwijk te verhuizen.

Ons appartementje met twee slaapkamers bevond zich
in een groot gebouw in de binnenstad van New York City.
In die tijd werd het gebouw veranderd in een 'coöpera-
tieve vereniging', wat inhield dat de appartementen een
soort condominiums werden. In de wet stond dat de
bewoner van een appartement het appartementsrecht
tegen een lager bedrag dan de marktwaarde mocht kopen
en tegen de marktwaarde mocht verkopen.

Met het geld dat we in de loop van de jaren hadden
gespaard, kochten we ons appartement en verkochten we
het weer. Onze winst was bijna gelijk aan de huur die we

de voorgaande zeven

jullie uit persoonlijke
ervaring vertellen hoe
mensen die in de kerk
dienstbaar zijn, geze-
gend worden.

Na mijn rechtenstu-
die moest ik drie jaar in
dienst. Mijn vrouw en ik
verlieten Utah en kwa-
men uiteindelijk terecht
op een militaire basis in
New York. Vlak voor het

Dien in de kerk wanneer je daartoe wordt geroepen. De kerk kent

een patroon van onbetaald leiderschap waarbij iedereen in het

koninkrijk een roeping heeft.

jaar betaald hadden.
Toen ik dat ontdekte,
dacht ik aan de zorgen
die ik me gemaakt had,
omdat ik in die lange
periode geen vermo-
gen in een huis had
opgebouwd. Ik besefte
dat ik mijn geld niet
beter had kunnen
beheren dan de Heer
dat had gedaan. Onze

LIAHONA OKTOBER 2004 23

getrouwe dienst in die
zeven jaar werd beloond op
een manier die we ons niet had-
den kunnen voorstellen.

Ik geef dit getuigenis niet om
de aandacht op onze omstandig-
heden te richten, maar om jullie
te helpen beseffen dat de Heer
je kent en weet dat jullie trouw
dienstbetoon verrichten. Vervul je
roeping enthousiast, dan zal de
Heer je inspanningen zegenen.

Wees serieus en studeer hard zodat je in je

opleiding kunt uitblinken. Vestig patronen

waardoor je je op de zegeningen van het

eeuwig huwelijk kunt voorbereiden.

Opleiding en voorbereiding op de toekomst

Blink uit in je opleiding. Als je afstudeert en aan je carrière
gaat beginnen, zullen je kansen voor een groot deel geba-
seerd zijn op je cijfers en je bekwaamheid om te werken.

Als je helemaal in beslag wordt genomen door het drukke
studentenleven, is het soms gemakkelijk om uit het oog te
verliezen dat je studeert om een goede opleiding te vol-
tooien. De sociale aspecten van een universiteit zijn belang-
rijk, maar zorg ervoor dat ze het belangrijkste doel van je
studie niet verhullen — om een goede opleiding te voltooien.
Wees serieus. Studeer hard en leer al het studiemateriaal.

Celestiaal huwelijk

Ontwikkel een patroon waardoor je de zegeningen en
verantwoordelijkheid van een celestiaal huwelijk kunt aan-
vaarden. Het belangrijkste patroon dat je op deze leeftijd
kunt ontwikkelen, is een patroon dat tot een celestiaal
huwelijk leidt.

De leer van de kerk is bijzonder duidelijk: men dient
een waardig lid van de kerk te zijn om in de tempel te trou-
wen; ook dient men ernaar te streven een rechtschapen
gezin te stichten. Daarbij moet men zich door de Schriften
en 'Het gezin: een proclamatie aan de wereld'4 laten leiden.

De leer van het celestiale huwelijk luidt:

'In de celestiale heerlijkheid zijn drie hemelen of graden;

'En om de hoogste te verwerven, moet een man deze
staat in het priesterschap aanvaarden (namelijk het nieuw
en eeuwig huwelijksverbond);

'En indien hij dit niet doet, kan hij deze niet verwerven.

'Hij moge de andere verwerven, doch dat is het einde van

zijn koninkrijk; hij kan geen nakome-
lingen hebben' (LV 131:1-4).

Over de plicht van de mens om
te trouwen heeft president Joseph
Fielding Smith (1876-1972) het
volgende gezegd: 'Een jonge man
die achteloos aan dit grote gebod
om te trouwen voorbijgaat, of niet
huwt omdat hij zo zelfzuchtig is
dat hij de verantwoordelijkheid
van het huwelijk niet op zich wil
nemen, bewandelt een weg die de
Heer niet welgevallig is.'5

Jonge mensen, het is belangrijk dat jullie een patroon vast-
leggen dat getuigt van jullie bereidheid om vooruitgang te
maken, die prachtige verbintenis tussen man en vrouw aan
te gaan en jullie in een eeuwige relatie te laten verzegelen.

Patronen vestigen

Als jullie eeuwige patronen vestigen, zul je eeuwig geluk
ontvangen. Die patronen omvatten: (1) wees rein; volg de
beginselen in Voor de kracht van de jeugd, (2) houd de
sabbatdag heilig, (3) heb waardering voor de zegeningen
die je ontvangt als je tiende en andere gaven betaalt, (4)
dien trouw in de kerk, (5) blink uit in je opleiding en bereid
je voor op de toekomst, en (6) aanvaard de zegeningen en
verantwoordelijkheid van het celestiaal huwelijk.

Jullie zijn een veelbelovende generatie voor de toekomst
van de kerk. Wij geloven in jullie. Je zult problemen op je
pad vinden, maar we weten dat je die met succes kunt over-
winnen. Wees waardig om persoonlijke openbaring te ont-
vangen, en sta ervoor open. Jullie moeten bereid zijn om in
geloof voorwaarts te gaan, zodat de eeuwige doeleinden
van de Heer met de wereld kunnen verwezenlijkt worden.
We weten dat jullie dat kunnen bereiken. ■

Aangepast overgenomen uit een toespraak tijdens een
haardvuuravond van de kerkelijke onderwijsinstellingen
op 5 mei 2002 in Mesa (Arizona).

NOTEN

1. Teachings of the Prophet Joseph Smith, samengesteld door Joseph
Fielding Smith (1976), p. 356.

2. Voor de kracht van de jeugd (2001), pp. 2-3.

3. 'The Sabbath Day', Ensign, mei 1975, p. 49.

4. Zie de binnenzijde van de achteromslag van deze uitgave.

5. Doctrines ofSalvation, samengesteld door Bruce R. McConkie,
3 delen (1954-1956), deel 2, p. 74.

DE KERK VAN JEZUS CHRISTUS VAN DE HEILIGEN DER LAATSTE DAGEN • OKTOBER 2004

Kerknieuws

President Hinckley wijdt
Kopenhagentempel in
Vergaderingen met leden in Europa

Tijdens een tiendaagse reis
door Europa heeft president
Gordon B. Hinckley de nieu-
we Kopenhagentempel ingewijd
en de heiligen in Groot-Brittannië,
Frankrijk en Spanje toegesproken.
Na zijn terugkeer naar de Verenigde
Staten heeft hij de Manhattantempel
(New York) ingewijd.

Denemarken

Op 23 mei 2004 zijn ruim 3.400 le-
den in persoon of via de satelliet
aanwezig geweest bij een van de vier
inwijdingsdiensten van de Kopenha-
gentempel.

De tempel, bestemd voor leden
in Denemarken, IJsland en delen van
Zweden, is gevestigd in een gebouw
dat in 1931 door ouderling John A.
Widtsoe is ingewijd.

President Hinckley is de dag voor-
afgaand aan de inwijding samenge-
komen met de leden voor een devo-
tional en daaropvolgend een cultu-
reel festival.

Groot-Brittannië

Op 25 mei sprak president Hinck-
ley via de satelliet tot leden die in
ringgebouwen door heel Groot-Brit-
tannië waren vergaderd.

De volgende dag nam president
Hinckley de eigendomsakte van Gad-

field Elm Chapel in ontvangst, een
gebouw in Worcestershire, dat oor-
spronkelijk al in 1840 aan de kerk
gegeven was, toen een hele gemeen-
te United Brethren zich bij de kerk
aansloot.

Frankrijk

President Hinckley heeft op 28
mei in een congrescentrum met le-
den in Frankrijk vergaderd. Hij zei de
heiligen: 'Ik wou dat ik u kon vertel-
len dat we hier een tempel gaan
bouwen, maar we hebben nog geen
geschikte plek gevonden. (...) Het
staat voor mij echter vast dat er in de
toekomst een huis des Heren in dit
land zal zijn.'

Hij besloot: 'Ik hou met heel mijn
hart van de getrouwe heiligen van
Frankrijk.'

Spanje

In Spanje sprak de profeet bijna
achtduizend leden uit Spanje en
Portugal toe.

Nadat Hij had getuigd dat we alle-
maal kinderen van een eeuwige Va-
der zijn, zei hij: 'Iemand heeft mij
vanochtend de plek van die afgrijse-
lijke bomaanslag [op een van de trei-
nen] aangewezen. Ik dacht bij me-
zelf: "Zoiets had niet plaats kunnen
vinden, zou nooit hebben plaatsge-

President Gordon B. Hinckley spreekt de
Britse leden vanuit Oadfield Elm Chapel
toe tijdens zijn reis door West-Europa.

had als alle mensen in God de eeu-
wige Vader geloofden en dat we
allemaal broeders en zusters zijn." '

New York

President Hinckley heeft op 13
juni in vier diensten de Manhattan-
tempel ingewijd.

In zijn inwijdingsgebed zei presi-
dent Hinckley: 'Moge deze tempel
een stil toevluchtsoord zijn te mid-
den van deze grote, lawaaierige we-
reldstad. Mogen allen die er binnen-
gaan het gevoel krijgen dat zij van de
wereld in een plek zijn gestapt met
uw goddelijke aanwezigheid.'

President Hinckley woonde ook
een door kerkleden geproduceer-
de en in het befaamde Radio City
Music Hall opgevoerde jubileum-
viering bij. ■

Church News heeft bijgedragen
aan dit artikel.

KERKNIEUWS OKTOBER 2004

Ouderling David

Haight

Een toegewijd discipel

2 SEPTEMBER 1906-31 JULI 2004

David B. Haight was in zijn jeugd
twee keer de dood nabij - eens
toen hij uit een rijtuig met op hol
geslagen paarden viel, en eens toen hij bij
een duik in een kreek zijn hoofd stootte. 'Ik denk dat de
Heer al in zijn jeugd zijn leven redde, met een belangrijk
doel', heeft zijn zoon, Robert, gezegd. (Aangehaald in
Ronald E. Poelman, 'Elder David B. Haight: Joy in Lifting
Others' , Ensign, september 1986, p. 12.)

En de Heer had inderdaad plannen voor de jonge Da-
vid. Hij zou later tot het Quorum der Twaalf Apostelen
geroepen worden en uiteindelijk op 97-jarige leeftijd de
oudste apostel in de geschiedenis van de kerk worden.
Zijn ambtstermijn als apostel eindigde op 31 juli 2004,
toen hij in Salt Lake City aan ouderdomsverschijnselen
overleed. Op 5 augustus werd hij tijdens een uitvaart-
dienst in de Tabernakel op Temple Square een toegewijd
discipel genoemd.

Een krachtig getuigenis

Ouderling Haight 'ontroerde mensen over de hele
aarde met zijn geloofsverklaring en zijn getuigenis dat
de Heer Jezus Christus werkelijk leeft', aldus het Eerste
Presidium in een persbericht. 'Hij heeft dat getuigenis in

vele werelddelen uitgedragen en heeft
zijn invloed uitgeoefend op de kerk waar
hij zo van hield. (...) Nu hij heen is ge-
gaan, denken wij aan zijn dierbare vrouw,
Ruby en hun kinderen.'

Ouderling Haight stond bekend om de toespraken die
hij tijdens algemene conferenties voor de vuist weg gaf -
toespraken vol anekdotes en ongekunstelde uitingen
van zijn sterke en vaste getuigenis dat het evangelie waar
is. Tijdens de afgelopen aprilconferentie zei hij in zijn
toespraak: 'God leeft. (...) [Hij] heeft ons lief zoals wij
Hem lief zouden moeten hebben. (. . .) Het evangelie is
waar. Dat weet ik; daar ben ik getuige van.' ('Hoe groot
de wijsheid en de liefde', Liabona, mei 2004, p. 6.)

Toewijding en naastenliefde

David Bruce Haight is geboren op 2 september 1906
in Oakley (Idaho), in het gezin van Hector C. Haight en
Clara Tuttle Haight. Al vroeg in zijn leven maakte hij de
dood van zijn vader en van vier broertjes en zusjes mee,
die allen aan ziekten overleden. Door die pijnlijke verlie-
zen kreeg hij mededogen en begrip voor hen die zelf
tegenspoed te verduren hebben. Ondanks die moeilijke
ervaringen beschreef hij zichzelf als 'typisch een jongen

;; ;;

Tegenoverliggende pagina (vlnr): David B, Haight in zijn
studentenjaren. Ouderling Haight ging graag vissen, hier in
1 969. Luitenant-ter-zee 2e klasse David B, Haight kreeg een
eervolle vermelding wegens zijn inzet tijdens de Tweede
Wereldoorlog. Boven: ouderling David B. Haight van het
Quorum der Twaalf Apostelen.

die opgroeide in een plaatsje op het platteland.' (Aan-
gehaald door Gerry Avant in 'Elder Haight Recognized
What Really Is "Great Moment" in Life', Church News,
24 november 1985, p. 5.)

De kerk had grote invloed op zijn leven, maar een
beslissend moment in zijn toewijding aan het evangelie
vond plaats tijdens de Tweede wereldoorlog, toen hij
luitenant-ter-zee 2e klasse was in de Amerikaanse marine.

Hij had het ouderlijk huis verlaten en bracht op een
vlucht van Californië naar Honoloeloe (Hawaï) achterin
het vliegtuig een slapeloze nacht door waarin hij zijn le-
ven evalueerde en in gebed zijn hart uitstortte. Hoewel
hij al veel kerkroepingen had gehad en onder meer deel
had uitgemaakt van een bisschap, kwam hij tot de con-
clusie dat hij niet zo toegewijd was als hij eigenlijk be-
hoorde te zijn. 'Ik heb vaak gedacht dat dat misschien
mijn weg naar Damascus was, toen ik dacht aan mijn fa-
milie, die ik op die kade had achtergelaten', zei hij later.
'Ik nam mij vast voor om nooit een roeping van de Heer
in twijfel te trekken. Ik zou al mijn talenten gebruiken
om het koninkrijk op te bouwen als ik de oorlog over-
leefde.' (Aangehaald in Church News, 24 november
1985, p. 5.)

Hij hield zich aan die belofte. Voordat hij in april 1970
werd geroepen als assistent van de Twaalf, was hij werk-
zaam als president van de ring Palo Alto (Californië) , als
president van het zendingsgebied Schotland, en als re-
gionaal vertegenwoordiger. Op 8 januari 1976 werd hij
geordend als apostel.

Ouderling Haight wist dat, wat voor roeping hij ook
kreeg, het wezen van het naleven van het evangelie
naastenliefde is, de reine liefde van Christus. Zoals hij
tegen een van zijn kleinzoons zei: 'De Heer maakt zich
niet druk om de vraag of je bisschop, ringpresident of
apostel bent geweest. Hij let er alleen maar op hoe je
de mensen hebt behandeld.' (Aangehaald mEnsign,
september 1986, p. 14.)

Ouderling Russell M. Nelson van het Quorum der
Twaalf Apostelen heeft het volgende voorbeeld gegeven
van hoe bewust ouderling Haight zich was van de be-
hoeften van andere mensen: 'Ouderling Haight las in
de krant over een jongeman, een ervaren zwemmer,
die verdronk toen zijn kano omsloeg bij een poging om
mensen te redden. David kende de familie niet, maar
hij was met ze begaan.' Hij ging naar het rouwcentrum
en condoleerde de weduwe en de ouders van de jonge-
man. Doordat ouderling Haight om hen gaf, namen de
ouders een andere houding aan tegenover de kerk, en

KERKNIEUWS OKTOBER 2004

het meisje en hij naar de andere dansers
stonden te kijken, kwam 'het knapste
meisje dat [hij] ooit gezien had' voorbij-
dansen. David keek enkele keren toe ter-
wijl de energieke jonge vrouw in de rode
jurk voorbij danste en vroeg toen aan het
meisje dat hij had meegenomen of zij dat
andere meisje kende. Zij antwoordde dat
ze allebei lid waren van dezelfde studen-

Boven: ouderling en zuster
Haight en hun familie.
Rechtsboven: met zijn
kleinzoon Brent Haight.
Rechtsonder: ouderling Haight
gaf in toespraken tijdens
vele algemene conferenties
krachtig getuigenis van het
evangelie. Uiterst rechts:
ouderling Haight en zijn
vrouw, Ruby, in juni 2003.

uiteindelijk werden
ze weer actief.
Ouderling Haight
verrichtte later in de
tempel de verzege-
ling van de ouders
aan hun drie zoons,
inclusief de overleden jongeman. (Zie
Lucile C. Tate, David B. Haight: The Life
Story ofa Disciple [1987], p. 288.)

Een liefdesrelatie van 74 jaar

Ouderling Haight strooide in zijn toe-
spraken vaak met opmerkingen over zijn
geliefde vrouw, Ruby. De jonge David zag
Ruby Olson voor het eerst op een dans-
avond waar hij samen met een andere
jonge vrouw naartoe was gegaan. Toen

tenvereniging. 'Nou is dit niet de manier
om vrienden en goede relaties te krijgen,
maar ik vroeg haar of ze me een keer aan
Ruby wilde voorstellen', herinnerde
ouderling Haight zich.

Dat kwam er nooit van, maar korte tijd
later solliciteerde Ruby naar een baantje
in de winkel waar David filiaalbeheerder
was. Ze werd aangenomen. Toen hij haar
voor het eerst uit vroeg, zei ze dat ze die
avond al een afspraakje had. Hij herinner-
de zich: 'Ik vroeg hoe laat haar afspraak
was. Zij zei om acht uur. Ik zei: "Is het
goed als ik om zes uur kom?" ' (Aange-
haald in Church News, 24 november

1985, p- 5.)

Al gauw gingen ze niet meer met
anderen uit. En op 4 september 1930
trouwde het paar in de Salt Laketempel.
Hun liefdesrelatie duurde hun hele huwe-
lijk van bijna 74 jaar voort. Linda Dalley,

secretaresse van ouderling Haight, herinnert zich wat er
gebeurde toen ze broeder en zuster Haight eerder dit
jaar bezocht: 'De huishoudster liet me binnen en gebaar-
de dat ik stil moest zijn. Ze zei: "Kijk eens in de woonka-
mer", en daar - hoe ziek ouderling Haight ook was ge-
weest - waren de twee samen aan het dansen. Ik vond
dat het liefste wat ik ooit had gezien. Hij was 97, en zijn
vrouw was 93, en samen dansten ze zonder muziek in de
woonkamer. Ze hadden geen muziek nodig. Ze hadden
muziek in hun hart.'

Ouderling en zuster Haight hebben drie kinderen,
achttien kleinkinderen, en 78 achterkleinkinderen.

Carrière

Ouderling Haight had een lange en succesvolle car-
rière. Hij studeerde aan Utah State University en vervul-
de diverse leidinggevende functies in warenhuizen in
Utah, Californië en Illinois, waarna hij in de jaren 1950
uiteindelijk zelf eigenaar van een winkelketen werd.
Van 1959 tot en met 1963 was hij burgemeester van Palo
Alto (Californië). Enige tijd nadat hij herkozen was voor
die functie, werd hij geroepen als president van het
zendingsgebied Schotland.

Na zijn werkzaamheden als zendingspresident was
ouderling Haight een tijd assistent van de rector magni-
ficus van de Brigham Young University in Provo (Utah),
waarna hij werd geroepen als assistent van de Twaalf.

Een rechtschapen leven

De nalatenschap van ouderling Haight is niet alleen
zijn nageslacht tot zegen, maar alle leden van kerk die
geïnspireerd zijn door zijn getuigenis en zijn geloof in
Jezus Christus. In een toespraak tijdens de algemene
conferentie spoorde hij de leden aan om 'dat getuigenis
en dat verlangen in ons hart [te] hebben, om anderen
iets te leren, iets uit te leggen van wat wij geloven; en
een rechtschapen leven te leiden, (. . .) een voorbeeld te
zijn voor onze medemensen, zodat we dit werk niet al-
leen zullen verbreiden door onze woorden, maar ook
door onze daden.' ('Geloof, toewijding en dankbaar-
heid', Liahona, juli 2000, p. 42.) Ouderling Haight was
een levend voorbeeld van zijn leringen. ■

GELIEFDE APOSTEL HERDACHT DOOR ZIJN
BROEDERS

Tijdens de uitvaartdienst spraken de sprekers
de volgende eerbetonen aan ouderling David B.
Haight uit:

President Gordon B. Hinckley: 'Hij zag in dat
ieder mens een kind van God was, en dat wij dus
allen broeders en zusters zijn. Hij had in zijn hart
waardering voor alle mensen die hij leerde ken-
nen, ongeacht hun godsdienst. (. . .) Hij wist zijn
plaats en zijn unieke verantwoordelijkheid als een
getuige van de levende Heer Jezus Christus. '

President Thomas S. Monson, eerste raadgever
in het Eerste Presidium: Hij had geen zwakke plek-
ken. Zijn ziel was zonder enig bedrog. Zijn karak-
ter was zonder enig gebrek. Ouderling Haight hield
met hart en ziel van de Heer en diende Hem uit
alle macht tot het eind van zijn sterfelijk leven. '

President James E. Faust, tweede raadgever in het
Eerste Presidium: 'Zijn grootste werk deed hij als
toegewijd discipel van Christus onder de mensen. . . .
Duizenden levens hebben richting gekregen door
de unieke manier waarop hij om zovelen gaf. Hij
deed onverzettelijk het goede.'

Ouderling Boyd K Paeker, waarnemend presi-
dent van het Quorum der Twaalf Apostelen: 'De
dood is een onmisbaar onderdeel van het leven. . . .
[Ouderling Haight] bevindt zich nu in hét paradijs.
(. . .) Wij weten wel iets van de toestand in het para-
dijs en van wat David B. Haight daar zal doen.
■(:. ,:) God zegene de nagedachtenis van David B.
Haighl. '

KERKNIEUWS OKTOBER 2004

Ouderling Neal Ash

Maxwell

Een belofte vervuld

6 JULI 1926-21 JULI 2004

oen de jonge Neal Maxwell tijdens de Tweede We-
reldoorlog zwaar onder vuur lag, beloofde hij dat
hij zijn leven in dienst van de Heer zou doorbren-
gen als Hij zijn leven zou sparen.
De Heer spaarde zijn leven.
En de jonge Neal hield zich aan zijn belofte.
Op 21 juli 2004, bijna zestig jaar later, onthief de Heer
ouderling Neal Ash Maxwell van het Quorum der Twaalf
Apostelen na een acht jaar durende strijd met leukemie
uit zijn dienende functie in het sterfelijk leven. Hij is 78
jaar geworden.

Een leven van dienstbaarheid

'De dood van deze fantastische leider betekent het
einde van een meer dan dertigjarig hoofdstuk van ge-
trouw leiderschap uit de kerkgeschiedenis. Ouderling
Maxwells levenslange dienst aan de kerk en zijn land
heeft over de hele wereld mensen in hun hart geraakt,'
aldus president Gordon B. Hinckley.

Op de dag dat ouderling Maxwell overleed, was hét
23 jaar geleden dat hij als apostel geroepen werd. Voor-
afgaand aan die roeping was hij twee jaar lang assistent
van de Twaalf en vijf jaar lang lid van het Presidium der

Zeventig. Ouderling Maxwell was ook werkzaam geweest
als bisschop, commisaris van het kerkelijk onderwijs, lid
van het algemeen jongemannenbestuur, en als regionaal
vertegenwoordiger.

'Zo lang ons hart pompt, moet het een deel van de
tijd kloppen omdat we anderen de hand reiken', aldus
ouderling Maxwell. 'En zo lang er adem is onze longen,
dienen we een deel daarvan te gebruiken om anderen
welverdiende lof en broodnodige aanmoediging te ge-
ven.' (Aangehaald in 'Research Foundation Honors Elder
Maxwell \Ensign, augustus 2002, p. 77.)

Dienstbaarheid in schijnbare anonimiteit

Tijdens de uitvaartdienst, die op 27 juli jongstleden
in de Tabernakel op Temple Square plaatsvond, werd
ouderling Maxwell ook herdacht wegens zijn dienst-
baarheid aan zijn vrouw, Colleen, hun vier kinderen, 24
kleinkinderen en twee achterkleinkinderen. Ouderling
Maxwell was de zoon van Clarence H. en Emma Ash
Maxwell.

'In een wereld vol werk en wedijver in parlementen,
congressen, instellingen en overheidsinstanties, wordt
Gods werk over het algemeen gedaan door gewone

Tegenoverliggende pagina (vlnr): Als infanteriesoldaat tijdens
de Tweede Wereldoorlog (1944). Hij toont talrijke lintjes die
hij gewonnen heeft met de varkensfokkerij. Op zending in
het oosten van Canada (1947-1948). Boven: ouderling Neal
A. Maxwell van het Quorum der Twaalf Apostelen.

mensen, in de schijnbare anonimiteit van thuis en
gezin.' (That My Family Should Partake [1974], p. 122.)

Ouderling Maxwell zag zichzelf als een van die gewone
mensen die een buitengewoon werk probeerden te ver-
richten. Hij concentreerde zich op zijn gezin. 'Wij wisten
dat mijn vader erg toegewijd was aan zijn bediening',
zei zijn zoon, Cory, tijdens zijn grafrede. 'Maar we wisten
bovendien dat hij van ons hield en graag bij ons was.'

Ouderling Maxwell sprak vaak zijn grote bewondering
uit voor zijn vrouw, met wie hij bijna 54 jaar getrouwd
was, en voor haar 'geestelijke instincten'. Hij noemde
haar een 'vollediger' christen dan hijzelf, waarmee hij
verwees naar haar grote verlangen om anderen te
dienen en haar minimale behoefte aan erkenning.

Carrière bij de overheid

Na het behalen van zijn bachelor- en mastergraad in
de politieke wetenschappen begon ouderling Maxwell
zijn carrière in de politiek. Hij was in Washington D.C.
werkzaam als juridisch medewerker en doceerde later
aan de University of Utah in de politieke wetenschap-

pen. Op een gegeven moment werd hij zelfs aangemoe-
digd om zich verkiesbaar te stellen voor een politieke
functie.

Maar ouderling Maxwell had van zijn eerdere ervarin-
gen geleerd dat 'het naleven van één beschermend be-
ginsel van het evangelie beter is dan duizend compense-
rende overheidsprogramma's, want die houden maar al
te vaak in dat men "ligstoelen recht zet op de Titanic".'
('Why Not Now?', Ensign, januari 1974, p. 12.)

Ouderling Maxwell was zeer geliefd onder studenten
aan de University of Utah. Hij werd assistent van de
rector-magnificus, studentendecaan, en uiteindelijk
mederector-magnificus .

In zijn laatste conferentietoespraak waarschuwde hij:
'Verwacht [ . . . ] niet dat de oplossingen van de wereld
erg effectief zijn. (. . .) Alleen het evangelie is voortdu-
rend relevant, en elke vervanging daarvoor werkt niet.'
('Bedenk hoe barmhartig de Here is geweest', Liahona,
mei 2004, p. 45.)

Welsprekend

Men zal zich ouderling Maxwell ten dele herinneren
wegens zijn welbespraaktheid. Hij ontdekte al vroeg
in zijn leven dat hij goed kon formuleren, en in 78 jaar
heeft hij dan ook zo'n dertig boeken en talloze toespra-
ken geschreven. Onder inspiratie bereikte hij een niveau
van taalbeheersing waarmee hij miljoenen mensen
geraakt heeft.

'Als hij zijn mond opendeed, luisterden we allemaal',
zei president Hinckley in zijn grafrede. 'Hij had zijn aan-
leg ijverig nader ontwikkeld. Hij was een perfectionist
die vastbesloten was om uit elke zinsnede en zin elke
laatste druppel geestelijke voeding te persen. Elke toe-
spraak was een meesterwerk, elk boek een kunstwerk
dat het waard was om herhaaldelijk te lezen. Ik denk dat
we nooit meer iemand zoals hij zullen meemaken.'

Ouderling Maxwell ontwikkelde zijn vermogen om be-
langrijke denkbeelden inzichtelijk te formuleren, maar
hij leerde ons dat het de Geest is die waarheid over-
brengt op hen die luisteren. 'De Geest kan hen tot wie

KERKNIEUWS OKTOBER 2004

*» „« . ■-* rouw—' jf ^cv t

kwamen. Hij geloofde dat 'de enige ma-
nier om Jezus echt te vereren, is Hem na
te volgen. Ja, ernaar streven om te wor-
den zoals Hij is een bijzondere manier
om ons getuigenis van Hem te geven.'
(Even As I Am [1982], p. 2.)

Ouderling Dallin H. Oaks van het Quo-
rum der Twaalf heeft gezegd dat we in

Boven; spelletjes op
touw zetten voor enkele
kleinkinderen.

Rechts: een presentatie tijdens
een bestuursvergadering
aan de University of Utah.
Uiterst rechts, bovenoan;
met zijn vrouw, Calteen
Hinckley Maxwell.
Uiterst rechts, onderaan:
spreekbeurt tijdens de
algemene aprilconferentie
van 1 997, waarin hij zijn
dankbaarheid uitspreekt
voor de behandelingen die,
hoewel ze haarverlies hadden
veroorzaakt, hem in staat
hadden gesteld om 'zo verr
te komen.

u getuigt, helpen zodat ze op soortgelijke
wijze bezield kunnen worden door uw
woorden, dusdanig dat hun verstand en
hun hart erdoor geraakt worden. ' ('Ge-
tuigen van de grote en heerlijke verzoe-
ning', Liabona, april 2002, p. 12.)

Een levend voorbeeld

Het onderricht door ouderling Maxwell
begon of eindigde niet met woorden.
Hij zei: 'Daden, en niet woorden, en iets
worden, niet iets beschrijven, zijn domi-
nant in het ware discipelschap.' ('Becom-
ing a Disciplé , Ensign, juni 1996, p. 14.)

De manier waarop hij leefde, zei meer
dan zijn meest welsprekende toespraak.
Hij deed oprecht moeite om een waar
discipel van de Heiland te worden, onge-
acht de moeilijkheden die op zijn pad

het leven van ouder-
ling Maxwell een
voorbeeld vinden
van iemand die naar
zijn getuigenis leef-
de: 'Aan zijn voor-
beeld zien we dat
de Heer niet alleen onze smart tot ons
welzijn heiligt, maar dat Hij die gebruikt
tot zegen van talloze anderen.' ('In alles
dank betuigen', Liabona, mei 2003,
p. 98.)

Ouderling Maxwell had de Heer lief en
wist van zijn liefde voor ons. Hij legde uit
dat 'wij ons van Hem af kunnen keren,
maar dat Hij er toch nog is. We kunnen
door het wolkendek van onze zorgen het
gevoel hebben dat we Hem niet kunnen
zien, maar toch is Hij ons nog nabij.
Wij - en niet Hij - laten iets tussen ons
en zijn licht komen, maar dat hoeft geen

VOOR DE KINDEREN • DE KERK VAN JEZUS CHRISTUS VAN DE HEILIGEN DER LAATSTE DAGEN • OKTOBER 2004

LUISTER NAAR DE
STEM VAN EEN PROFEET

HEILIGE

PRIESTERSCHARS-

ZEGENS

President Fctust legt
uit hoe priester-
schapszegens ons
kunnen versterken
en grootmaken.

PRESIDENT JAMES E. FAUST

Tweede raadgever in het Eerste Presidium

Een priesterschapszegen is heilig. Het
kan een heilige en inspirerende uit-
spraak over onze wensen en behoeften
zijn. Als we geestelijk zijn afgestemd, kun-
nen we een bevestiging van de waarheid
van de beloofde zegeningen ontvangen.
Priesterschapszegens kunnen een hulp-
middel bij kleine en grote beslissingen in
ons leven zijn. Als we door onze priester-
schapszegens slechts een klein deel kun
nen zien van de persoon die wij volgens
God zijn, zullen we geen angst meer
hebben en nooit meer twijfelen.

Ik kan me nog goed herinneren
dat ik als jongetje veel interesse in
het vergrootglas van mijn groot-
moeder had. Ze gebruikte het op
haar oude dag om te lezen en te naaien.
Als het glas goed ingesteld was, werd alles
waar ik naar keek veel groter. Maar ik werd
vooral geboeid door wat er gebeurde als ik
met de lens het zonlicht op een voorwerp
concentreerde. Door het vergrootglas
was de kracht van het zonlicht absoluut
prachtig.

Door zegeningen worden wij versterkt

en vergroot. In de kerk kan
iedereen een zegen krijgen
van iemand die de bevoegd-
heid heeft om dat te doen.
Goede vaders en grootvaders,
en andere Melchizedeks-priester-
schapsdragers, mogen een zegen
geven aan leden die ziek zijn of
belangrijke gebeurtenissen in hun
leven doormaken. Zulke zegeningen
horen bij de voortdurende openbaring
die wij als leden van De Kerk van Jezus
Christus van de Heiligen der Laatste
Dagen kunnen krijgen.

Net als de voorwerpen in het vergroot-
glas van mijn grootmoeder kunnen wij
[door priesterschapszegens] sterker wor-
den. Onze talenten kunnen vergroot en
vermenigvuldigd worden, we kunnen
meer kennis krijgen en onze geest kan
bloeien. #

Naar een toespraak, gehouden tijdens de algemene
oktoberconferentie van 1995-

C
O

5
o

>•••••••••<

DE KINDERVRIEND OKTOBER 2004 K3

o
o

^ -o

8 8

&ï

-* .2»

cs £
I *

o. tj

O) o

4 "o
I I

■8

01
0)

c >
o» o

_
LU

§ *

■O .-2

ö
o

—

( )

. —

CL
O

CD
_D

CD
CO

0 7_

3. -4-

■o

o
ö

_
CD

"O o

N O

__ >

— CD

CL
O

_CD

CD
O)

_-|

oo
O
<
Q
O

2
O

Z
O

— _____

-S

LU
LU

z
o

N O
__ >

•- CD

> O

CD
__
CD
O)

t T_

"ö
o

—

_
CD

__
CD
CD

ir v

-I

< « 9 % ii ■

ii&f&ifiiss^^sïfe^^ia^sü

> « 9 9 t » # !

i # © ® * * «

I ffi ffl * * S * 5

PARTICIPATIEPERIODE

Volg de profeet

'Hetgeen Ik, deHere, heb gesproken, dat heb Ik gespro-
ken (. . .) door mijn eigen stem, of door de stem Mijner
dienstknechten, dat is hetzelfde' (LV 1:38).

SHEILA E. WILSON

Omdat onze hemelse Vader wil dat je bij Hem
terugkomt, heeft Hij profeten geroepen om
ons te onderwijzen en te leiden. Als je naar de
profeet luistert, luister je naar de persoon die door onze
Vader in de hemel is geroepen om Hem te vertegen-
woordigen en namens Hem te spreken.

President Gordon B. Hinckley heeft ons gevraagd om
ons gezin te versterken. (Zie 'De Heer zij dank voor zijn
zegeningen', De Ster, juli 1999, pp. 104-105.) Hij zegt dat
als wij naar eikaars goede eigenschappen kijken, we thuis
gelukkig zullen zijn. Dan zal er minder ruzie gemaakt
worden. Dan zal er meer vergeving en geluk zijn!

Vele jaren geleden zat de elfjarige Cori naar de alge-
mene conferentie te luisteren die op tv werd uitgezon-
den. Toen ze jonger was, zat ze altijd te tekenen, maar
vandaag zat ze goed te luisteren naar wat de profeet van
haar verwachtte. President Ezra Taft Benson (1899-1994)
moedigde iedereen aan om de Schriften te bestuderen,
naar de tempel te gaan, op zondag meer tijd met het
gezin door te brengen en gezinsavond te houden. Cori
wist dat als ze naar de profeet zou luisteren, ze het gezin
kon helpen versterken. Nu weet Cori dat de liefde bij
hen thuis en voor de Heer groter is geworden omdat ze
de raad van de profeet hebben opgevolgd.

Jezus heeft gezegd: 'Kom hier, volg Mij' (Lucas
18:22). Als je de profeet volgt, volg je Jezus Christus.

Activiteit voor de algemene conferentie

Luister tijdens iedere bijeenkomst van de algemene
conferentie naar een lid van het Eerste Presidium of een
van de apostelen. Zet aan de linkerkant van iedere vakje
op bladzijde K4 wat je van hem geleerd hebt en maak
er een tekening van. Zet aan de rechterkant wat je gaat
doen om zijn raad op te volgen en maak daar ook een
tekening van. Als je geen uitzending van de conferentie
kunt zien en geen exemplaar van die Liahona hebt,

kijk dan in deze Liahona. (Zie bijvoorbeeld, pp. 2-7
en K2-3.) Zet in de vakjes wat je hebt geleerd.

Ideeën voor de participatieperiode

1. Lees LV 1:38 voor. Lees samen en speel als rollenspel (zie
Onderwijzen — geen grotere roeping [1999], pp. 171-172) het
verslag injozua 6:6-16, 20. Uhebt kinderen nodig omjozua
uit te beelden, de zeven priesters (met opgerolde vellen
papier als ramshoorns), en de Israëlieten. In plaats van te
juichen, zingt u een lied of een lofzang terwijl de kinderen
stilstaan en de muur rondom Jericho voorstellen. Iaat de
kinderen gaan zitten om uit te beelden dat de muur instort.
Doe een spreekkoor (zie Onderwijzen — geen grotere roe-
ping, pp. 163-164). Iaat 'Jozua' zeggen: 'Kiest dan heden, wie
gij dienen zult: ( . .) Maar ik en mijn huis, wij zullen de Here
dienen' (Jozua 24:15). Iaat iedereen in koor Jozua 24:24
opzeggen. Geef uw getuigenis dat ons gezin gezegend zal
worden als wij de Heer dienen.

2. Iaat een kind het lokaal verlaten en laat dan een foto
of plaat van een huis zien. Iaat het kind weer binnenko-
men en vraag hem of haar om naar 'huis' te gaan. Zeg
tegen het kind dat er iemand is die kan helpen. Doe de lich-
ten uit, geef een van de kinderen een zaklantaarn en laat
hem of haar het 'verloren kind' naar 'huis' leiden door met
de zaklantaarn op de grond te schijnen. Onze hedendaagse
profeten hebben over het belang van het gezin gesproken.
Net als de zaklantaarn de weg naar huis verlichtte, is de
raad van onze profeet een hulpmiddel om ons gezin te ver-
sterken. Knip een foto of plaat van eengezin in puzzelstuk-
ken, en zet op ieder stuk een raadgeving van onze profeten.
(Zie recente conferentieverslagen en 'luister naar de stem
van een profeet' in deze uitgave.) Maak de puzzelstukken
vast aan stukken gereedschap (schroevendraaier, rolmaat,
enzovoorts). Deel het jeugdwerk op in drie groepen, en laat
iedere groep een stuk gereedschap uitkiezen. Laat de groe-
pen bespreken in welk opzicht de raad van de profeet een
stuk gereedschap (een hulpmiddel) kan zijn om ons gezin te
versterken, en (a) vertellen wat zij kunnen doen om die
raad op te volgen en (b) een lied of lofzang bedenken die de
raad bekrachtigt. Laat ze hun puzzelstukken op het bord
hangen, verslag uitbrengen en zingen. •

■■ m # « * $ $ m i

f«(®«#**#«ii

DE KINDERVRIEND OKTOBER 2004 K5

UIT HET LEVEN VAN PRESIDENT HEBER J. GRANT ia*.

Harde werker ■•«— *-^^ »»"

■:■■.-,;- jj^^- i'êii'i:. ■■■^tj

Heber, waarom ga je vanmiddag niet
naar de honkbalwedstrijd, zodat je me er
tijdens het avondeten over kunt vertellen.

Toen Heber J. Grant een jonge-
man was, werkte hij voor een
verzekeringsagent, de heer H. R.
Mann. Hij behandelde Heber als
zijn eigen zoon.

n/U//?

^c y

---%*•

•

■.«ijczsïpi?.

Dank u wel,
meneer Mann!

Naast zijn werk voor de heer
Mann verdiende Heber ook geld
met het schrijven van wenskaar-
ten en huwelijksaankondigingen.
Hij bleef laat op kantoor en
spreidde zijn wenskaarten uit
op zijn grote bureau om de inkt
te laten drogen.

"éBbbcmb hm

| _^Z^_|_j.

i ■ _:L \ i

sK \ \

^ £7

.X5(N

// ->\ \

U-

/ X

■—3s~

Y*> \

*v"V^

-&jczL

^\ \\ ^..o'^r-'

Op oudejaarsavond zag de heer
Wadsworth, de zakenpartner van
de heer Mann, dat Heber nog op
kantoor zat om wenskaarten te
schrijven.

r-ï

7 */7J \

1 v j^kv yy.j&'

Jij bent de enige die ik een

nieuwjaarsgeschenk zal geven.

Jij vindt het fijn om te werken, terwijl

de meeste andere jongens steeds

op de klok kijken of ze al

naar huis mogen.

i \

r~^^f — 9S

Heber heeft later gezegd dat het
vertrouwen dat zijn werkgever in
hem stelde, veel belangrijker was
dan het geld. Hij werd erdoor geïn-
spireerd om in de zakenwereld en
de samenleving succes te hebben.

-L.

_. ■

r~\

P")

i ïSïHlifa va

X-

J~V

-•^

(f—

j^_

1 ^

-*jGs*!7

'■'■: -«^^s^w^sïïMswgsf

Heb het verlangen om

te werken en te leren,

dan zul je in de strijd van het

leven succes boeken.

*%,

r^J*^J>

-x

Als profeet moedigde hij de jonge

mensen aan om hard te werken.

Ontleend aan Francis M. Gibbons,
Heber J. Grant: Man of Steel, Prophet of
God (1979), pp- 24-26; Heber J. Grant,
'Arbeid adelt', De Ster, augustus 1979,
p.8.

\<sr

,-4 f

murlt . ,:mk-.-t

■^

DE KINDERVRIEND OKTOBER 2004

i-r -.-w:-^-^^ ■■■-'■: -.Wv^ö. ;-,'.::.' ,■-■■ • W a,i- ■-'•-:.>■:■•., ;*>^*V...^'>.v..V:

<ü

Ui
O

<ü

<ü
c/3

<ü

a
öo

C/3

<ü
O

<ü
ÖO

»H
•ï— I

<ü

Ui
C3

<D
4- >

C/D

G
Cü

o
o

G
<U
X
<U
GO

* e

(ü

•▼— I

CO
• i— i

g°

G
ÖO <ü
Cü Cü

* I

o c

ÖO (ü

T3 j^j

c/3 <ü

(U ,D

-o

(ü

C/3

<ü

u C
<ü ^

(73

(ü

<ü Ü

^ G
u ei
Cü
(ü

(ü

(73

N
(ü

G
(ü

Cü

cü

C/3

Cü

<ü
N

G
O

G
5

G
<U

-o

<ü

ÖO

G
cü
cü
00

•i-H

ÖO

G
cü

Cü

•i-H

<U
O

-o

•e

Cü
Cü

4->

Cü

(73

Cü

-o

O
O

Cü

C/5
3

175

•c

175

G <U
Op Ö

Cü
'C/3

CU
O
X g

^-i CU
CS _c

'S •-

(73 Ö

Oh
O

(73.
U

Cü

Cü
Cü

^«j">m^:"«s»- ■■■:■> .-5-*.s^-.W;--.--- a'^^.^%.^-:.

r^?m<2$ ". vv^^ww-^vv-'r^-vfcy^":'- ^ïmisv* r>.*rï-V'-v'V :<5»-v*HS'iK*@tf; \*-^'^n;,^v:'-', vv^.'ry^*ü^.' :"- : *t <:-^ï-:«:^. 'V . ^v^ r^v f\.s ^■~-'-

4->

(ü

4-J

o
g

cD
ÖO

P
-G

QJ U

W) §

»^H C/D

G c3

CO
4— >

(U
•*— I

O JX
X3

K> G

u
<D

C/D
13

<D
X!

13
o

4->

g
o

cu u;

O <D

OJ ^

G ^

<D 13

g> a

T3 X2

8 e

<d a

jj >

73 G

^ °

G -ö

^ G

<D
O

•i-H

• i— <

N
P

G
cD

(ü

4— >

•i—l

G
CD

CD
u

u
O

•i-H

Ui
CS

G
<L>
T3
G
<D

CD
T3
cD
O
ÖJD

V
O

CD
(ü

Ui
C3
C^

G
u
<D

4->

N
<L>
ÖJD

P
(D
CD

N <D

O +-»

G
ÖJD

O
O

-3

"3
"3

LU
CO

■SP

^ s

03 -^

co
3

^->

*•

•Jj

Cö

l?T

:3-

'^"

■~~

fö

-2

SJL>

►^

->yT/-v;--:'-.. .■ ■-. ■;.,,.-.".■. :-."•:..-'. ^^■■w^^v.v- ;.:- ■iv-j.-v.V»*»- v-,;.f> ■>.■■': -,j- \;.^';-;^;?>..^v.'. ■.■?: f •'.^.^■••-^^V.;.-. ■ \>-';-i;^ >.

I
ILLUSTRATIES DEL PA2SON

>.;««^ï>:-.=:);K\swK.'., -:^-:x^ï^-\^- .y:--:: , 'K'*??;-:;-'::^*;- ■.■>;-■:■• i-«.'--:.c^ï-'-:v''-i'-:!^''^^i"': t^s

.-.-.■. iï:.: ^.':V*.;"

ï-iV-'-T^ ;■■■■.-.■ ■^■•-:;-'-.:v -o: ■.:'...-. ■;-.-... ■-■^■'<L :ï-.>'..;;>iv-.-,M,f.-^i-;,,..'.-.1.,.,;.;-,.v;..,,f^ ,:^.:, •;-i:-7*ï**i..VLv;-f;«'.jVi:; i'.rf ■■ .:■:, ii.».'isr'-:<i«', ■-';-.;'' ::;:.i>*i

VAN VRIEND
TOT VRIEND

'Volgt Mij daarom, en doet de dingen, die gij Mij hebt zien doen' (2 Nephi 31:12).

Rechtschapen verlangens

Uit een interview met
ouderling Clate W.
Mask jr. van de
Zeventig, momenteel
werkzaam in het
presidium van het
gebied Mexico-Zuid;
door Kimberly Webb.

Ik ben in El Paso (Texas) opgegroeid. Mijn
vader zat tijdens de Tweede Wereldoorlog
in het leger, en toen hij weg was, deed
mijn grootvader zijn best om een vaderfi-
guur voor mij te zijn.

Toen ik op een dag op de stoep zat, zag
ik een auto langzaam de straat inrijden. Er
kwam rook onder de motorkap vandaan.
Toen de auto zich vlak voor mij bevond,
kwam hij helemaal stil te staan. Er sprong
een man uit, en zijn vrouw en vijf kinderen
bleven huilend in de auto achter. Ik kon niet
verstaan wat ze zeiden, maar aan het kente-
ken kon ik zien dat ze uit Mexico kwamen.

Toen kwam mijn grootvader langs. Hij

stopte en
vroeg in het Spaans
wat het probleem was.
Ik hoorde steeds het woord
templo, en ik dacht: 'Dat klinkt als "tem-
pel".' Ik begreep al snel dat dit gezin op weg
naar de Mesatempel (Arizona) was om ver-
zegeld te worden. In die tijd waren er geen
tempels in Mexico of Midden-Amerika.

Mijn grootvader nam ze mee naar zijn
huis, waar hij ze te eten gaf en onderdak
aanbood. Toen bracht hij hun auto naar een
garage, waar hij er een nieuwe motor in liet
zetten. Toen ze vertrokken, gaf hij ze wat
geld voor onderweg. Ik ben nooit vergeten
wat hij voor die mensen heeft gedaan.

Ik heb zijn zendingsverhalen ook altijd
onthouden. Hoewel hij getrouwd was en
een kind had, werd opa geroepen om in
Mexico-Stad op zending te gaan — precies

KI 0

toen de Mexicaanse Revolutie uitbrak. Op een keer
werden hij en zijn collega door soldaten van spionage
beschuldigd en bijna ter plekke doodgeschoten. Opa
dacht aan het verhaal van Abinadi en zei: 'U kunt ons
niet doden, want we hebben onze boodschap nog niet
verkondigd. Breng ons naar de president.' Hij en zijn
collega werden naar het presidentiële paleis gebracht
waar zij de president een exemplaar van het Boek van
Mormon gaven en hem twee uur lang onderwezen.
De president kwam erachter dat mijn grootvader uit
zijn geboorteplaats kwam en vroeg: 'Kent u Francisco
Gonzalez?' Opa antwoordde: 'Ja, dat is mijn vader.' De
president zei: 'Hij was mijn leraar toen ik klein was! Nu
ik weet wie u bent, is er iets dat ik voor u kan doen om
u bij uw werk te helpen?' De zendelingen vroegen om
een brief met een zegel en een handtekening van de
president, waarin stond dat ze toestemming hadden
om te prediken.

Door die verhalen kreeg ik het verlangen om ook op
zending te gaan. Ik kon niet wachten! Ik wilde net als
mijn grootvader naar Mexico toe. Maar de Heer riep me
naar Guatemala. Jaren later kreeg ik de kans op als zen-
dingspresident werkzaam te zijn. Ik dacht: 'Dan ga ik
nu wel naar Mexico.' Maar de Heer wilde dat ik naar
Spanje zou gaan. Als we werken waar de Heer ons wil
hebben, zullen we gezegend worden. Ik heb de men-
sen in Guatemala en Spanje lief.

Nu ben ik als algemeen
autoriteit in Mexico-Stad
werkzaam, in hetzelfde
gebied als mijn grootva-
der. In die tijd was het
erg moeilijk om het
evangelie te verkondi-
gen. Nu zijn er 12 tem-
pels en 199 ringen in
Mexico.

Door mijn groot-
vader heb ik altijd
het verlangen
% gehad om op

Op zesjarige leeftijd.

Ouderling en zuster Mask met hun kinderen en kleinkinderen.

zending te gaan, en ik ben
gegaan. Al mijn zes kinderen
wilden op zending, en ook
zij zijn gegaan. In het leven
doen we meestal wat we wil-
len — het is dus belangrijk
om goede dingen te willen!
Streef ernaar om goede
verlangens te hebben.
Kom dichter bij Jezus
Christus en probeer op
Hem te gaan lijken.
Een goede manier
om dat te doen is
het Boek van Mormon
te lezen en te doen wat daarin
staat. Als we op Jezus Christus
willen lijken, is het makke-
lijker om Hem te dienen
en ons voor te bereiden
om naar zijn huis te
gaan. •

/ /

Op vijfjarige
leeftijd.

Op twaalfjarige leeftijd, met zijn hond Coaly.

DE KINDERVRIEND OKTOBER 2004 Kil

KI 2

De
jeugdwerkdeken

ö~ö'

■V'

CHELSEY ELLISON, ZOALS VERTELD AAN WENDY ELLISON

Ik keek altijd uit naar de activiteiten-
dag van het jeugdwerk omdat we
dan leuke dingen deden, spelletjes
speelden en iets lekkers kregen.
Soms waren de activiteiten serieus
en geestelijk, en dat vond ik ook
leuk, omdat ik er zoveel van leerde.
Maar van alle activiteiten waar ik naar-
toe geweest ben, is er één die ik me het
best kan herinneren.

Die zaterdag was ik precies om tien uur in
de kerk, met de rest van de jeugdwerkkinderen van
onze wijk. Na een openingsgebed, een lied en enkele
instructies, werden alle kinderen in groepjes ingedeeld.
Ik ging met mijn groepje naar een leslokaal en was ver-
baasd toen ik een groot stuk wit en groen geruite stof
zag en een stuk dat helemaal groen was, met een laag
donzig spul ertussen. Het was helemaal uitgestrekt en
aan enkele latten vastgemaakt. Ernaast lagen grote naal-
den en garen. 'Een gewatteerde deken', dacht ik. 'Wie
zou er tijdens onze jeugdwerkactiviteit een deken wil-
len maken?'

'We gaan allemaal aan deze deken werken voor
iemand in de wijk die ziek is', zei een van onze jeugd-
werkleidsters. 'En als we klaar zijn, gaan we de deken
naar haar toe brengen.'

'Wat een geweldig idee!' dacht ik. Als ik me niet

lekker voel, vind ik het altijd fijn om
een warme deken om me heen te
slaan. Maar ik vroeg me af hoe mooi
de deken zou worden, omdat ik nog
nooit een gewatteerde deken had
gemaakt, en ik wist bijna zeker dat
de andere kinderen dat ook niet
hadden.

Toen vertelde de jeugdwerkpresi-
dente voor wie de deken was — mijn moe-
der! Nu wilde ik helemaal mijn best doen om er
iets moois van te maken.

Mijn moeder was de hele maand al erg ziek. Mijn
oma woonde al een tijdje bij ons omdat mijn moeder zo
ziek was dat ze niet meer voor ons kon zorgen. Ze was
ook van haar taak in het jeugdwerk ontheven. Hoewel
de ziekte van mijn moeder niet gemakkelijk was, zou er
ook iets goeds gebeuren. Ik zou een broertje krijgen!

Met de hulp van onze leidsters gingen we aan het
werk. En hoewel ik me afvroeg of we het echt konden,
maakten we de deken. Iedereen naaide er enkele steken
in. Toen schreven we allemaal een boodschap, onze
naam of een tekening in een boek dat bij de gewatteerde
deken hoorde. Ik wist dat mijn moeder het geweldig
zou vinden omdat ze tegen me gezegd had hoezeer
ze alle kinderen in het jeugdwerk liefhad en miste. En
de persoon die de stof had gekocht moet geïnspireerd

DE KINDERVRIEND OKTOBER 2004 K13

zijn geweest, want groen was haar lievelingskleur.

De deken maken was op zich niet zo moeilijk, maar
wel om er niets over te zeggen. Enkele weken later was
het tijd om het geheim te onthullen. Op een zondagoch-
tend tijdens de zangperiode liepen we allemaal van de
kerk naar ons huis om de hoek. We gingen op het gras
zitten wachten toen een van onze leidsters aanbelde.

Je kunt wel raden dat toen mijn moeder naar buiten
kwam en al die kinderen zag, ze moest huilen. Ze moest
nog harder huilen toen we enkele jeugdwerkliedjes
voor haar zongen. Toen gaf de jeugdwerkpresidente
haar de deken en het boek met onze boodschappen.

'Jullie hebben prachtig gezongen', zei moeder door
haar tranen heen. 'Dit is een van de fijnste dingen die
me ooit zijn overkomen.' Ik wist dat ze het meende.
Ze glimlachte, huilde nog wat en zei dat ze weer naar
binnen ging, om lekker onder die deken te zitten en
onze boodschappen te lezen.

'Overal om ons heen zijn er mensen die [de Heiland]
liefheeft. En Hij wil ze helpen — door middel van ons.
Een van de tekens waaraan men met zekerheid kan
zien dat iemand de gave van de verzoening van de
Heiland aanvaard heeft, is de bereidheid om te geven.'

Ouderling Henry B. Eyring van het Quorum der Twaalf
Apostelen, 'Geven met vreugde', De Ster, december
1996, p. 14.

Mijn moeder heeft die deken nog steeds, en die zal
ze ook altijd bewaren. Er zitten wat lange lussen op de
achterkant, waar het garen niet helemaal is doorgestikt.
Maar volgens mijn moeder is de deken daardoor extra
bijzonder. En nog steeds als er iemand bij ons in de
familie ziek is of een slechte dag heeft, is er niets dat
ons een beter gevoel geeft dan de warmte en de herin-
neringen van die 'jeugdwerkdeken'. •

Chelsey en Wendy Ellison zijn lid van de wijk Kaysville 14,
in de ring Kaysville-Zuid (Utah).

KI 4

BIJZONDERE GETUIGE

-1§

Eerlijkheid

OUDERLING DAVID B. HAIGHT

van het Quorum der Twaalf Apostelen

James Peter Fugal was een eerlijke
man! Hij had een groot deel van zijn
leven schapen in de heuvels van
Idaho gehoed. Toen hij op een bitter-
koude winteravond de schapen van een
ander aan het hoeden was, brak er een
enorme sneeuwstorm los. De schapen
dromden in een hoek van het afgezette
gebied samen en vele overleefden het
niet.

Hoewel de dood van de schapen niet
zijn schuld was, voelde James Fugal zich
verantwoordelijk. Hij werkte de volgende
jaren hard om de eigenaar van de verloren
schapen schadeloos te stellen.

Aurelia Spencer Rogers had ook het
verlangen om christelijke beginselen na te
leven. Zij heeft het jeugdwerk van de kerk
opgericht. Zij maakte zich zorgen over het
morele karakter en de sociale ontwikkeling
van de kinderen. Jeugdwerkleidsters die
na Aurelia Spencer Rogers zijn gekomen,

verkondigen nog steeds geestelijke gezond-
heid, deugdzaamheid, liefde voor elkaar en
het verlangen om traditionele normen na
te leven.

Mijn vrouw en ik gingen een keer naar
een avondmaalsdienst in een andere wijk.
Tot ons genoegen hoorden we dat het
jeugdwerk het programma 'Wij geloven
eerlijk te moeten zijn' zou presenteren.

Ik verbaasde me over het enthousiasme
van deze jonge kinderen. Ze spraken over
de fundamentele beginselen die ze hadden
geleerd om de waarheid te vertellen, spul-
len van anderen te respecteren en voor het
goede op te komen.

Ik moest aan James Fugal denken, de
nederige schaapsherder, en hoe geweldig
het was dat deze kinderen dezelfde nor-
men leerden waardoor hij zo'n eerzame
man was geworden. #

Naar een toespraak, gehouden tijdens de algemene
oktoberconferentie van 1987.

Wisten jullie dat
ouderling Haight
burgemeester van
een stad is geweest,
en dat hij officier in
de Amerikaanse
marine is geweest?
Hij legt uit hoe
belangrijk het is
om eerlijk te zijn.

DE KINDERVRIEND OKTOBER 2004 K15

Bekering

Bedachtzaam J. = 50-58 (Dirigeren met twee slagen per maat.)
D A^

Het is moei - lijk wan - neer ik iets

fout heb ge - daan

Em?

fj?

spijt me' te zeg - gen en

^PPi

ver - der te gaan.

Ft*

f- J J r

■^ — .'i

wil me be - ke - ren, m'n

best doen, en 'k vraag

om 'het

É^P^

mei - se

Va - der

me sterk maakt van - daag.

langzamer

Dit liedje mag voor incidenteel, niet-commercieel gebruik in de kerk of thuis worden gekopieerd.

Psalmen 38:18

<2
a

Q
Z
O

u
<

KI 6

permanente verduistering op te leveren. (...) Onze
veronachtzaming van Hem is geen partij voor zijn liefde
voor ons. Ja, Jezus van Nazaret heeft geleefd! Hij leeft
nog steeds! Hij leidt zijn kerk!' ('All Heil Is Moved', 1977
Devotional Speeches of the Year [1978], p. 181.)

Een ander soort strijd

Ouderling Maxwell hoorde in 1996 voor het eerst dat
hij aan leukemie leed. Dankzij agressieve maar afmatten-
de behandelingen was hij de acht daaropvolgende jaren
afwisselend in en uit remissie.

Enkele jaren vóór die diagnose zei ouderling Maxwell
dat wij weliswaar gelukkiger zijn als we de geboden on-
derhouden, maar dat het ook waar is dat 'getrouwheid
bijzondere moeilijkheden met zich meebrengt. Het lijkt
erop dat God hen die Hem zachtmoedig dienen voort-
durend aan het oprekken is.' Maar net als Abraham, Pe-
trus, Amulek en Jezus kan ieder van ons moeilijkheden
overwinnen en 'een eminent oud-leerling worden van
de levensschool voor beproeving, en cum laude slagen.'
(Aangehaald in 'Priesthood Brethren Asked to Be
Christ's Servants', Ensign, juli 1993, p. 75.)

Gedurende zijn onvermoeibare dienstbetoon ondanks
tegenspoed is ouderling Maxwell waarlijk cum laude af-
gestudeerd. En de tranen bij zijn heengaan waren - zoals
hij van andere sterfgevallen zei - 'niet uit wanhoop,
maar (. . .) waardering en vol verwachting', want 'voor
discipelen is het dichtgaan van een graf slechts het dicht-
gaan van een deur die later vol vreugde wordt openge-
gooid.' ('All Heil Is Moved', p. 181.)

Een belofte vervuld

In zijn laatste toespraak tijdens een algemene confe-
rentie, in april 2004, merkte ouderling Maxwell op dat
'de Heer weet welke kilometers we "voor het slapen
gaan" nog moeten afleggen.' (Liahona, mei 2004, p. 45.)

Ouderling Maxwell moest heel wat kilometers afleg-
gen om de belofte te vervullen die hij lang geleden in
een schuttersputje deed, maar God telde elke kilometer
tot de dag dat zijn bediening in het sterfelijk leven
vervuld was. ■

GELIEFDE COLLEGA GEËERD
DOOR ZIJN BROEDERS

Tijdens de begrafenis gaven de sprekers de volgen-
de eerbetonen aan ouderling Neal A Maxwell:

President Cordon B. Hinckley: 'Hij heeft de afgelo-
pen acht jaar [dat hij ziek was] meer gepresteerd dan
de meeste mensen in een heel leven. (, . .) Hij heeft
zijn medepatiënten getroost, gezegend en aangemoe-
digd. Hun zware lasten zijn lichter geworden door
deze barmhartige Samaritaan die hun wonden ver-
bond en een sprankje zonlicht van hoop in hun leven
bracht. ( . .) Net als de Meester, Wie hij liefhad, die "is
rondgegaan, weldoende" (Handelingen 10:38). '

President Thomas S. Monson, eerste raadgever in
het Eerste Presidium: 'Zijn werk in dienst van de Heer
was voorbeeldig en vlekkeloos. Als ik Neals enorme,
eeuwige invloed hier en in het buitenland zou moe-
ten samenvatten, zou ik kiezen voor de zin: (. . .) "Ik
heb mij ingezet. "Neal Maxwell heeft zich ingezet voor
zijn land, zijn kerk, zijn familie, zijn medemensen en
zijn God. '

President James E. Faust, tweede raadgever in het
Eerste Presidium: 'Hij was een groot apostel, een bui-
tengewoon mens, een voorbeeldige zoon, echtgenoot,
broer, vader en grootvader. Hij kon geweldig onder-
wijzen. Hij leidde een voorbeeldig leven, dat navol-
ging verdient, en hij had een groot hart. (. . .) De heer-
lijkheid van God kwam tot uiting in Hem en in zijn
prestaties. '

President Boyd K Packer, waarnemend president
van het Quorum der Twaalf Apostelen: 'Hij heeft met
volmaakt geduld de moeilijkheden van zijn laatste
dagen doorstaan. (. . .) Zowel Neal als Colleen (...)
weten zeker datjezus de Christus is, de Zoon van
God, de Verlosser van de wereld; dat Hij de verzoe-
ning teweeg heeft gebracht, de opstanding voor de
hele mensheid. '

KERKNIEUWS OKTOBER 2004

Eigentijds advies

Ouderling Groberg adviseert
jongeren

De jongeren van de kerk kunnen
hun vreugde en geluk in dit le-
ven zeker stellen door Gods gebo-
den te gehoorzamen, elke dag te
bidden en te leren liefhebben. Dat
was het advies van ouderling John
H. Groberg van het Presidium der
Zeventig aan de jeugd van de kerk
tijdens een op 8 juni 2004 gehouden
devotional in de Tabernakel in Salt
Lake City.

Gods geboden gehoorzamen

'Zou het niet geweldig zijn als je
je vertrouwen kon stellen in iemand
die alles wist, alles kon en die van je
hield?' Dat vroeg ouderling Groberg
aan de honderden jongemannen en
jongevrouwen in het publiek. 'Ik
vraag je God te vertrouwen!'

Hij verklaarde dat de belangrijkste
beslissing die iemand kan nemen is
zijn vertrouwen in God te stellen. Als
je dat doet, zei ouderling Groberg,
zal het na een tijdje goed met je
gaan. Als je dat niet doet, zal het
niet goed gaan.

De manier om God te vertrouwen
is zijn geboden te gehoorzamen.
Een voorbeeld van een gebod dat
gehoorzaamd dient te worden door
jongemannen is een zending te
vervullen. Als je een zending ver-
vult, zal dat een groot verschil uit-
maken in je leven en in de wereld',
zei hij.

Ouderling John H. Groberg

Ouderling Groberg merkte op dat
de jongevrouwen de jongemannen
dienen aan te moedigen om op
zending te gaan.

Elke dag bidden

Ouderling Groberg vervolgde:
'Wanneer we God leren vertrouwen
en zijn wil gehoorzamen, komen
we er al snel achter hoezeer we zijn
hulp nodig hebben. ' Die hulp kun-
nen we krijgen als we erom vragen.

Hij noemde vijf basisdelen van ge-
bed: (1) Vader in de hemel aanroe-
pen, (2) Hem danken voor je zege-
ningen, (3) om hulp vragen, (4) slui-
ten in de naam van Jezus Christus,
en (5) een moment luisteren.

Hij gaf een voorbeeld van luiste-
ren na een gebed dat hij op zijn zen-
ding had meegemaakt. In Tonga is
wind van wezenlijk belang om naar
een ander eiland te kunnen zeilen.
Op een keer zat ouderling Groberg
in een boot te wachten tot de wind
opstak. Hij en zijn medereizigers ba-
den om een kopwind. Tenslotte be-
sloot een van de mannen in de roei-
boot te stappen en ouderling Gro-
berg naar het volgende eiland te
roeien. Toen ouderling Groberg hem
ernaar vroeg, zei de man: 'Vandaag
kan ik de wind van de Heer zijn.' Hij
was het antwoord op ons gebed -

maar wel een antwoord dat we niet
verwacht hadden.

Leren liefhebben

Groberg: 'Liefde is de grootste
kracht in het heelal. God is liefde.'
"wanneer je tot de Heer bidt, is een
van de indrukken die je zult krijgen,
dat je anderen meer moet liefheb-
ben en dienen.

'We kunnen weinig doen aan hoe
anderen van ons houden, maar we
kunnen wel veel doen aan hoe wij
van anderen houden. We hebben
onze keuzevrijheid.'

Hoe tonen we anderen dat we
van ze houden? Door wat we voor
ze doen. Jezus hield zoveel van ons
dat Hij zijn leven heeft gegeven. Hij
vraagt ons tot Hem te komen en
Hem te volgen. We kunnen dat doen
door zijn geboden te onderhouden,
elke dag te bidden en te leren lief te
hebben. ■

Kerkleden in Zweden
onderstrepen het
belang van het gezin

Ter ere van het tienjarig jubileum
van het internationale jaar van
het gezin dat uitgaat van de Verenig-
de Naties, hebben de Zweedse leden
van de kerk van 13 t/m 15 mei 2004
hun medewerking verleend aan een
evenement in het teken van het ge-
zin. De viering, waar acht maanden
van voorbereiding aan voorafging,
had tot doel het belang van het
gezin onder de aandacht van het

publiek te brengen. Het gebiedskan-
toor van het gebied Europa-Midden
verschafte 80 procent van de vrijwil-
ligers voor het driedaagse evenement.

Het evenement begon op 13 mei
aan de universiteit van Falun, waar
Richard Wilkins, hoogleraar rechten
en directeur van de World Family
Policy Center aan de Brigham Young
University, een voordracht hield die
via het internet werd doorgegeven
aan een academisch gehoor aan ver-
schillende Zweedse universiteiten.
Hij besprak de veranderingen die
het internationaal recht aanbrengt in
de traditionele opvattingen aangaan-
de het huwelijk, het gezin en de
rechten van ouders en kinderen.

Op 14 mei kwam een groep voor-
vechters van de gezinswaarden, on-
der wie verschillende vrijwilligers
van de kerk, bijeen in het Zweedse
parlementshuis om verschillende
gasten welkom te heten. De gasten
kregen een brief waarin het doel van
het Internationale jaar van het gezin
werd uitgelegd. Die brief bevatte een
boodschap van Kofi Annan, secreta-
ris-generaal van de Verenigde Naties,
waarin onder meer stond: 'Wij drin-
gen er bij de beleidsmakers in Zwe-
den op aan prioriteit te geven aan
die kleine eenheid in de samenle-
ving, die, volgens alle moderne en
historische onderzoeken, bewezen
heeft de belangrijkste te zijn, en die
van het grootste belang is voor een
stabiele en veilige maatschappij. Dat
is het gezin - de hoeksteen van de
samenleving!'

De gasten luisterden daarna naar

sprekers die voor het congres waren
uitgenodigd door leden van het
Zweedse Parlement. Allan C. Carls-
son van het Howard Institute in Illi-
nois (VS); Janne Martland, Noors
parlementariër; Alf B. Svensson,
Zweeds schrijver; psychiater Abd al
Haqq Kielan, moslimleider; en pro-
fessor Wilkins spraken over de ver-
schillende aspecten van hun onder-
zoek naar het gezin en de positieve
aspecten van het gezinsleven en de
gezinswaarden. Verschillende leden
van het Zweedse Parlement, afkom-
stig uit veel Zweedse politieke par-
tijen, woonden de bijeenkomst bij.

Op 15 mei bezochten ruim 2500
mensen de hoofdattractie, een ba-
zaar voor het hele gezin. Er waren
tien stands met uitstallingen over
het gezin. In een tent wees familie-
historisch consulente Birgitta Matt-
son ruim honderd bezoekers de weg
op het internet naar familiehistorische
sites.

De kinderen op de bazaar konden
hun gezicht laten schminken, kregen
een ballon en zagen een voorstelling
van een clown. Ook was er een tent
waar verhalen werden verteld, ze
konden trampolinespringen of een
brandweerauto van binnen bekijken.
Ook vielen er wilde dieren te bewon-
deren, ter beschikking gesteld door
4H Garden, een groep die ook pony-
rijden verzorgde.

Rond het middaguur beten Ninni
Bautista, een lid van de kerk, en haar
band de spits af van een vier uur
durend concert waaraan ook andere
bands, solisten en koren meededen.

Familiehistorisch consulente Birgitta
Mattson bespreekt tijdens het
Internationale Jaar van het gezin in
Zweden de familiehistorische initiatieven
die de kerk ontplooit.

De artiesten droegen bij tot de
boodschap van liefde voor het ge-
zin. Tezelfdertijd spraken twee
sprekers op een andere locatie over
de gezinswaarden.

Dit is de tweede keer dat het eve-
nement werd gehouden, en de op-
komst was het dubbele van het jaar
daarvoor. De organisatoren zijn van
plan het evenement volgend jaar
weer te houden. Ze verwachten dan
tenminste vijfduizend mensen. ■

Kerk biedt hulp na
rampen met veel
slachtoffers

Eind mei, begin juni hebben stor-
men, overstromingen, modder-
lawines en tornado's in het Caribisch
Gebied en het Midwesten van de
Verenigde Staten duizenden slachtof-
fers geëist. Hele steden werden van
de kaart geveegd.

Kerk biedt hulp na overstromingen in
Haïti en de Dominicaanse Republiek

Alle leden en zendelingen bleven

KERKNIEUWS OKTOBER 2004

eind mei, begin juni ongedeerd na
zware regenval en overstromingen
aan de grens van Haïti en de Domi-
nicaanse Republiek. De kerk bood
humanitaire hulp aan de getroffenen.

Complete steden werden over-
spoeld door modderstromen en bui-
ten hun oevers tredende rivieren, en
hulpverleners moesten zich door de
modder heen graven of vlotten ge-
bruiken om de overlevenden te be-
reiken. Het aantal slachtoffers kan
oplopen tot 2000 slachtoffers, zegt
Garry R. Flake, directeur van de afde-
ling humanitaire nood. Duizenden
raakten dakloos. De kerkleiders in
Haïti stelden de schade vast en vroe-
gen het centrale voorraadhuis voor
bisschoppen 500 tenten te sturen.

In de Dominicaanse Republiek
had men meer behoefte aan hygië-
nepakketten, voedsel en andere
noodzakelijke spullen. De hygiëne-
pakketten waren zeer welkom, want
de plaatselijke autoriteiten vreesden
dat er ziekten zouden uitbreken,
omdat de rioleringen kapot waren
gegaan en er gebrek was aan schoon
drinkwater.

De leden aldaar staken de handen
uit de mouwen om de pakketten van
lokaal aangekochte materialen sa-
men te stellen. De pakketten en an-
dere spullen konden al na een paar
dagen verspreid worden.

Veel schade in het Midwesten van de
VS na stormen

Zowel leden als zendelingen zijn
dankbaar dat ze de vele tornado's en

overstromingen hebben overleefd
die in de laatste week van mei 2004
een ware bedreiging vormden voor
de bevolking in delen van het Mid-
westen van de Verenigde Staten.

Een tornado verwoestte de huizen
van twee gezinnen in Hallam (Ne-
braska), een stadje dat bijna geheel
met de grond gelijk werd gemaakt.
Huizen van andere leden in de buurt
gingen ten onder in de overstromin-
gen. Een ander stadje, Wilber, werd
ook verwoest.

'Er werden dertien county's ge-
troffen door de tornado's. We heb-
ben veel hulp gekregen van leden
die kwamen helpen schoonmaken',
zegt ArnoldJ. Bateman, president
van de ring Lincoln (Nebraska) . 'We
zijn zeer gezegend dat maar twee ge-
zinnen te maken kregen met ernsti-
ge schade aan hun woning. We waar-
deren de hulp die de kerk geboden
heeft.'

Behalve de tijd van de kerkleden
doneerde de kerk geld aan het
Rode Kruis in Lancaster County
(Nebraska).

Ook lowa werd hard getroffen.
Tom Vilsack, gouverneur van de staat
lowa, heeft president George W
Bush gevraagd 17 county's tot ramp-
gebied te verklaren. Het stadje Brad-
gate is voor 75 procent verwoest
door een tornado. De priesterschap
in het gebied heeft de volgende dag
geholpen bij de opruimwerkzaam-
heden.

'Het is geweldig om te zien hoe
snel en efficiënt de kerk in actie

komt om de kinderen van de Vader
hulp te bieden', zegt Joseph G.
Cheney, president van de ring Ames
(lowa) .

De kerk doneerde geld voor de
aankoop van hardboard en stuurde
goederen vanuit het voorraadhuis
voor de bisschoppen.

Ook andere staten, zoals Indiana,
Texas, Kentucky en West-Virginia
hadden het zwaar te verduren onder
de stormen en overstromingen. De
huizen die niet volledig werden
verwoest, hadden toch aanzienlijke
schade opgelopen. Ook was er lange
tijd geen stroom. ■

De heiligen in
het vergeten'
Guyana schrijven
evangeliegeschiedenis

Jason Swensen

Alle plaatsen met een uitgebreide
l mormoonse geschiedenis -
zoals Salt Lake City, Nauvoo, of mis-
schien de mormoonse koloniën in
Mexico - hadden een begin, een
openingshoofdstuk, geschreven
door een handjevol getrouwe en
betrokken leden. De kerk in Guyana
is de openingsregels aan het schrij-
ven van wat volgens lokale leiders op
een goede dag een dik, goed gele-
zen boek zal zijn.

Guyana, een voormalige Britse ko-
lonie waar Engels, Creools en zelfs
een paar indianendialecten wordt

gesproken, is een van de drie noord-
oostelijke landen aan de Caribische
kust - samen met Suriname en
Frans-Guyana - die min of meer in
het 'vergeethoekje' zijn geraakt in
het overwegend Spaans- en Portu-
geestalige Zuid-Amerika. Vraag men-
sen om Guyana aan te wijzen op de
wereldkaart en velen beginnen in
Afrika te zoeken.

De kerkleden in Guyana verlangen
intussen naar de tijd dat de kerk
daar zo sterk groeit dat het zich kan
meten met de andere landen op het
continent. Van Colombia tot Argenti-
nië is Zuid-Amerika de laatste halve
eeuw synoniem geworden met snel-
le kerkgroei. Maar de eerste voltijd-
zendelingen in Guyana - ouderling
Benjamin Hudson en zijn vrouw
Ruth - arriveerden pas in 1988.
De kerk werd een jaar later erkend.
Er werd in de hoofdstad George-
town een kleine gemeente gesticht.
Het eerste kerkgebouw is in 2003
ingewijd.

Die ene gemeente is uitgegroeid
tot vijf units - en naar verwachting
zullen er tegen het eind van 2004
twee of drie gemeenten bijkomen,
zegt ouderling Larry Fournier, een
voltijdzendeling die met zijn vrouw,
Cherryl, werkzaam is in George-
town.

De tempelzegeningen blijven een
droom voor de meeste Guyaanse le-
den. Een dozijn leden in het district
zijn naar de tempel geweest. Elke
reis die een Guyaans gezin naar de
tempel in de Dominicaanse Repu-

'»

J l
WtaV 't*""

ji. *• •&*

'"**■■*' ■■■i •■

Priesterschapsdragers houden de Carmichaelstraat in Georgetown (Guyana) schoon.

bliek of de Verenigde Staten maakt,
is een kleine overwinning, zegt
ouderling Fournier, die de cursus
voorbereiding op de tempel geeft.
Onlangs is een gemeentepresident,
die als arbeider op de suikerrietplan-
tages een schamel inkomen ver-
dient, met zijn vrouw en zeven kin-
deren naar de Santo Domingotem-
pel gereisd om te worden verzegeld.
De Guyaanse leden hebben servi-
ceprojecten op touw gezet om zowel
hun land tot zegen te zijn als de
christelijke aspecten van de kerk on-
der de aandacht van hun naasten te
brengen. Het district organiseerde
onlangs een gezinsweek, zette daar-

toe displays op in de Nationale Bibli-
otheek, en adopteerde een straat in
het centrum van Georgetown die
het schoonhoudt.

Er liggen goede tijden in het ver-
schiet, omdat er Guyaanse mannen
en vrouwen op zending gaan, die
verder onderlegd raken in het evan-
gelie en terugkeren naar hun respec-
tieve gemeenten.

'De jonge mensen hier zijn het op-
vallende kenmerk', zegt ouderling
Fournier. 'De kwaliteit van de zende-
lingen die we op zending sturen, is
heel hoog.' ■

Ontleend aan Church News,
8 mei 2004.

Zendelinge keert terug naar geboorteland
van haar ouders

Decennia nadat haar ouders in
Noorwegen de zendelingen
hadden ontmoet en lid van de kerk
werden, en vervolgens naar de Vere-
nigde Staten emigreerden, keert
Jennifer Marie Perricone terug naar
Noorwegen om daar haar zending te
vervullen.

Haar zending heeft haar nieuw
inzicht gegeven in het bekeringsver-
haal van haar ouders. Haar ouders,
Ingunn Jossi Andersen en David
Michael Perricone, in die tijd stu-
denten medicijnen, woonden tegen-
over een mormoonse kerk, een kerk
die ze nooit van hun leven zouden

KERKNIEUWS OKTOBER 2004

bezoeken en waarvan ze ook nie-
mand kenden - sterker nog, ze wis-
ten niet eens wat voor kerk het was.
Dat veranderde drastisch toen er op
hun deur werd geklopt en Ingunn
opendeed.

'Kunnen we wat heet water van u
kopen?', vroeg een van de twee jon-
gemannen die voor de deur ston-
den. Verbijsterd gaf ze gehoor aan
het ongewone verzoek.

'We hebben een doopdienst,
maar de boiler [in ons gebouw] staat
niet aan', legde de andere, goedge-
klede jongeman opgetogen uit. 'We
kunnen alleen koud water tappen.'

Er verschenen nog meer jonge
mannen en vrouwen met emmers en
grote pannen om het water naar de
overkant van de straat te brengen.
David en Ingunn waren onder de in-
druk van hun toewijding en vroegen
of ze de doop mochten bijwonen.

De volgende dag stonden de twee
zelfde jonge mannen bij David en In-
gunn voor de deur met nog een ver-
zoek. Ze vroegen of ze hen over het
evangelie van Jezus Christus moch-
ten vertellen. 44 dagen later liet het
paar zich dopen in dezelfde vont die
minder dan twee maanden daarvoor
met hun hete water was gevuld.

Nu ontmoet Jennifer veel mensen
wier leven is beïnvloed door haar
ouders. 'Het is verbazingwekkend
om in dit land op zending te zijn,
waar zoveel mensen zich mijn
ouders herinneren. Ik voel me zo
gezegend. Ik weet dat ik betrokken

ben bij het wonderbaarlijkste werk
ter wereld. Dit is het werk van de
Heer, en mijn getuigenis is gesterkt
door de krachtige voorbeelden van
de getrouwe leden in dit land', zegt
Jennifer.

Jennifer zal in de toekomst de
gemeente Trondheim bezoeken,
waar haar ouders zich hebben laten
dopen. 'Ik ben nog nooit zo opge-
wonden geweest als toen ik de brief
van president Gordon B. Hinckley
opende en las dat ik naar Noorwe-
gen op zending was geroepen, mijn
geboorteland, het vaderland van
mijn moeder, en het land waar mijn
ouders zich hebben laten dopen',
zegt Jennifer.

Het gezin Perricone woont nu
ongeveer 45 minuten van de heu-
vel Cumorah vandaan, een belang-
rijke plek in de geschiedenis van de
kerk. ■

Dienen in de kerk
makkelijker met
nieuwe website

De kerk heeft Serving in the
Church gelanceerd, een nieuwe
sectie op www.lds.org die een
steun zal zijn voor leidinggevenden
in priesterschap en hulporganisaties
bij de uitoefening van hun roeping.
Deze site, die momenteel alleen in
het Engels is, is op 9 juni 2004 van
start gegaan.

Leden die geroepen zijn in een

van de organisaties van de kerk kun-
nen deze website raadplegen om
meer begrip te krijgen van hun nieu-
we taak en de achterliggende doe-
len. De website bevat introducties
op en beschrijvingen van de volgen-
de organisaties van de kerk: Melchi-
zedekse priesterschap, Aaronische
priesterschap/jongemannen, jonge-
vrouwen, ZHV, jeugdwerk en zon-
dagsschool. Ook heeft het een Mili-
tary Relations-link voor hen die in
het leger dienen of spoedig onder
de wapenen gaan, en voor wie hen
presideren.

Met de andere links op de site
komt u bij de tekst van toespraken
die op recente open dagen van de
hulporganisaties in Salt Lake City zijn
gehouden, bij de geschiedenis van
elke organisatie, en bij de bood-
schappen van de presidenten van
de hulporganisaties. De site zal in de
toekomst worden uitgebreid naar-
mate de behoeften van de leiders
zichtbaar worden.

Ook kan men op Serving in the
Church toegang krijgen tot de on-
langs gelanceerde muzieksite van de
kerk. Het is een van de drie onlangs
gelanceerde secties op www.lds.org
die erop gericht zijn het gezin en het
individu te sterken. De eerste was de
Home and Family-site, die erop is
gericht het gezin te sterken en te
beschermen. Daar vindt u ideeën
voor de gezinsavond en ander ma-
teriaal dat verband houdt met het
gezin. ■

Regionaal nieuws

'MËMM0M

^piv^iiiss^MW.''

Website van de kerk biedt informatie in het Nederlands

Internetgebruikers beschikten al
lang over tal van mogelijkheden
om informatie over de kerk te ver-
krijgen, maar een aantal maanden
geleden is de site www.kerkvanje
zuschristus.nl ingericht volgens
de richtlijnen van de kerk. Er is nu
algemene informatie over het evan-
gelie te vinden, speciale pagina's
over het gezin en over de tempels
van de kerk, en een lijst met adres-
sen. Ook nieuws over de kerk is op
dit webadres te vinden.

Voorlopig is nog een (andere) se-
lectie uit het nieuws van en over de
kerk te vinden op de site van Kerk-
nieuws (www.liahona.nl); daar
vindt u tevens koppelingen naar de
diverse officiële sites van de kerk en
enkele andere interessante sites.

NIEUWS INZENDEN

De website van de kerk biedt de
mogelijkheid om artikelen voor
Kerknieuws in de Liahona in te zen-
den. Maar wie nieuws wil inzenden,
kan dat ook nog steeds per post
doen (adres: Grovestins 64, 7608 HN
Almelo, Nederland), of rechtstreeks
via email (meuws@liahona.nl).
Hoe dan ook, u kunt er zeker van
zijn dat ingezonden artikelen wel-
kom zijn. Het zou mooi zijn als meer
lezers zouden schrijven over hun
eigen ervaringen en over activiteiten
waaraan ze hebben meegedaan.
Ook wie geen 'schrijversbloed'

heeft, kan een bijdrage aan dit
tijdschrift leveren. Korte stukjes
tekst over leuke of interessante acti-
viteiten kunnen worden opgenomen
in de regelmatig verschijnende ru-
briek 'Kort nieuws'; ook berichtjes
van drie of vier regels kunnen we
daarvoor gebruiken. Bovendien
kunt u activiteiten melden voor
aankondiging op de website van
Kerknieuws.

Van wie nieuws heeft, ontvangen
we, indien mogelijk, graag een foto.
Ook foto's kunnen zowel per post
als via e-mail worden gestuurd. In
dat laatste geval graag foto's op

groot formaat en/of met een hoge
resolutie.

Veel leden kijken graag op blz.
16 wie er op zending zijn. De na-
men op die pagina komen er niet
vanzelf; we zijn afhankelijk van de
leden die deze informatie sturen.
Als een nieuwe zendeling zijn of
haar oproep heeft ontvangen, laat
hij of zij dan liefst zo spoedig mo-
gelijk de zendingsgegevens naar
het hierboven en op de zendelin-
genpagina vermelde adres van de
nieuwsredactie sturen. ■

Frans Heijdemann

De Nederlandse website van de kerk biedt informatie over verschillende
onderwerpen.

KERKNIEUWS OKTOBER 2004

In het zendingsveld

■ ARMENIË

Mathea van Drogen

Armenia Yerevan Mission
c/o EO. Box 30150
Sak Lake City,
UT 84130-0150, USA
(uitsluitend brieven op
briefpapier; geen foto's,
kaarten of andere post)

■ BALTISCHE STATEN
Stefaan Cannoodt

Baltic Mission
Melnsila iela 3, Riga
Letland

■ BELGIË/NEDERLAND

Benjamin Karssen
Jeffrey Kleijweg

Zendingsgebied Brussel:
België /Nederland
87, Blvd. Brand Whitlock
B-1200 Brussel

■ CANADA

Stefan Caers
Betty Muntinga

Canada Montreal Mission
1320 Boulevard Graham
Suite 110, Ville Mont-Royal
Quebec H3P 3C8
Canada

■ DUITSLAND

Hilly Kop

Frankfurt Tempel Mission

Frankfurt-Tempel

Talstrasse 10

D-61381 Friedrichsdorf

■ GRIEKENLAND

Joachim Anthierens

Athens Greece Mission
Panayias Eleftherotrias 9
l4563Kifissia, Athene
Griekenland

■ GROOT-BRITTANNIË

Ilona Klein

England

Birmingham Mission
187 Penns Lane
Sutton Coldfield
West Midlands
B76 1JU
Engeland

Patrick Speksnijder
Rik Brouwer
Tim Navarro

England London Mission
64-48 Princes Gate
Exhibition Road
South Kensington
London SW7 2PA
Engeland

Alexander Piket

England London South

Mission

The London Temple

Westpark Road

Newchapel, Surrey

RH7 6NB, Engeland

Laurence Gfeller

England Leeds Mission

Lister House, Lister Hill

Horsforth, Leeds

Yorkshire

LS18 5AZ, Engeland

Vincent Looyé

England Manchester

Mission

Trafalgar House

110 Manchester Road

Altrincham

Cheshire WA14 1NU

Engeland

Rolf en Thea van der Put

Farm Management

Company

6 Oulsam Drove

Feltwell, Norfolk IP26 4EL

Engeland

Kevin Verdegem

Scotland Edinburgh Mission

51 Spylaw Road

Edinburgh EH10 55BP

Schotland

■ INDONESIË

Raymond Ng

Lndonesia Jakarta Mission
Jalan Senopati No. 115
Kebayoran Baru
Jakarta 12190, lndonesia

■ IVOORKUST
Rainier Gfeller

Ivory Coast Abidjan

Mission

06 B.E 1077, Abidjan 06

Ivory Coast, West Africa

■ JAPAN
Catherine Kleijweg

Japan Tokyo South

Mission

1-7-7 Kichijoji Higashi-Cho

Musashino-shi

Tokyo 180-0002, Japan

■ VERENIGDE STATEN

Derk Jan Aukema

Arizona Tempe Mission
1871 E. Del Rio Dr.
Tempe, AZ 85282-2822, USA

Christiaan Noot

Arizona Tucson Mission
1840 East River Rd. Ste. 102
Tucson, AZ 85718, USA

Randy Muller

California San José Mission
5406 Thornwood Dr. Ste. 145
Sanjose, CA 95123, USA

Peter Erkamp

Illinois Chicago Mission
3295 N. Arlington
Heights Ste. 108
Arlington Heights,
IL, 60004-1588, USA

Martin Kleijweg

Utah Provo Mission
2500 N. UniversityAve.
Ste. 100
Provo, UT 84604, USA

■ WEST-INDIË

Jan Reijnders

Zendingsgebied West-Indië
PO. Box 2932
Paramaribo
Suriname

Danny Ng

Rinaldo Kasanwidjojo

Daniel Witte

West Indies Mission
EO. Bag 543
Valsayn
Trinidad
West Indies

Nieuwe zendeling

Naam:

Betty Muntinga

Wijk:
Den Haag

Zendingsgebied:
Montreal (Canada)

Aanvang zending:
3 augustus 2004

Opleidingscentrum:
Provo (Utah)

Ga je op zending?

Stuur ons dan je naam, het zendingsgebied, uit welke wijk of
gemeente je komt, de plaats van het opleidingscentrum, wan-
neer je zending begint, het adres van het zendingskantoor
en een goede pasfoto! Stuur die liefst zo snel mogelijk na
ontvangst van de zendingsoproep, want het duurt ongeveer
drie maanden (soms vier of langer) tot een naam op deze
pagina kan worden vermeld. Zend die gegevens aan:

Nieuwsredactie Liahona
Grovestins 64, 7608 HN Almelo, Nederland

Foto's liefst in een envelopje of tussen kartonnetjes opstu-
ren; niet met lijm, plakband, nietjes of paperclips vastmaken!

Familieleden van zendelingen

Als het zendingskantoor van het zendingsgebied waar uw
familielid op zending is, verhuist, geef dan a.u.b. het nieuwe
adres door aan de nieuwsredactie. Anders blijft het oude (en
dus verkeerde) adres op deze bladzijde staan. Ook als iemand
al van zending terug is, maar nog vermeld staat op deze blad-
zijde, kunt u dat doorgeven aan de redactie.

^*Wi"

HUISBEZOEKBOODSCHAP

o
z
o

z
o

I—

o
o

De liefde van de Heer voelen
door nederigheid

Kies met een gebed in uw hart
de teksten en leringen uit
deze boodschap die aanslui-
ten bij de behoeften van de zusters
die u bezoekt. Vertel over eigen erva-
ringen en geef uw getuigenis. Nodig
de zusters die u bezoekt uit om dat
ook te doen.

Ouderling Marlin K. Jensen van de
Zeventig: 'Gelukkig heeft de Heiland
ons een voorbeeld gegeven om nede-
righeid te ontwikkelen. Toen zijn disci-
pelen bij Hem kwamen en vroegen:
'Wie is wel de grootste in het konink-
rijk der hemelen?' zette Hij een kind in
hun midden. (...) Als een kind worden
is een geleidelijk proces van geeste-
lijke ontwikkeling waarin we door de
Heilige Geest en ons vertrouwen in
de verzoening van Christus worden
geholpen. Door middel van dit proces
zullen we uiteindelijk de eigenschap-
pen van een kind ontwikkelen: zacht-
moedigheid, nederigheid, geduld,
liefde en geestelijke onderworpen-
heid. Door ware nederigheid zullen
we onvermijdelijk tegen God zeggen:
'Uw wil geschiede.' En omdat wie we
zijn, beïnvloedt wat we doen, zal onze
onderworpenheid tot uitdrukking
komen in onze eerbied, dankbaarheid,
en gewilligheid om roepingen, raad en
opbouwende kritiek te accepteren.'
('Ootmoedig wandelen met uw God',
Liahona, juli 2001, p. 10.)

tv 7 72; 70: 'Wees nederig, en de
Here, uw God, zal u aan de hand

leiden, en u antwoord
gevenop uw gebeden.'

President James E.
Faust, tweede raad-
gever in het Eerste
Presidium: 'Nederig-
heid heeft alles te maken
met evenwicht. Als je bijvoor-
beeld een complimentje krijgt, dan
neem je dat in dank aan, maar laat het
niet naar je hoofd stijgen. (. . .) Iemand
die nederig is, staat open om iets te
leren. De Heer heeft beloofd: "Want
mijn Geest wordt de wereld ingezon-
den om de nederigen en verslagenen
te verlichten" [LV 136:33].' (Zie 'De
deugden van rechtschapen dochters
van God' ', Liahona, mei 2003, p. 109.)

Bonn/e D. Parkin, algemeen ZHV-
presidente: 'Onze zwakheden kun-
nen ons hart tot onze hemelse Vader
voeren en tot zijn wil voor ons. Dat
kan moeilijk zijn! Het is pijnlijk! Het is
angstaanjagend! Maar we worden er
ook nederig door, en als we nederig
genoeg zijn om te erkennen dat we
afhankelijk van de Heer zijn om onze
zwakheden te overwinnen, vervult
Hij ons hart met zijn eeuwige liefde
en verandert Hij onze zwakheden in
sterke punten. We moeten nederig
zijn zodat we erachter kunnen komen
wat zijn wil voor ons is. Een krachtige
manier om dat te weten te komen, is
een patriarchale zegen. 2e geeft ons
een beter begrip van zijn liefde voor
ons omdat ze onze gaven opsomt en
zijn aanmoedigingen en beloften voor

eenieder van ons
bevat.'

Jakobus 4:10: 'Vernedert u
voor de Here, en Hij zal u verhogen.'
Bisschop Richard C. Edgley, eerste
raadgever in de Presiderende
Bisschop: Als we ons nederig onder-
werpen aan de wil van de Vader, krij-
gen wij de krachtbron van God — de
kracht van nederigheid — tot onze
beschikking. De kracht om de tegen-
spoed van het leven tegemoet te tre-
den, de kracht van vrede, de kracht
van hoop (...) de kracht van een hart
vol liefde voor, en getuigenis van, de
Heiland Jezus Christus. Daartoe is de
Heiland ons uiterste voorbeeld van de
kracht van nederigheid en ootmoed.
Tenslotte heeft Hij door zijn wil aan
de Vader te onderwerpen de grootste,
en zelfs de krachtigste, gebeurtenis
uit de hele geschiedenis tot stand
gebracht. Wellicht enkele van de
grootste woorden in de hele heilige
Schrift zijn heel eenvoudig: "Niet mijn
wil, maar de uwe geschiede" (Lucas
22:42).' ('Nederigheid als krachtbron',
Liahona, november 2003, p. 99.)

• Door welke voorbeelden van
nederigheid hebt u de liefde van de
Heer kunnen voelen?

• Hoe kunt u door nederigheid in
het dagelijks leven dichter bij de Heer
komen? ■

LIAHONA OKTOBER 2004 25

■ ■ ■

ERVARINGEN VAN HEILIGEN DER LAATSTE DAGEN

Ik was atheïst

Nicole Germe

'ijn man, Yves, liet zich in
1989 in De Kerk van Jezus
. Christus van de Heiligen der
Laatste Dagen dopen. Ik was atheïst
en begreep niets van het evangelie.
En zelfs toen ik al de zendelingenles-
sen met mijn man aanhoorde, deden
de leringen van de zendelingen me
niets.

Ik besefte echter al snel
dat mijn man het
evangelie serieus
nam. Hij was
gestopt met
roken en

drinken. Ik vroeg me af hoe lang hij
dat zou volhouden. Enkele jaren eer-
der had hij al eens geprobeerd met
roken te stoppen, maar dat had hij
slechts drie maanden volgehouden.
Na de doop van Yves kwamen de
zendelingen iedere week bij ons
langs om mij in het evangelie te
onderwijzen en met me in het Boek
van Mormon te lezen. Maar ze had-
den niet veel succes.

Op een dag zat ik zelf in

Ik zat het Boek
van Mormon te
lezen en onder-
tussen te roken.
Omdat ik me niet
kon concentreren,
legde ik mijn siga-
ret neer om na te
denken.

het Boek van Mormon te lezen. Ik
zat ondertussen te roken. Omdat ik
me niet kon concentreren, legde ik
mijn sigaret neer om na te denken.
Ik begon opnieuw te lezen en deze
keer kon ik begrijpen wat ik las. Ik
begreep het niet alleen, maar ik
wilde meer te weten komen.

Die avond had ik een vreemde,
maar prachtige droom. Ik geloof dat
de Heiland me uitnodigde om lid van
zijn kerk te worden. Ik werd wakker,
glimlachte en voelde me erg goed.

Er gingen maanden voorbij en
mijn man bleef het woord van wijs-
heid naleven. Ik zei tegen mezelf dat
hij daar een goede reden voor moest
hebben, maar ik bracht geen veran-
deringen in mijn eigen leven aan.

In het begin van 1990 raakte ik
bevriend met twee zendelingzusters.
Zij vastten en baden dat ook ik in
staat zou zijn om met roken te stop-
pen. Dat was erg moeilijk voor me
omdat ik al 22 jaar rookte en op dat
ogenblik al zo'n 40 sigaretten per
dag. Uiteindelijk zei ik tegen ze dat
als dat pakje leeg was, ik zou stoppen
en me zou laten dopen.

Ik stopte op 1 april 1990 met
roken, en een week later werd ik
gedoopt. Ik ben erg blij om lid
van De Kerk van Jezus Christus
van de Heiligen der Laatste
Dagen te zijn. Ik ben mijn man
dankbaar, die zijn gewoonten
ten goede heeft veranderd
en mij het goede voorbeeld heeft
gegeven. ■

Nicole Germe is lid van de wijk Calais,
in de ring Lille (Frankrijk).

Een vlucht in de sneeuw

W. Word Holbrook

Op een winteravond, tijdens
een hevige sneeuwstorm vond
er in een stadje in Idaho, niet
ver van de grens met Utah, een ern-
stig auto-ongeluk plaats. Een jong
kind was ernstig gewond geraakt. Ik
was ambulancepiloot in het gebied
Salt Lake City en werd opgeroepen
om haar met een klein vliegtuig op
te halen en naar Salt Lake City te
brengen.

Het dichtstbijzijnde vliegveld was
in Pocatello (Idaho). Hoewel het
maar 45 minuten duurt om van
Salt Lake City naar
Pocatello te vliegen,
zou het vanwege de
gevaarlijke weersom-
standigheden bijna
drie uur duren om
het meisje van de
plaats van het ongeval
met de ambulance
naar Pocatello te rij-
den. Hoewel de leden
van het traumateam
veel eerder zouden
aankomen dan de
ambulance, wilde de
dienstdoende
arts dat

a bijna twee
uur arri-
veerde de
ambulance. Ik deed
de deur open en
stapte uit.

we er ruim op tijd zouden zijn om
het meisje zonder oponthoud van de
ambulance in het vliegtuig te kunnen
overbrengen.

Het weer was slecht, zo slecht dat
we nauwelijks konden landen. Er was
een klein passagiersvliegtuig dat tien
minuten voor ons ook in Pocatello
wilde landen. Ik luisterde aandachtig
naar de radiocommunicaties van de
andere piloot, want ik wist dat ik met
dezelfde omstandigheden geconfron-
teerd zou worden. Zijn nadering ging
goed, totdat hij de landingsbaan

moest kunnen zien. Maar hij
kon ze niet zien en moest
zijn landing onderbreken en
weer opstijgen.

Nu was het onze beurt. Ik
maakte me veel zorgen —
wat moesten we als we niet
konden landen en zonder

het gewonde meisje moesten terug-
keren? Ik deed snel een schietgebed.
Ik zei tegen onze hemelse Vader dat
als Hij wilde dat wij het meisje zou-
den ophalen, ik zijn hulp nodig had.

Ik begon te dalen. Het leek een
eeuwigheid te duren. Behalve de
grijze wolken en de sneeuw die langs
de voorruit waaide, kon ik niets zien.
Ik naderde snel het punt waar ik net
als het passagiersvliegtuig de landing
zou moeten onderbreken. Ik wachtte
tot het allerlaatste moment en toen
zag ik plotseling de lichten van de
landingsbaan. Ze waren zwak, maar
voldoende. Ik minderde snelheid,
landde en sprak in stilte een dankge-
bed uit voor het wonder dat ik zojuist
had ervaren.

Toen ik naar onze 'parkeerplaats'
taxiede, werden me twee dingen dui-
delijk — de storm zou niet gaan lig-
gen, en het bedrijf
dat de vlieg-
tuigen van
ijsafzetting moest
ontdoen

en het vliegtuig in een hangar moest
zetten om het tegen de weersom-
standigheden te beschermen, was al
gesloten.

Enkele minuten later landde het
passagiersvliegtuig veilig. Onmiddellijk
werd de verkeerstoren gesloten en
gingen de verkeersleiders naar huis.
Toen de passagiers en de bemanning
van het passagiersvliegtuig waren ver-
trokken, deed het grondpersoneel het
luchthavengebouw op slot en ging
naar huis. Mijn collega's en ik bleven
achter zonder de mogelijkheid om het
vliegtuig van ijsafzetting te ontdoen of
het in een hangar te zetten. En het
begon steeds harder te sneeuwen.
Het was heel goed mogelijk dat we
pas de volgende ochtend zouden kun-
nen vertrekken.

Het traumateam en ik besloten dat
we zouden afwachten wat de weer-
somstandigheden zouden zijn als de
ambulance arriveerde. Toen ik uit het
raam van het vliegtuig keek, zag ik
dat de sneeuw op het passagiersvlieg-
tuig bleef liggen, dat niet ver bij ons
vandaan stond. Omdat ik wist hoe
gevaarlijk het was om op te stijgen
met sneeuw of ijs op het vliegtuig,
ging ik naar buiten. Het sneeuwde
steeds harder en er bleef steeds meer
sneeuw op het vliegtuig liggen. Ik
liep uit het zicht en sprak nog een
gebed uit.

De tijd ging die avond erg lang-
zaam voorbij. Af en toe keek ik naar
buiten om te zien hoeveel sneeuw er
op het passagiersvliegtuig bleef lig-
gen, maar ik ging niet meer naar
buiten om onze eigen vleugels te
controleren.

Na bijna twee uur arriveerde de
ambulance met het meisje. Ik deed

de deur open en stapte uit. Het passa-
giersvliegtuig was volledig met sneeuw
en ijs bedekt. Ik draaide me om en
keek naar ons vliegtuig. Hoewel ik
had geprobeerd om geloof te hebben
en optimistisch te zijn, moet ik be-
schaamd toegeven dat ik geschokt was
door wat ik zag. Tranen van dankbaar-
heid welden op in mijn ogen toen ik
om het vliegtuig heen liep. Het was
schoon en droog — er lag helemaal
geen sneeuw of ijs op. Het zag eruit
alsof het net uit een verwarmde han-
gar kwam. Het sneeuwde niet meer en
het zicht was zodanig verbeterd dat
we zouden kunnen opstijgen.

Onze hemelse Vader had voor de
wonderen gezorgd die we die avond

nodig hadden om het meisje naar het
ziekenhuis te kunnen brengen. Een
zeer nederige piloot boog die avond
dankbaar zijn hoofd voor de enorme
zegeningen die hij had ontvangen.

De vlucht terug naar Salt Lake City
verliep zonder problemen. Mijn gebe-
den en de gebeden van de familiele-
den en vrienden van het meisje
waren beantwoord. Ik heb nooit
meer vernomen hoe het verder met
het meisje is afgelopen, maar mijn
getuigenis van de overweldigende
liefde van onze hemelse Vader voor
zijn kinderen is die winteravond bij-
zonder gesterkt. ■

W Ward Holbrook is lid van de wijk San
Diego 13, in de ring San Diego-Noord
(Californië).

Dat gij' Mij nimmer verlaat

Terri Free Pepper

Toen ik voor het eerst van het
evangelie hoorde, vond ik het
prachtig en wilde ik het in mijn
leven verweven. Ik wilde met een
teruggekeerde zendeling in de tem-
pel trouwen, kinderen krijgen en lang
en gelukkig leven. Ik werd verliefd op
een geweldige vent. Hij was ook een
bekeerling. Na zijn zending trouwden
we in de Washington D.C.-tempel.

Vijfjaar en twee kinderen later zal
ik helemaal alleen naar de uitzending
van de algemene conferentie te
luisteren. Mijn man was met de kin-
deren thuisgebleven.

Ik zal mijn gevoelens die dag nooit
meer vergeten. Het 'lange en geluk-
kige leven' waar ik zo naar had ver-
langd, begon in duigen te vallen. Mijn

lieve man, de teruggekeerde zende-
ling met wie ik in de tempel getrouwd
was, had moeite om actiefin de kerk
te blijven. Ik bad voor hem en plaatste
zijn naam op de gebedsrol in de tem-
pel. Toch wilde hij niet naar de kerk.
Het was hartverscheurend om mijn
zoontje van twee te horen zeggen:
'Pappa, kom met ons mee naar de
kerk.'

Toen ik die dag alleen naar de
conferentie zat te luisteren, werd ik
opgewekt door de uitstekende toe-
spraken, maar ik was ook verdrietig.
Ik wilde zo graag dat mijn man er ook
was. We waren samen aan deze reis
begonnen, maar nu bewandelden
we allebei een andere weg. Ik had
kracht nodig om door te gaan. Het

kan moeilijk zijn om met een pasge-
boren baby en een tweejarig kind
alleen in de kerk te zitten, maar wij
woonden ook nog in een nieuwe
stad, in een nieuwe wijk, en veel
leden studeerden nog, net als mijn
man. Ik dacht dat ik de enige vrouw
met een minderactieve man was, en
ik voelde me niet thuis. Ik bleef glim-
lachen en naar de kerk gaan, maar
van binnen ging ik dood.

Tijdens de algemene conferentie
die dag ging iedereen staan om 'O,
vast als een rotssteen' te zingen. Maar
ik bleef zitten. Ik had de kracht niet
om op te staan.

Toen het derde en laatste couplet
begon, kreeg ik een ander gevoel. Er
veranderde iets, en terwijl ik naar de
woorden luisterde, werd mijn hele
wezen door de Geest vervuld.

Vat moed! Ik ben met u, o, weest
niet verschrikt,

want Ik ben uw God die uw lot

hier beschikt.
Ik sterk u en help u en

waarschuw voor 't kwaad,

(...)

als gij vol vertrouwen Mij

nimmer verlaat.
(Lofzang 53)

Dat was een van de geweldigste
momenten in mijn leven. Het leek
wel of iemand me letter-
lijk hielp opstaan. Ik keek
om me heen, maar er
was niemand. Vanaf dat
moment was ik een
nieuw mens. Ik wist dat
ik niet alleen was. En op
dat moment wist ik dat
alles op een dag goed
zou komen.

■

.■

erwijl de aan
wezigen zon-
gen, had ik
niet de kracht om op
te staan. Maar toen
het derde couplet
begon, werd mijn
hele wezen door de
Geest vervuld.

Ik moest onlangs tijdens een
avondmaalsdienst glimlachen — 18
jaar na die conferentie — toen mijn
man uit de bisschap werd ontheven
en als jongemannenpresident werd
voorgesteld. Ik kreeg ook een nieuwe
roeping — een waar ik mijn hele
leven bang voor was geweest — ZHV-
presidente. Ik voelde me overwel-
digd, en mijn hart sloeg over toen het
slotgebed werd aangekondigd: 'O,
vast als een rotssteen.'
Ik krijg altijd tranen in
mijn ogen als die lofzang
gezongen wordt, en op
die dag vloeiden ze rijke-
lijk. Het waren tranen van
dankbaarheid en ik wist
opnieuw dat alles goed
zou komen. ■

Terri Free Pepper is lid van de
wijk Mansfield 1, in de ring
Arlington (Texas).

LIAHONA OKTOBER 2004 29

Ik krijg steeds weer met dezelfde verleidingen te maken, hoewel ik jaren geleden
heb besloten er niet aan toe te geven, en dat ook niet heb gedaan. Waarom
erkent de Heer mijn toewijding niet en neemt Hij de verleidingen niet weg?'

LIAHONA

I et was niet makkelijk om Nephiet
te zijn. De Lamanieten vielen hen
herhaaldelijk aan, maar voor een
groot deel van hun duizendjarige geschiede-
nis weerstonden de Nephieten hen. De
Nephieten waren duidelijk toegewijd.
Waarom nam de Heer de Lamanieten niet
weg?

Daar waren veel redenen voor. Maar waar
het op neerkomt, is dat het leven een proef-
tijd is. Wij moeten hier bewijzen dat we
ondanks alles voor de Heer kiezen. (Zie

Abraham 3:25.)

Het is nuttig om het volgende te begrijpen:

Ten eerste is het niet God die ons verleidt,
maar Satan.

Ten tweede staat God toe dat Satan ons
verleidt, als onderdeel van onze proeftijd.
Maar Hij beperkt Satan wel. Wij zullen niet
boven ons vermogen verzocht worden. (Zie
1 Korintiërs 10:13.)

Ten derde is het geen zonde om verleid
te worden. We zondigen als we aan de verlei-
ding toegeven.

Ten vierde is het onze eigen beslissing als
we falen. Als de verleiding te groot lijkt te

Vermijd situaties waar
je in verleiding kunt
komen.

Hoe langer je aan een
verleiding toegeeft, hoe
moeilijker het is om die
te weerstaan.

Je zult niet boven je
vermogen verzocht
worden.

Het is geen zonde om
verleid te worden.
Eraan toegeven is
dat wel.

Als je faalt, bekeer
je dan en blijf het
proberen.

zijn, is het meestal omdat we geen weerstand
boden toen we de kans hadden. We zijn zelf
vaak onze ergste vijand als we onszelf in een
situatie plaatsen waar we zullen falen. Zelfs
nadat hoofdaanvoerder Moroni de Nephieten
had voorbereid met een betere wapenuit-
rusting en stadsmuren, was iedereen die naar
buiten ging een gemakkelijk doelwit.

Als onzedelijke gedachten een verleiding
zijn, vermijd je dan programma's, muziek,
websites en andere dingen die dergelijke
gedachten veroorzaken? Of bevind je je buiten
de stadsmuren, om te zien of er Lamanieten in
de buurt zijn? Ware toewijding aan de gebo-
den houdt in dat we zo ver mogelijk bij verlei-
dingen vandaan blijven. (Zie LV 20:22.)

Ten vijfde krijgen we de kracht om toekom-
stige verleidingen te weerstaan door nu aan
onze huidige verleidingen weerstand bieden.

Ten zesde kun je al het mogelijke doen
om verleidingen te vermijden, maar zullen ze
toch op je pad komen. Satan geeft het nooit
op. Maar als je je best doet om de normen
van God na te leven, zul je voorbereid zijn.
Dan zullen je muren dik en je wapenrusting
sterk zijn. Toen de Nephieten het meest

z
o

rechtschapen waren, was het relatief
makkelijk om de vijand af te weren.

Ten zevende zal God 'voor de uit-
komst zorgen' om aan de verleiding
te ontkomen. (Zie 1 Korintiërs 10:13.)
Toen de tegenstander Joseph Smith in
het heilige bos aanviel, kon hij door
de macht van het gebed ontsnappen.
(Zie Geschiedenis van Joseph Smith
1:15-16.)

Ten slotte kun je altijd door middel
van bekering tot God terugkeren als
je aan verleidingen hebt toegegeven,
en dat doen we allemaal weleens.
Verleidingen weerstaan is meer dan

zonde ontvluchten: we moeten met
heel ons hart naar rechtschapenheid
streven.

We moeten aan God laten zien dat
we na de duizendste verleiding, ook
de duizend en eerste keer weer voor
Hem zullen kiezen.

LEZERS

We zijn hier op aarde geko-
men om beproefd te wor-
den, zodat we steeds meer
op de Heiland gaan lijken.
Hij heeft ons keuzevrijheid
gegeven, zodat we zelf kunnen bepalen

wat we doen als we met verleidingen
geconfronteerd worden. Als de Heer de
verleidingen wegneemt, kunnen we ons-
zelf niet bewijzen en het eeuwige leven
niet beërven.

Rebecca L Langham ( 1 6), wijk High Country,
ring San Antonio-Oost (Texas)

Hoofdaanvoerder Moroni
en zijn volk bereidden zich
voor op hun veldslagen. (Zie
Alma 50: 1-5.) Wij hebben
ook veldslagen waar we ons
iedere dag op moeten voorbereiden. We
kunnen verleidingen overwinnen door te

LIAHONA OKTOBER 2004 31

bidden, de Schriften te bestuderen, naar de kerk
te gaan en de geboden te onderhouden.

Ouderling Peter 1 Guiyab (22),
zendingsgebied Sydney-Noord (Australië)

De verleiding verdwijnt misschien
niet, maar jouw beslissing om stand
te houden is van belang. De Heer
erkent je toewijding, maar de ver-
leiding is er om je te beproeven.

Het is jouw taak om daar boven te staan en je er

niets van aan te trekken.

Stephanie Hall (15), wijk Sageview,

ring Idaho Falls-Eagle Rock (Idaho)

Laten we niet vergeten dat het leven op aarde de
tijd is om ons voor te bereiden God te ontmoeten
en ons werk te verrichten. (Zie Alma 34:32.) God
heeft een reden voor onze beproevingen — om
ons geduld en onze volharding te beproeven.
(Zie Mosiah 23:21.)

Bernadette L. Aabuyan ( 1 9), gemeente Palouig,
district Iba (Filipijnen)

De Heer heeft gezegd: 'Maar dit geslacht vaart
niet uit dan door bidden en vasten' (Matteüs
17:21). Als wij vasten, bidden en gehoorzaam
zijn, zullen we meer kracht krijgen dan we voor
mogelijk hadden gehouden. Praat met je bis-
schop. Wend je tot de Heer.
Dayne J. Linford (15), wijk Poquoson,
Öng Newport News (Virginia)

Als wij verleidingen weerstaan,
kunnen we aan onze hemelse Vader
laten zien dat we gehoorzaam zijn
4 aan zijn raad om tot het einde toe

Uk. Jflfefe fe volharden. Vergeet niet dat de
Heer ons persoonlijk kent en niet zal toestaan dat
wij boven onze krachten worden verleid.

Ouderling Craig A. Kelley (2 Ij,
zendingsgebied San Francisco (Californië)

Als wij de juiste beslissingen nemen,
kunnen we in de tegenwoordigheid
van de Heer terugkeren. In 2 Nephi
Jf |L 2:11, 16 zegt de Heer dat er 'een
MWÊÈBÊÊJBk tegenstelling in alle dingen' moet
zijn, en dat 'de mens (...) niet zelfstandig [kan]

i "■" e zult goed-
keurende
influisteringen
of waarschuwingen
krijgen als je beslissin-
gen moet nemen. De
Heilige Geest kan je
het kwade helpen
ontlopen en je terug-
brengen als je bent
afgedwaald en de weg
kwijt bent. '

President Boyd K. Packer,
waarnemend president
van het Quorum der
Twaalf Apostelen, 'Het
waarheidsvaandel is
opgericht', Liahona,
november 2003, p. 26.

handelen, tenzij hij door het een of ander [wordt]
verlokt.'

Anderson Swollon (1 7), wijk Pau Amarelo,
ring Olinda-Paulista (Brazilië)

We mogen niet vergeten dat 'dit leven (...) de tijd
voor de mens [is] om zich voor te bereiden God
te ontmoeten' (Alma 34:32). Om verleidingen te
kunnen weerstaan, moeten we op een vast fun-
dament staan. (Zie Helaman 5:12.) We moeten
standvastig zijn in ons voornemen om de geboden
van de Heer te onderhouden.
Cé/io Ferreira (18), wijk Queluz,
ring Lissabon-Oeiras (Portugal)

Blijf bidden, dagelijks de Schriften
bestuderen en je best doen om
standvastig te blijven. Je bent al
zo ver gekomen. Onze hemelse
* mÊÊ Vader heeft je lief en zal je nooit

laten falen.

Sarah Robertson (16), wijk Hope Mills 1,

ring Fayetteville (North Carolina)

Wij zullen niet boven ons vermogen verzocht wor-
den, zoals we in 1 Korintiërs 10:13 kunnen lezen.
Als we bidden, kunnen we de kracht ontvangen
om te volharden. (Zie Alma 13:28.) De Heer her-
kent onze inspanningen.
Francuelton dos Santos Callow ( 1 7), wijk Cascavel 1 ,
ring Cascavel (Brazilië)

De antwoorden gelden als leidraad en niet als
officiële uitspraak over de leerstellingen van de kerk.

WAT VIND JIJ?

Jongeren: stuur je antwoord, met je naam,

geboortedatum, wijk en ring (of gemeente

en district), en een foto, naar:
Questions and Answers 1 1/04
50 East North Temple Street, Floor 24
Salt Lake City, UT 841 50-3220, USA

Of per e-mail naar: cur-liahona-imag@

ldschurch.org

Je antwoord moet uiterlijk 15 november 2004

binnen zijn.

VRAAG

'Hoe kan ik de andere gezinsleden motiveren om
gezinsavond te houden en als gezin te bidden en
de Schriften te bestuderen?' M

LIJ

DROOMAFSPRAAKJE

Je dromen kunnen werkelijkheid worden als je ernaar

streeft om te trouwen met de juiste persoon, op het juiste

moment, op de juiste plaats en door het juiste gezag.

(Zie Thomas S. Monson, De Ster, januari 1997, p. 43.)

/n de tempel trouwen
is een eerzaam doel
voor alle leden van
de kerk. Als jonge
alleenstaanden deel-
nemen aan activitei-
ten van de kerk,
bevinden ze zich in
de juiste omgeving
om de juiste persoon
te vinden.

EEUWIGE
LIEFDE

JANET THOMAS

Kerktijdschriften

Er was een tijd dat een tempelhuwelijk
voor veel leden van de kerk over de
hele wereld een hopeloos doel was.
Tempels waren vaak zo ver weg dat het wel
een sprookje leek als je er wilde trouwen.
Maar door alle nieuwe tempels die gebouwd
worden, kunnen steeds meer mensen hun
huwelijk met de zegeningen van een tempel-
verzegeling beginnen.

Maar voordat je gaat trouwen, heb je ver-
kering. Waar vinden deze jonge mannen en
vrouwen van de kerk elkaar? Wat doen ze als
ze zich op de tempel voorbereiden?

Hieronder staan enkele verhalen van
jonge echtparen die onlangs in de tempel
zijn getrouwd. Hun verhalen, waar en hoe ze
elkaar ontmoet hebben, hoe ze zich op een
tempelhuwelijk hebben voorbereid en hoe
ze daar geluk in gevonden hebben, kan een
inspiratie zijn voor andere mensen die op
een tempelhuwelijk in de toekomst hopen.

In al deze verhalen zijn overeenkomsten te
vinden. Ten eerste hebben de meeste echtpa-
ren elkaar tijdens een activiteit van de kerk

ontmoet. En meestal moesten ze er veel voor
over hebben om naar die activiteiten te gaan.
Ten tweede hebben ze een tempelhuwelijk
als doel gesteld. Ten derde hebben ze de nor-
men van de kerk nageleefd en zich op de
tempel voorbereid.

Justin en Tiffany Walker (Verenigde Staten)

Hoewel Justin en Tiffany nu in Utah wonen
om hun studie af te maken, zijn ze honderden
kilometers bij elkaar vandaan opgegroeid.
Tiffany is in Columbus (Ohio) opgegroeid, en
Justin komt uit Roanoke (Virginia) — allebei
uit een omgeving waar niet veel leden van de
kerk wonen. Ze hadden elkaar waarschijnlijk
nooit ontmoet als ze niet allebei hun uiterste
best hadden gedaan om te studeren in een
omgeving waar veel leden van de kerk zijn.
Ze hadden allebei voor Brigham Young
University-Idaho gekozen. Tijdens geologie
zaten ze naast elkaar. Justin, die in het zen-
dingsgebied Londen-Zuid op zending was
geweest, was aanvankelijk nogal stil (hij
beweert dat hij zich goed wilde concentreren) .

o
o

£
o

x
u

o
o

Z
O

■■ ■■,' ■ " ■*. ■;. ... ,■■■■■■ ' -. ' ' ,: -.V.'-:- r---.'\. '

Tiffany en justin Walker (Verenigde Staten)

LIAHONA OKTOBER 2004 35

'*"^*t&éËÊË

Maar al snel hadden ze geregeld leuke gesprekken.

Toen hun vriendschap zich ontwikkelde, kregen ze ver-
kering. Maar omdat ze tijdens de zomervakantie nooit bij
elkaar waren, duurde hun verkeringstijd ruim twee en een
halfjaar. In die tijd merkten Tiffany en Justin dat ze allebei
een sterk verlangen hadden om in de tempel te trouwen.
Tiffany zegt: 'Ik kreeg voor het eerst een verlangen om in
de tempel te trouwen toen ik besefte dat ik daar speciale
verbonden kon sluiten die nergens anders gesloten kun-
nen worden. Ik wist dat er absoluut geen andere en betere
plek was om te trouwen dan de tempel.'

Aries en Lowenna Janssens (Engeland)

Aries en Lowenna zagen elkaar voor het eerst tijdens
een dansavond voor jonge alleenstaanden. Ze keken elkaar
alleen aan. Er werd geen woord gewisseld. Zes maanden
later, reden Aries en enkele vrienden 190 kilometer naar
het inwijdingsfeestje van de nieuwe flat van Lowenna. Hij
zegt: 'Dat was eigenlijk vrij normaal als de jonge alleen-
staanden zo ver bij elkaar vandaan wonen.'

Ze herkenden elkaar van de dansavond. Aries verspilde
geen tijd en vroeg of Lowenna en haar zus met hem wilden
gaan waterskiën. Lowenna en haar zus konden niet van-
wege de grote afstand, maar ze zagen elkaar een paar keer
per maand tijdens dansavonden en andere activiteiten. Hun

Aries en Lowenna Janssens (Engeland)

vriendschap werd steeds sterker. Toen ze steeds meer voor
elkaar gingen voelen, belden ze elkaar geregeld.

Lowenna zegt: 'Onze gevoelens waren sterker dan we in
het verleden met vrienden of vriendinnen hadden ervaren.
We wilden allebei de beste persoon voor de ander zijn.'

Aries wilde haar ten huwelijk vragen en kocht in het
geheim een ring. Hij overwon zijn angst en vroeg haar
vader om haar hand. Het stel maakte een wandeling naar
een prachtige waterval, waar Aries tijdens zijn kinderjaren
veel was geweest. Toen Aries in zijn rugzak naar de ring op
zoek was, zei Lowenna, die dacht dat hij alles te snel vond
gaan: Ts er iets dat je in onze relatie wil veranderen?'

Aries antwoordde: 'Ja, eigenlijk wel. Ik wil eigenlijk
heel wat veranderen.' Hij haalde het doosje met de ring
te voorschijn.

Het stel begon meteen plannen te maken. Tien weken
later trouwden ze in de Preston tempel (Engeland).
Lowenna' s grootvader voltrok het huwelijk in de tempel.

Lowenna zegt: 'De Geest was de hele dag sterk aanwezig,
en was voor al onze familieleden en vrienden die geen lid
van de kerk waren, een uitstekende introductie tot het evan-
gelie. We hadden het gevoel dat niets in dit leven belangrij-
ker dan ons eeuwige huwelijk was. We zijn zo dankbaar voor
de kracht die we elkaar tijdens onze verkeringstijd gaven,
waardoor we in staat waren om naar het huis van onze
hemelse Vader te gaan en de heilige verbonden te sluiten
waardoor we nu in ons huwelijk geleid worden.'

Pang King Yeung Dono en Bobo Ka Po (Hongkong)

Vlak nadat Ka Po zich had laten dopen, moedigden de
zendelingzusters haar aan om naar het instituut te gaan. Het
werd op zaterdagochtend vroeg gehouden, en Ka Po herin-
nert zich hoe moeilijk het was om zo vroeg op te staan.

Een klasgenoot belde haar iedere zaterdagochtend op
om haar wakker te maken en aan te moedigen naar het
instituut te komen. Op een dag gaf de klasgenoot die ver-
antwoordelijkheid aan King door. Dat was het begin van
hun vriendschap.

Ka Po zegt: 'De activiteiten van de kerk waren een
hulpmiddel om elkaar beter te leren kennen.' Hun eerste
afspraakje was een dansles voor jonge alleenstaanden.

z
o

o
z
3

Pang Bobo Ka Po en King Yeung Dono (Hongkong)

Ka Po en King hebben vier jaar verkering
gehad. King hielp Ka Po bij het verkondigen
van het evangelie aan haar grootmoeder en
broer. De avond dat hij Ka Po ten huwelijk
vroeg, was dat op de speelplaats van de
school waar zij avondschool volgde. Ze had
net een belangrijk examen gedaan en was
uitgeput, maar ze voelde zich fantastisch
toen hij haar ten huwelijk vroeg en haar een
verlovingsring gaf.

Ze zijn in de Hongkongtempel (China)
getrouwd. Ka Po zegt: 'Ik zal de dag van onze
verzegeling in de tempel nooit vergeten. Het
was zo prachtig en geweldig dat we voor
eeuwig samen kunnen zijn. Ik kon niet stop-
pen met huilen en mijn hart was zo vol dat ik
niet kon praten. Ik houd van de tempel en de
grote zegen dat we in ons eigen land naar de
tempel kunnen gaan.

'Ons tempelhuwelijk zal niet alleen
invloed op ons hebben, maar ook op onze
kinderen en kleinkinderen. Het is zo belang-
rijk dat we dezelfde doelen op aarde nastre-
ven. Ik houd van het evangelie en van mijn
eeuwige partner.'

Tururarii en Taiana Teturu (Tahiti)

'Tegen de tijd dat ik twaalf was, werd mijn
verlangen om in de tempel te trouwen steeds
groter', zegt Taiana. Het was meer dan een
vaag doel dat ik wilde bereiken. Ik wilde
iemand worden die in aanmerking zou komen
om in de tempel te trouwen. Dus ging ik me

voorbereiden, voornamelijk door middel van
'Persoonlijke vooruitgang'. Ik kreeg van veel
mensen hulp — mijn ouders, mijn jongevrou-
wenleidsters — en door de vele activiteiten
van de kerk kon ik op koers blijven.'

Daarentegen was Tururarii niet zijn hele
leven lid van de kerk geweest. Hij werd op 25-
jarige leeftijd lid van de kerk. 'Maar toen ik lid
van de kerk was geworden, en steeds meer
over de zegeningen leerde, stelde ik meteen
een doel om in de tempel te trouwen.'

Tururarii en Taiana ontmoetten elkaar tij-
dens een koorrepetitie voor een paasconcert
in de kerk. Ze traden op met het koor, leerden

Nu er steeds meer
tempels over de hele
wereld gebouwd
worden, is het tem-
pelhuwelijk een
mogelijkheid voor
steeds meer heiligen
der laatste dagen.

Tururarii en Taiana Teturu (Tahiti)

LIAHONA OKTOBER 2004 37

»^A

elkaar beter kennen en kregen verkering. En tijdens een
conferentie voor jonge alleenstaanden op een buureiland
besloten ze dat ze zouden trouwen. Toen ze van de confe-
rentie thuiskwamen, spraken ze met hun bisschop en
begonnen ze plannen te maken om in de Papeetetempel
(Tahiti) te trouwen.

Tururarii legt uit hoe ze door hun voorbereiding op een
tempelhuwelijk dichter tot elkaar zijn gekomen: 'Vanaf het
moment dat ik lid van de kerk was geworden, heb ik me
voorgenomen om in de tempel te trouwen. En toen ik
Taiana leerde kennen, werd dat ons gezamenlijke doel en
verlangen.'

Alexander en Rachel Sarafian (Australië)

Alexander en Rachel hadden een gezamenlijke vriend
die hen tijdens een activiteit van de jonge alleenstaanden
aan elkaar voorstelde. Maar de eerste keer dat ze echt met
elkaar spraken, was tijdens een conferentie voor jonge
alleenstaanden in Brisbane. Alexander zei Rachel gedag
toen ze uit de eetzaal kwamen. Rachel liep te piekeren en
had iemand nodig om mee te praten. Dus gingen ze bui-
ten op het gras zitten praten.

Alexander beloofde dat hij Rachel voor haar verjaardag
mee uit zou nemen, maar voor die tijd lag hij al in het zie-
kenhuis door een motorongeluk. Ze begonnen samen veel
tijd door te brengen. Maar omdat ze zo ver bij elkaar van-
daan woonden, maakten ze het uit en gingen ze allebei
hun eigen weg.

Ruim een jaar later kocht Alexander weer een motor-
fiets. Toen hij een keer van de kerk naar huis reed, werd
hij door een auto aangereden en kwam hij weer in het zie-
kenhuis terecht. Rachels moeder had van het ongeluk
gehoord en vertelde het aan haar dochter. Rachel
besloot de lange rit van Brisbane naar Sydney te maken
om Alexander te bezoeken.

Alexander zegt: 'Ik voelde nog veel voor Rachel, en
ik neem aan dat zij nog veel voor mij voelde als ze hele-
maal uit Brisbane wilde komen om mij te bezoeken.' Ze
hadden het tijdens hun verkering over trouwen gehad,
maar nu vond Alexander dat het tijd was om over een
huwelijk in gebed te gaan. Rachel schrok nogal van

die vraag, maar ze ging ermee akkoord om erover te
bidden.

Alexander had zijn antwoord al ontvangen. Toen Rachel
in gebed vroeg of ze met hem moest trouwen, kreeg ze
het gevoel dat ze ja moest zeggen. Alexander was haar
beste vriend.

Met zijn been nog in het gips nam Alexander haar mee
naar dezelfde plek in het gras waar ze voor het eerst met
elkaar gesproken hadden. En toen ze op een bankje over
de oceaan uitkeken, vroeg hij haar officieel ten huwelijk.

Met de hulp van familieleden en vrienden verhuisde
Rachel na drie maanden naar Sydney en begon ze het tem-
pelhuwelijk te plannen. Voor Alexander en Rachel is hun
verzegeling in de tempel een verbond en een belofte dat
ze samen aan het eeuwig huwelijk zullen werken. ■

O
u
u

Rachel en Alexander Sarafian (Australië)

p
o

o
z

Q
Z
<

tempel-
huwelijk
plannen

Gefeliciteerd! Je bent verloofd met de persoon die
je liefhebt, met wie je voor eeuwig samen wil
zijn. Je hebt waarschijnlijk veel vragen over je
aanstaande tempelhuwelijk. Hier zijn wat antwoorden op
veel gestelde vragen van heiligen der laatste dagen die
verloofd zijn.

Hoe kunnen we een datum voor het
tempelhuwelijk vaststellen?

Bel de tempel waar je wilt
trouwen en spreek een
datum en tijd

af. Houd
rekening met de
openingstijden van de
tempel. Je kunt het telefoon-
nummer van de tempel aan je bis-
schop of gemeentepresident vragen. Je
kunt de gegevens over de tempel en de ope-
ningstijden ook vinden op www.lds.org. Klik op
'Temples'.

Hoe ver voor het huwelijk moet je een afspraak met je
bisschop of gemeentepresident voor een tempelaanbeve-
lingsgesprek maken? Wat moeten we nog meer over het
verkrijgen van een tempelaanbeveling weten?

Maak ruim van tevoren een afspraak met de bisschop
of gemeentepresident en de ring- of zendingspresident,

LIAHONA OKTOBER 2004 39

Een tempelhuwelijk
plannen is niet zo
moeilijk als je weet
wat je moet doen.
Vooral belangrijk is
een afspraak met
de tempel maken
voor de verzegeling,
een tempelaanbeve-
lingsgesprek met
je bisschop en
ringpresident (of
gemeentepresident
en zendingspresi-
dent), en ervoor te
zorgen dat /e bij je
verzegeling je trouw-
boekje bij je hebt.

zodat jij en zij niet het gevoel hebben dat ze
onder tijdsdruk staan om de gesprekken te
houden. Je moet aan de vereisten voldoen
en begiftigd zijn voordat je in de tempel
verzegeld kunt worden. En je moet mini-
maal een jaar lid van de kerk zijn voordat
je een tempelaanbeveling kunt krijgen. Jij
en je partner moeten allebei twee aanbeve-
lingen hebben die door de bisschop of
gemeentepresident en de ring- of zendings-
president zijn ondertekend: een tempelaan-
beveling en een aanbeveling voor eigen
verordeningen.

Wanneer kunnen we in de tempel
verzegeld worden?

Je moet wettig gehuwd zijn voordat je in
de tempel verzegeld kunt worden. Neem
contact op met het gemeentehuis om na te
gaan wat de vereisten zijn. Neem je trouw-
boekje mee naar de tempel als bewijs dat je
wettig gehuwd bent.

Wat kost het om in de tempel te trouwen?

In de tempel trouwen kost geen geld.
Maar er wordt wel een kleine bijdrage
gevraagd als je kleding huurt (in sommige
tempels mogelijk).

Hoe gaan we gekleed als v/e verzegeld
worden?

Het echtpaar en hun gasten komen in hun
zondagse kleding naar de tempel.

In de tempel is de bruidsjurk wit, eenvou-
dig, met lange mouwen en zonder allerlei
versieringen. Jurken in de tempel hebben
ook een hoge halslijn. Jurken met een sleep
zijn niet toegestaan in de tempel, tenzij de
sleep voor de ceremonie kan worden ver-
wijderd of van achteren bijeengebonden.
Smokingkostuums, sjerpen, hoeden en bloe-
men zijn niet gepast in de verzegelkamer. Als
je specifieke vragen over kleding hebt, kun je

de tempel bellen waar je wilt gaan trouwen.

Bruidegoms dragen hun tempelkleding
tijdens de ceremonie en trekken gepaste
kleding aan voor de foto's later. Bruiden kun-
nen ook een tempeljurk dragen tijdens de
ceremonie en later gepaste bruidskleding
aantrekken — als ze willen.

Wie kunnen we uitnodigen voor ons
tempelhuwelijk?

Het is gepast om familieleden en goede
vrienden uit te nodigen. 2e moeten begif-
tigde leden van de kerk zijn met een geldige
tempelaanbeveling. Iedere tempel heeft ver-
zegelkamers van verschillende afmetingen.
Als je een afspraak maakt, vraagt de tempel
hoeveel mensen je verwacht en vertellen ze
je hoe laat de gasten worden verwacht.

Maar als we familieleden hebben die
geen lid van de kerk zijn?

Familieleden of vrienden die niet in staat
zijn om de tempel in te gaan, mogen in de
wachtkamer plaatsnemen, als die er is, of
anders op het tempelterrein wachten. Je
kunt een huisonderwijzer, bisschop of
gemeentepresident, of een ander lid van
de kerk vragen om bij de mensen te blijven

die de ceremonie niet bij kunnen wonen en om hun getui-
genis te geven van de heilige aard van het tempelhuwelijk.

En als sommige gasten een andere taal spreken?

Als je hulp nodig hebt met vertaling tijdens de ceremo-
nie, kun je van tevoren contact met de tempel opnemen
om te vragen of er hulp beschikbaar is.

Kunnen we in de tempel ringen uitwisselen?

Na de verzegeling kun je in de verzegelkamer ringen
uitwisselen. De tempel zal je de richtlijnen daarvoor geven.

TRADITIES

Je hebt misschien gezien
dat mensen met rijst gooien,
toeteren of auto's versieren.
Dat is allemaal niet gepast
op het tempelterrein.

FOTO'S

Uiteraard mogen er in de
tempel geen foto's worden
genomen, maar je kunt bijna
overal op het tempelterrein
foto's maken.

RECEPTIES

Als je een receptie of een
ander feest wilt organiseren,
houd het dan eenvoudig. Het
belangrijkste onderdeel van
je trouwdag is de heilige
ceremonie in de tempel. Je
wordt door het gezag van
het priesterschap voor
eeuwig verzegeld aan de

persoon van wie je houdt.
Maak van deze dag een
bijzondere gebeurtenis
met familieleden en goede
vrienden, en laat het eeu-
wige huwelijk niet overscha-
duwd worden door andere
festiviteiten.

ONTSPAN JE

Maak je geen zorgen als
je nog nooit naar de tempel
bent geweest, of als je niet
precies weet wat er tijdens
de verzegeling gaat gebeu-
ren. Er zijn liefdevolle tem-
pelwerkers en begiftigde
familieleden of vrienden
die je in de tempel zullen
begeleiden.

&«fc

',r--'-.

BMIIIMUlil

Ringen uitwisselen is geen onderdeel van de ceremonie,
en het is niet gepast om ergens anders op het tempelter-
rein ringen uit te wisselen.

Kunnen we buiten de tempel nog huwelijksgeloften
afleggen?

Het is ongepast om na het tempelhuwelijk geloften af te
leggen. Je hebt al heilige verbonden met elkaar en de Heer
gesloten. In sommige gebieden is het wettelijk verplicht
om eerst buiten de tempel te trouwen.

Hoe lang duurt een huwelijksceremonie in de tempel?

De verzegeling duurt meestal twintig tot dertig minu-
ten. De tempel zal je laten weten hoe lang van tevoren je
in de tempel moet zijn om je goed voor te bereiden.

Waf kunnen we doen als er geen tempel in de
buurt is?

Een tempelhuwelijk is ieder offer waard. Veel echtparen
wachten lang totdat ze voldoende middelen hebben om
naar de dichtstbijzijnde tempel te reizen. Als je buiten de
tempel trouwt, moet je minimaal een jaar wachten totdat
je in de tempel verzegeld kunt worden, tenzij het volgens
de wet in jouw land verplicht is om eerst voor de wet te
trouwen. Je bisschop of gemeentepresident kan je meer
informatie geven.

Is er iets anders waar we van op de hoogte
moeten zijn?

Er zijn twee mannelijke getuigen nodig voor de huwe-
lijksceremonie. Ze moeten begiftigde Melchizedeks-priester-
schapsdragers zijn met een geldige tempelaanbeveling. Vaak
zijn de vader van de bruid en de bruidegom de getuigen. Je
kunt ook twee andere goede priesterschapsdragers vragen.
En de tempel kan op verzoek voor twee getuigen zorgen. ■

LIAHONA OKTOBER 2004 41

*-*RKt*X

M G

voor de wind

Als je uitgaat, sluit dan
vriendschappen die
duurzame kracht bezit-
ten, en die een stevig
fundament voor een
huwelijk kunnen
vormen.

SUSAN W. TANNER

Algemeen jongevrouwenpresidente

Ik wil graag drie evangelieperspectieven
bespreken: vriendschap, verkering en een
intieme relatie.

Ten eerste: vriendschap is een evangelie-
beginsel. Het is een noodzakelijk onderdeel
van ons emotionele en geestelijke welzijn.
Ten tweede: vriendschap is het fundament
waarop verkering en een huwelijk gebouwd
moeten worden en waarop ze voorspoedig
kunnen zijn. En ten derde: een intieme rela-
tie vóór het huwelijk kan de ontwikkeling
van een sterke vriendschapsband verhinde-
ren, maar na het huwelijk kan de vriend-
schap erdoor versterkt worden.

Vriendschap

Hoe belangrijk is vriendschap voor je? In
welk opzicht is vriendschap een zegen in je
leven? Heb je weleens het gevoel gehad dat
je geen vrienden had? Het is ellendig en een-
zaam zonder vrienden. Vriendschap is nood-
zakelijk voor je welzijn — niet alleen leuk,
maar noodzakelijk. We hebben er allemaal
behoefte aan; het is een algemene behoefte.

Daar kreeg ik een bevestiging van door
een van de zusters van het algemeen jonge-
vrouwenbestuur, die van de zomer had
gereisd. Tijdens haar reizen had ze jonge-
vrouwen in Idaho, Brazilië, Mongolië en

Rusland gesproken. Overal had ze dezelfde
vragen over hun leven gesteld en de ant-
woorden verzameld. Dit zijn de vragen die
ze stelde, met de meest voorkomende ant-
woorden die ze ontving.

Vraag: Waardoor word je gelukkig?
Antwoord: Vriendinnen.

Waar maak je je het meeste zorgen over?
Vriendinnen.

Wat doe je het liefst in je vrije tijd? Tijd
met mijn vriendinnen doorbrengen.

Waar denk je het meest aan? Vriendinnen.

Waarom komen jongevrouwen niet
naar de wekelijkse activiteitenavond? Geen
vriendinnen.

Waarom worden jongevrouwen minderac-
tief? Invloed van vriendinnen.

Is dat niet verbazingwekkend? Vriendinnen
zijn zo belangrijk voor de jongevrouwen over
de hele wereld. En ik veronderstel dat jonge-
mannen dezelfde antwoorden zullen geven.
En dat geldt ook voor veel volwassenen. We
hebben allemaal behoefte aan vriendschap.

Profeten hebben gezegd dat vriendschap
een allesomvattend onderdeel van het nale-
ven van onze verbonden is. Denk maar eens
aan het voorbeeld van het volk van Alma bij
de wateren van Mormon. Daar spraken zij
het verlangen uit om in de kudde van God
te worden opgenomen. Alma vroeg of zij
bereid waren om eikaars lasten te dragen,

om met de treurenden te treuren en hen te
troosten die vertroosting nodig hadden. Hij
vroeg ze eigenlijk of ze bereid waren om een
vriendschapsverbond te sluiten. Zij klapten
in hun handen van vreugde om zo'n ver-
bond te kunnen sluiten. En zij verenigden
hun hart in eenheid en liefde. Dat is een
groot voorbeeld van vriendschap uit de
Schriften. (Zie Mosiah 18.)

We kunnen Jezus Christus het grootste
voorbeeld van vriendschap noemen. 'Vriend'
was het grootste compliment dat Hij zijn dis-
cipelen gaf. Hij zei:

'Dit is mijn gebod, dat gij elkander lief-
hebt, gelijk Ik u heb liefgehad.

'Niemand heeft grotere liefde, dan dat hij
zijn leven inzet voor zijn vrienden.

'Gij zijt mijn vrienden (. . .)

'(...) Ik noem u niet meer slaven, want
de slaaf weet niet, wat zijn heer doet; maar
u heb ik vrienden genoemd, omdat Ik alles,
wat Ik van mijn Vader gehoord heb, u heb
bekendgemaakt' (Johannes 15:12-15).

Als vriendschap zo belangrijk in de lerin-
gen van onze profeten en de Heiland is,
moeten we er dan niet naar streven om
goede vrienden te zijn die hun verbonden
naleven? Het is christelijk om zo'n vriend te
zijn; het is hemels om zulke vrienden te
hebben. Als heiligen der laatste dagen
weten we dat de verhoging het voorrecht
inhoudt om voor eeuwig te verblijven waar
onze ware vriend, de Heiland, verblijft, en
anderen die net als Hij zijn geworden. In
de Schriften staat
deze prachtige
belofte: 'Dezelfde
omgang, die hier
onder ons bestaat,
zal daar onder ons
bestaan, alleen zal deze
dan met eeuwige heer-
lijkheid gepaard
gaan' (LV 130:2).

Verkering

Daarmee zijn we op het tweede punt aan-
beland: verkering. Vriendschap behoort een
belangrijke rol tijdens de verkering en het
huwelijk te spelen. Ik beschouw vriend-
schap als het fundament van de verke-
ringspiramide. Ik zal dit punt met een
verhaaltje verduidelijken.

Het is het verhaal van Isaak en
Rebekka. Maar het is geen bijbelver-
haal. Het is het verhaal van onze
dochter Rebekka en haar vriend
Isaak. Onze Rebekka wilde niet zo
graag trouwen als de Rebekka uit
het Oude Testament. Ook was
ze niet bereid om haar levens-
stijl op te geven en onmiddel-
lijk haar gezin te verlaten
en een onderdeel van het
leven van een ander te
worden.

Onze Becky was 21.
Ze had zich opgegeven
om in de zomer voor
de Brigham Young
University naar

Vriendschap is
noodzakelijk
voor je wel-
zijn — niet alleen
leuk, maar nood-
zakelijk. We heb-
ben er allemaal
behoefte aan; het
is een algemene
behoefte.

Mozambique te gaan. Ze wist ook niet of ze op zending
wilde gaan, maar ze had wel de papieren in huis en vast
een afspraak bij de tandarts en de huisarts gemaakt. En
ze dacht eraan om verder te studeren in haar gebied. Om
kort te gaan, ze probeerde erachter te komen wat ze in de
volgende fase van haar leven wilde doen. We vroegen ons
allemaal af wat ze zou kiezen — Mozambique, een zen-
ding of verder studeren.

Ondertussen was Isaak ten tonele verschenen en voegde
er een vierde keus aan toe — huwelijk. Hij ging enkele
maanden later medicijnen studeren en wilde niet zonder
Becky gaan. Later zei hij dat hij ook enkele keuzen voor haar
in petto had — huwelijk, medicijnen studeren en uiteinde-
lijk moederschap. Hij zei: 'Als ze dat niet zou doen, wist ik
dat er voor mij nog maar een optie overbleef: ellende.'

Becky was een vrouw van de 21ste eeuw. Ze had de
wereld en geweldige mogelijkheden tot haar beschikking,
en het was moeilijk voor haar om haar dromen aan de kant
te zetten. Wat haar uiteindelijk overtuigde, was de inner-
lijke goedheid van Isaak en de vriendelijke manier waarop
hij haar behandelde. Hij was ook romantisch — hij stuurde
prachtige bloemen, hij nam haar mee uit enzovoorts.

Maar die dingen alleen zouden haar nooit overgehaald
hebben. Wat haar het meest overtuigde, was de manier
waarop hij voortdurend haar gevoelens en behoeften
boven de zijne plaatste. Hij deed kleine, attente dingen,
wat goede vrienden voor elkaar doen. Toen hij bijvoor-
beeld merkte dat het bandje van haar horloge te groot
was, haalde hij er enkele schakels uit zodat het precies
om haar pols paste. Een andere keer had hij haar auto van
binnen en van buiten helemaal gewassen, en daar had ze
helemaal niet om gevraagd. Ook vond ze een keer een
lijstje dat hij had gemaakt met manieren waarop hij zich-
zelf kon verbeteren; veel van zijn doelen waren op dienst-
baarheid geconcentreerd. Deze vriendelijke daden waren
een voorbode van blijvende vriendschap, een uitdrukking
van zijn karaktereigenschappen, die zouden blijven voort-
duren als de lichamelijke schoonheid uiteindelijk afneemt.

Becky realiseerde zich dat hij de eigenschappen bezat
om in goede en slechte tijden te volharden, de eigen-
schappen die zij belangrijk vond voor een vriend. Dus
trouwde ze met Isaak. En nu kijkt ze terug en weet ze dat
zijn sterke punten een prachtige aanwinst in hun relatie
zijn. Ze heeft het gevoel dat ze met haar beste vriend is
getrouwd. En zo hoort een huwelijk ook te zijn.

Vriendschap behoort de basis van romantische liefde
te zijn — de liefde die tot verkering en een huwelijk leidt.
Zowel vriendschap als romantische liefde kunnen worden
wat God ervan verwacht, maar alleen als ze gebaseerd zijn
op naastenliefde, 'de reine liefde van Christus' (Moroni
7:47). Zoals we in Moroni en 1 Korintiërs kunnen lezen,
is naastenliefde geduldig, lankmoedig, vriendelijk, niet
afgunstig en onzelfzuchtig. Door naastenliefde kunnen
echtparen geloven, hopen, volharden en zich verheugen
in de waarheid. Echtparen die naastenliefde hebben, heb-
ben het beste met elkaar voor. Hun liefde is vol van de
reine liefde van Christus. Dat zijn de eigenschappen waar
we tijdens onze verkering en ons huwelijk naar moeten
streven. (Zie 1 Korintiërs 13:4-7; Moroni 7:45.)

Gezonde communicatie is een van de manieren waarop
we een sterke, liefdevolle relatie kunnen ontwikkelen.
Communicatie is de manier waarop een goede relatie begint
en standhoudt. Mijn ongehuwde kinderen vragen me voort-
durend hoe het toch komt dat mensen trouwen. Het lijkt
wel een mysterieuze puzzel. Ik weet dat iedereen op ver-
schillende manieren verliefd wordt. Maar er is toch wel een
gemene deler in hun verhalen te vinden. En dan bedoel ik
spontaniteit in communicatie. Zoveel echtparen zeggen: 'We
zaten alleen maar te praten; de tijd vloog voorbij toen we
zaten te praten; ik voelde me zo ontspannen toen we zaten
te praten; we hebben hetzelfde gevoel voor humor; we pra-
ten graag over onze gezamenlijke interesses en waarden.'

Dat was ook het geval op mijn eerste afspraakje met mijn
man. De hele avond waren er allemaal mensen om ons
heen, maar we hadden het gevoel dat we met z'n tweeën
waren. John en ik spraken onophoudelijk met elkaar.

Ik heb iemand ooit horen zeggen: 'Liefde is een lang
gesprek.' Daar ben ik van overtuigd. Ik zeg zelfs vaak voor
de grap tegen onze kinderen dat als ik niets meer tegen hun
vader te zeggen heb, het huwelijk voorbij is. Dat kan ik mak-
kelijk zeggen, want wij praten graag over van alles met elkaar.

De communicatie die zo leuk is in een vriendschap, is

ook essentieel als je iemands innerlijke per-
soonlijkheid leert kennen. Soms ontwikkelt
een relatie zich niet verder omdat er alleen
maar over algemene oppervlakkigheden
wordt gesproken.

We zoeken soms naar geluk in exotische
oorden, en naar romantiek in mystiek, geld
of aantrekkelijkheid. Soms kijken we alleen
maar naar het uiterlijk. Maar we moeten
vriendschap sluiten met mensen die christe-
lijke eigenschappen in zich hebben. Als je uit-
gaat, sluit dan vriendschappen die duurzame
kracht bezitten, en die een stevig fundament
voor een huwelijk kunnen vormen. Pas nadat
je een stevige, deugdzame basis in je relatie
hebt ontwikkeld ontstaat er ruimte voor
lichamelijke intimiteit — in het huwelijk.

Intieme relatie

De intieme relatie tussen man en vrouw
kan mooi en goed zijn — een prachtige zegen.
Maar als het lichamelijke onderdeel van de
romantiek te vroeg of te snel in een relatie
voorkomt, kan het de overhand krijgen. Het
kan de hele relatie gaan overheersen. Onze
lichamelijke emoties zijn krachtig en opwin-
dend. En dat hoort ook zo. Maar juist daarom
moeten ze tot na het huwelijk in bedwang
worden gehouden — als de andere fundamen-
tele onderdelen van de relatie zijn ontwikkeld.

We hebben onze kinderen enkele begin-
selen bijgebracht waardoor ze hopelijk be-
schermd worden. We hebben geprobeerd
pakkende zinsneden te bedenken die ze tij-
dens gevaarlijke of beslissende momenten
gemakkelijk kunnen onthouden. Ik wil graag
vier beginselen noemen waardoor jullie be-
schermd zullen worden als je ze onthoudt en
naleeft.

7. Vermijd de gevaren van de duisternis.
Zorg ervoor dat je altijd op goed verlichte
plekken bent — letterlijk en figuurlijk. Het is
verstandig om de lichten aan te laten — - op
het balkon, in de huiskamer, tijdens een

dansavond. En het is veilig om plaatsen te
vermijden waar een duistere sfeer heerst.

2. Vermijd het horizontale gevaar. Ga niet
met een vriend of vriendin liggen. Doe dat
gewoon niet — niet om een film te kijken,
een boek te lezen of tijdens een picknick uit
te rusten.

3. Vermijd het gevaar van afzondering.
Ga samen naar openbare gelegenheden. Leer
persoonlijke gesprekken te voeren op plaat-
sen waar ook andere mensen zijn. Het is veel
veiliger om ergens te zijn waar je gemakkelijk
gestoord kunt worden.

4. Kuisheid is een vereiste. Uit je uiterlijk,
je taalgebruik en je gedrag moet blijken dat
je een letterlijke zoon of dochter van onze
hemelse Vader bent. Als we goed begrijpen
hoe belangrijk ons lichaam in het
plan van onze Vader is, zullen we
veel respect voor ons lichaam heb
ben. Als je je fatsoenlijk kleedt en
gedraagt, zullen anderen respect
voor je hebben.

Je beschermt jezelf als je
omgaat met mensen die ook
goede keuzen proberen te
doen. Iemand waar jij de rest
van je leven mee wilt door-
brengen, moet het beste
met jou voorhebben.
In Voor de kracht
van de jeugd
staat: 'Kies "!%ZmM'\

Gezonde
communi-
catie is een
van de manieren
waarop we een
sterke, liefdevolle
relatie kunnen
ontwikkelen.
Communicatie
is de manier
waarop een goede
relatie begint en
standhoudt.

:Siaab>,

tfM|kteh^tf|

Echtparen die
naastenliefde
hebben, heb-
ben het beste
met elkaar voor.
Naastenliefde is
een eigenschap
waar we tijdens
onze verkering en
ons huwelijk naar
moeten streven.

vrienden en vriendinnen die dezelfde
waarden hebben. Dan kunnen jullie je aan
elkaar optrekken, Goede vrienden en vrien-
dinnen zal het naleven van hoge normen
vergemakkelijken. Een goede vriend(in) zal
je aanmoedigen om het beste uit jezelf te
halen' (2001, p. 12).

De Heer wil dat wij in alle opzichten één
worden. De intieme relatie in het huwelijk
kan de geestelijke eenheid versterken. We
zijn voor elkaar gemaakt.

Ons voorbeeld is het allereerste liefdesver-
haal. De Heer zei dat het niet goed was als
Adam alleen zou zijn. Dus schiep de Heer Eva
als 'een hulp' voor hem (Genesis 2:18). De
bedoeling van deze tekst is dat Eva werd
geschapen als iemand 'die bij hem past'.
Past betekent dat ze voor elkaar geschikt
zijn. Eva was dus een hulp die geschikt
was, hem waardig was en bij hem paste.
(Zie Genesis 2:18.) Vervolgens kreeg
Adam te horen dat zij elkaar moesten
'aanhangen', en 'één vlees' moesten
zijn (Genesis 2:24). Daarmee heb
je dus al de elementen - — eerst

geschikt zijn voor elkaar en dan, na het huwe-
lijk, de intieme relatie daaraan toevoegen.

Ik weet hoe het is om zo'n vriend te
hebben. Mijn man, John, was lief, attent en
romantisch toen we verkering hadden. En
zelfs toen hij studeerde, een fulltimebaan
had en we drie kinderen onder de vier had-
den, bleef hij lief, attent en romantisch ten
opzichte van mij. Dat heeft hij laten zien
door me bij mijn drukke taken te helpen.
Hij deed de kinderen iedere avond in bad.
Hij boende de keukenvloer. En hij was mijn
contactpersoon met de buitenwereld — hij
hield me op de hoogte van de laatste ont-
wikkelingen. Hij voorzag in ons onderhoud.
Hij moedigde mij als moeder aan. Hij hielp
de kinderen met hun toneelstukjes, concer-
ten, sportevenementen en huiswerk. Hij gaf
mij de kans om uit te rusten — wandelin-
gen, weekendjes weg, naar de tempel of af
en toe met hem mee op reis. Als ik 's avonds
moe thuiskom, maakt hij tosti's en andere
lekkernijen zodat ik niet hoef te koken. Hij
is mijn inspiratie en mijn redacteur als ik
schrijf en toespraken voorbereid. Hij bidt
voor me en geeft me priesterschapszegens.
Hij is in alle opzichten mijn 'hulp'.

Ik hoop dat eenieder van ons door onze
relatie met vrienden, familieleden en God
zoveel vreugde zal vinden. We mogen niet
vergeten dat goede vriendschappen op
christelijke eigenschappen zijn gebaseerd.
Dergelijke vriendschappen zijn een
gezonde basis waarop in de verke-
ringstijd verder gebouwd kan worden.
En uiteindelijk zal die intieme relatie, heel
voorzichtig, de heilige vriendschap in
het huwelijk versterken. Ik getuig dat
deze beginselen waar zijn. Ik hoop
dat wij vreugde mogen vinden in de
heilige omgang die de Heer ons heeft
gegeven. ■

Naar een toespraak, gehouden tijdens een
devotional aan de Brigham Young University-
Idaho, 18 november 2003-

Wist je?

Toets je kennis van de Bijbel

Hoeveel weet je van de romantiek en de huwelijken in
het Oude Testament? (Ja, zelfs in de Bijbel staan liefdesver-
halen.) Probeer de volgende profeten uit het Oude
Testament aan vrouwen te koppelen.

1. Adam a. Lea (zie Genesis 29:21-23)

2 . Jozef (zoon van Jakob) b. Asnat (zie Genesis 41:45)

3. Jakob (zoon van Isaak) c. Eva (zie Genesis 3:20)

4. Isaak (zoon van Abraham) d. Sippora (zie Exodus 2:21)

5. Abraham e. Rebekka (zie Genesis 24:67)

6. Mozes f. Rachel (zie Genesis 29:20-30)

g. Sarai (zie Genesis 11:29;
17:15)

P9 'Sg 'Bf 'Jud v£ 'qz !Qjtpq paoSazap alivp iqoa uadfoq aai) 01 -uapuoomiuy

WEES EEN VRIEND

'Een vriend is een onbetaalbaar bezit omdat een ware
vriend ons niet alleen liefheeft zoals we zijn, maar in
staat is om ons beter achter te laten dan hij ons heeft
gevonden. (...)

'Iemand zonder vrienden is arm, maar nog veel armer als hij zelf
geen goede vriend meer is.'

Ouderling Marvin J. Ashton (1915-1994) van het Quorum der Twaalf
Apostelen, 'Het is niet leuk om arm te zijn', Ensign, september 1 982,
p. 73.

Fatsoenlijke trouwjurken

Ws je in tijdschriften naar **?£££*
je waaUnlük nietvee! fatsoen^ utonfe

.. ~, «„ i*» trouwdag in de tempei ie

stof uit die je mooi vindt, en ga aan n

JOSEPH BRICKEY, VERTREK U/T DE HOF VAN EDEN;
JAPON WELWILLEND TER BESCHIKKING GESTELD DOOR LATTERDAYBRJDE.COM

: — .. **'

HET GEZIN VERSTERKEN

WAT IS EEN GEZIN?

■ fa. *

ifc»

♦ h

"oordat we op aarde kwamen,
zijn we allemaal in het gezin van
onze hemelse ouders grootge-
bracht. We zijn als kinderen in een
aards gezin op deze wereld gekomen.

Onze Vader heeft ons de kans
gegeven om volgens zijn plan van
geluk hier op aarde een gezin te stich-
ten. (Zie Alma 42:8.) We kennen dat
plan. Dat plan is in de Schriften en
door hedendaagse profeten verkon-
digd. Het is opnieuw bevestigd in
'Het gezin: een proclamatie aan de
wereld', gepubliceerd door mannen
die door God tot profeet, ziener en
openbaarder zijn geroepen.

In deze proclamatie staat duidelijk
dat er een gezin ontstaat als een man
en een vrouw in het huwelijk treden.
Als zij in de tempel van de Heer verze-
geld worden, heeft dat gezin de moge-
lijkheid om eeuwig te zijn — ook aan
de andere kant van de sluier. Door
deze tempelverordeningen zijn de kin-
deren voor eeuwig aan hun ouders
verzegeld.

In 'Het gezin: een proclamatie
aan de wereld' wordt uitgelegd dat
ons geslacht een onderdeel van
onze identiteit is, en dat het geslacht
belangrijk is voor onze rol in ons
gezin op aarde en in de eeuwigheid.
In de proclamatie staat ook dat man
en vrouw in opdracht van God ver-
schillende, maar even belangrijke,
rollen in het gezin hebben, hoewel
hun eeuwige doelen wel dezelfde
zijn. De vader heeft de primaire taak
om in het onderhoud van het gezin
te voorzien. De belangrijkste rol
van de moeder is de opvoeding van

-'t

'\\,

de kinderen. Als man en vrouw
samenwerken, vullen ze elkaar aan.

Soms is het door omstandighe-
den moeilijk of onmogelijk om dit
hemelse patroon te volgen. Als dat
het geval is, zal onze Vader hun
inspanningen om de beginselen van
het eeuwige gezin na te leven, eren
en belonen. Als ze kinderen hebben,
zal Hij ze zegenen in hun rechtscha-
pen inspanningen om een eeuwige
relatie met hun kinderen te ontwik-
kelen. Als zij niet de kans krijgen
om te trouwen, en toch vol geloof
zijn leringen naleven, zal Hij ze om
hun rechtschapenheid rijkelijk zege-
nen. Iedereen kan vooruit kijken en
zich voorbereiden op de dag dat hij
of zij deel van een eeuwig huwelijk
uitmaakt, met zijn of haar eigen
kinderen.

In 'Het gezin: een proclamatie aan
de wereld' staan de bouwstenen die
het fundament van een eeuwig gezin
vormen: 'Een geslaagd huwelijk en een
hecht gezin worden gegrondvest op
en in stand gehouden met de beginse-
len van geloof, gebed, bekering, verge-
ving, respect, liefde, mededogen, werk
en gezonde ontspanning.'

In een wereld die steeds minder
Gods bedoeling met het gezin erkent,
is het voor geliefde zoons en dochters
van God steeds belangrijker om hun
eeuwige bestemming voor ogen te
houden en de beginselen in de pro-
clamatie na te leven. Om hen daar-
bij te helpen, zal er in de komende
maanden in de Liahona en de Ensign
een serie artikelen worden gepubli-
ceerd die op de beginselen in 'Het

gezin: een proclamatie aan de wereld'
zijn gebaseerd. De proclamatie is in
zijn geheel op de bladzijde tegenover
dit artikel te vinden. ■

INTRODUCTIE
TOT DE
PROCLAMATIE
OVER HET GEZIN

'We leven in een
wereld van verwar-
ring, van verschuivende waarden.
De verleiding is heelgroot om af te
wijken van de gedragsnormen die
door de tijd heen hun waarde
bewezen hebben. Het morele funda-
ment van onze gemeenschap is ern-
stig verzwakt. (. . .)

'Er is (. . .) zoveel misleiding wat
betreft de waarden en normen,
zoveel verlokkingen en verleidingen
die de wereld langzaam maar zeker
tot verval brengen, dat we vinden
dat we moeten waarschuwen.
Daarom vaardigen wij, het Eerste
Presidium en de Raad der Twaalf
Apostelen, nu een proclamatie uit
aan de kerk en aan de wereld, als
een verklaring en een bevestiging
van de normen, leerstellingen en
gebruiken die betrekking hebben
op het gezin, welke door profeten,
zieners en openbaarders van deze
kerk herhaaldelijk zijn uiteengezet. '

President Gordon B. Hinckley, voordat hij
'Het gezin: een proclamatie aan de wereld'
voorleest, in 'Bied weerstand aan de
verlokkingen van de wereld'. De Ster,
januari 1996, p. 92.

' *-<•

..♦ ir

ir** /.

r" ,*

*4t"

HET GEZIN

EEN PROCLAMATIE AAN DE WERELD

Het Eerste Presidium en de Raad der Twaalf Apostelen van
De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen

Wij, HET EERSTE PRESIDIUM en de Raad der Twaalf
Apostelen van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen
der Laatste Dagen, verklaren plechtig dat het huwelijk tussen
man en vrouw van Godswege is geboden en dat het gezin centraal
staat in het plan van de Schepper voor de eeuwige bestemming
van zijn kinderen.

IEDER MENS - man en vrouw - is geschapen naar het beeld
van God. Iedereen is een geliefde geestzoon of -dochter van
hemelse Ouders, en als zodanig heeft iedereen een goddelijke
aard en bestemming. Het geslacht is een essentieel kenmerk van
iemands voorsterfelijke, sterfelijke en eeuwige identiteit en
bestemming.

IN HET VOORSTERFELIJKE LEVEN kenden en aanbaden
de geestzonen en -dochters Gód als hun eeuwige Vader, en aan-
vaardden zijn plan waardoor zijn kinderen een stoffelijk lichaam
konden krijgen en aardse ervaringen konden opdoen om voor-
uitgang te maken op weg naar volmaking en om uiteindelijk
hun goddelijke bestemming als erfgenaam van het eeuwige leven
te verwezenlijken. Het goddelijk plan van gelukzaligheid maakt
het mogelijk dat familiebanden ook na de dood blijven bestaan.
Heilige verordeningen en verbonden die in heilige tempels
beschikbaar zijn, maken het mogelijk dat de mens in de tegen-
woordigheid van God terugkeert en dat het gezin voor eeuwig
verenigd wordt.

HET EERSTE GEBOD dat God aan Adam en Eva gaf, had
betrekking op hun vermogen om als man en vrouw kinderen te
krijgen. Wij verklaren dat Gods gebod aan zijn kinderen om zich
te vermenigvuldigen en de aarde te vervullen van kracht blijft.
Wij verklaren ook dat God geboden heeft dat het heilige voort-
plantingsvermogen alleen gebruikt mag worden tussen een man
en een vrouw die wettig met elkaar gehuwd zijn.

Wij VERKLAREN dat de manier waarop het sterfelijk leven
tot stand komt door God is voorgeschreven. Wij bevestigen
de heiligheid van het leven en het belang ervan in Gods eeu-
wige plan.

MAN EN VROUW hebben de plechtige taak om van elkaar
en van hun kinderen te houden, en voor elkaar en hun kinderen
te zorgen. 'Kinderen zijn een erfdeel des Heren' (Psalmen 127:3).

Ouders hebben de heilige plicht om hun kinderen in liefde en
rechtschapenheid op te voeden, te voorzien in hun stoffelijke en
geestelijke behoeften, ze te leren dat ze elkaar moeten liefhebben
en helpen, de geboden van God moeten naleven en gezagsge-
trouwe burgers behoren te zijn, waar ze zich ook mogen bevinden;
De echtgenoten - de moeders en vaders - zullen door God
verantwoordelijk worden gehouden voor het nakomen van deze
verplichtingen.

HET GEZIN is door God ingesteld. Het huwelijk van man
en vrouw is van essentieel belang in zijn eeuwige plan.
Kinderen hebben er recht op om binnen het huwelijk geboren
te worden, en te worden opgevoed door een vader en een
moeder die de huwelijksgelofte met volledige trouw eren. De
kans op een gelukkig gezinsleven is het grootst als de leringen
van de Heer Jezus Christus eraan ten grondslag liggen. Een
geslaagd huwelijk en een hecht gezin worden gegrondvest op
en in stand gehouden met de beginselen van geloof, gebed,
bekering, vergeving, respect, liefde, mededogen, werk en
gezonde ontspanning. Volgens het goddelijk plan behoort de
vader zijn gezin met liefde en in rechtschapenheid te presideren.
Hij heeft tot taakte voorzien in de behoeften en de bescherming
van zijn gezin. De taak van de moeder is op de eerste plaats
de zorg voor de kinderen. Vader en moeder hebben de plicht
om elkaar als gelijkwaardige partners met deze heilige taken
te helpen. Invaliditeit, overlijden of andere omstandigheden
kunnen individuele aanpassing noodzakelijk maken. Andere
familieleden behoren zonodig steun te verlenen.

WIJ WAARSCHUWEN degenen die het verbond van
huwelijkstrouw schenden, hun partner of kinderen misbruiken,
of hun taken in het gezin niet nakomen, dat zij op een dag
aan God rekenschap moeten afleggen. Verder waarschuwen wij
ervoor dat het verval van het gezin de rampen voor personen,
gemeenschappen en volken tot gevolg zal hebben die de pro-
feten van vroeger en nu voorzegd hebben.

Wij DOEN EEN BEROEP op burgers en overheidsdienaren
met verantwoordelijkheidsbesef overal ter wereld om maat-
regelen te bevorderen die erop gericht zijn het gezin als
fundamentele eenheid van de maatschappij te handhaven en
te versterken.

Deze proclamatie heeft president Gordon B. Hinckley voorgelezen als onderdeel van zijn toespraak, gehouden tijdens de
algemene bijeenkomst van de zustershulpvereniging in Sak Lake City (Utah) op 23 september 1995.

'Het gezin is door God ingesteld',

verklaren het Eerste Presidium en

het Quorum der Twaalf Apostelen.

'Het huwelijk van man en vrouw

is van essentieel belang in zijn

eeuwige plan. Kinderen hebben er

recht op om binnen het huwelijk

geboren te worden, en te worden

opgevoed door een vader en een

moeder die de huwelijksgelofte met

volledige trouw eren. ' Zie Het

gezin: een proclamatie aan de

wereld', op de binnenzijde

van de achteromslag.

Internet Archive Audio

Featured

Top

Images

Featured

Top

Software

Featured

Top

Books

Featured

Top

Video

Featured

Top

Mobile Apps

Browser Extensions

Archive-It Subscription

Save Page Now

Full text of "Liahona (Dutch)"

See other formats